Türk Bitig: Eski Türkçe Sözlük

Eski Türkçe Sözlük

Türk dilinin, öz Türkçe'nin köklerinden, bin yıl önceki halinden, güzel kapsamlı bir eski Türkçe kelimeler dizini, Divânu Lügati't-Türk dizini.

KA: kap, akar konan kap, zarf — I, 407; III, 211 bkz. kaça, kakaça
KA: kalın kelimelerde "de" anlamına zarfedatı — III, 211, 212
KA: Arapça'daki "ilâ ve izafet l'ı" anlamlarına edat, III, 212
KABAK(G): kabak, yaş iken yemeği yapılan bir sebze, I, 382
KABAKLIK: kabak tarlası, kabak biten yer — I, 503, 505
KABARGAN: vücutta kaşınmak ve sıcak yüzünden çıkan kabartı, sivilce — I, 516
KABARMAK: kabarmak — II, 71
KABARTGAN: kabartan, şişiren, obartan (kimse) — I, 516
KABARTMAK: kabartmak, şişirmek, obartmak — III, 430
KABIRÇAK: tabut, (çok kere) ölü tabutu — I, 501
KAÇ: kaç, sayı soran bir edat — I, 321, 476, 498
KAÇA: kap — III, 238 bkz. ka, kakaça
KAÇAÇ: ipekli Çin kumaşı; cariye adı — II, 285
KAÇAÇ: kir, II, 285 bkz. kakaç
KAÇALAMAK: kaba koymak — III, 323
KAÇAN: ne vakit, vaktaki, ne zaman — I, 352, 403, 467; II, 69; III, 207, 272
KAÇAR: kaç kere — III, 247 bkz. kaçur
KAÇGIN: kaçan — I, 21, 79
KAÇIGAY: kaçan — III, 106 § kaçıgay er; kaçan adam, I, 106
KAÇI1MAK: kaçılmak — II, 134
KAÇINMAK: kaçar görünmek. II, 154, 155
KAÇIŞ: halk arasındaki uyuşmazlık, döğüş, I, 369
KAÇIŞMAK: kaçışmak — II, 92
KAÇITMAK: kaçırtnnak — II, 300
KAÇ: kaç cin çarpmasına karşı üzerlik ile yapılan tütsüde söylenen söz — III, 163
KAÇMAK: kaçmak; gitmek, I, 12, 60, 142, 195, 235, 272, 386, 529; II, 5, 33, 87, 164, 225, 234, 335; III, 40, 178, 208
KAÇRUMSINMAK: kaçırır görünmek, II, 261, 262
KAÇRUŞMAK: birbirini kaçırmak, II, 218, 225
KAÇTURMAK: kaçırtmak — II, 89 kaçur kaç kere — III, 247 bkz. kaçar
KAÇURGAN: her zaman kaçıran — I, 516, 517
KAÇURMAK: kaçırmak. I, 47; II, 75, 87, 164, 166, 225, 261, 262
KAÇURTMAK: kaçırtmak — III, 431
KAÇUT: savaş ve kavgada yiğitlerin blrblrleriyle çarpışmaları.I, 356
KAÇUT: kısa mızrak — I, 12
KADAŞ: kardeş, hısım, akraba, I, 86, 403. 407; II, 102; III, 62, 96, 143, 245, 382 bkz. kada ş
KADAŞLIK: kardeşlik, hısımlık — I, 503
KADGU: kaygı, III, 295, 309 bkz. kağgu kadılmak seyrekçe dikilmek — II, 134 bkz. kadumak kad ır güç, sarp, zor — I, 364; II, 54 § kad ır han; hakanlann sert ve çetin olan ı; "Hakanlı" ulusunun büyükleri — I, 364 § kadır
KADIRMAK: döndürmek, reddetmek — I, 144, 508
KADIŞMAK: seyrekçe (ikileme) dikiş dikmekte yardım ve yarış etmek — II, 93
KADITMAK: inat etmek, dik ba; lı olmak, boyun egmemek, I, 513 bkz. kad ıtmak
KADITMAK: geri dönmek, çekinmek; soğuktan ölmek.II, 301
KADITMAK: seyrekçe diktirmek. II, 301
KADRAK: dağ katları ve kıvnmları, yamaç, yan — I, 320, 471 § kat
KADRAK: ; yan, yamaç I, 472
KADRINMAK: huyunu çetinle; ir göstermek — II, 267 bkz. kad ırlanmak
KADRUKLANMAK: dağın girintisi, çıkıntısı, sert yeri çok olmak — II, 275
KAD: kar fırtınası, insan öldüren bora, tipl — II, 223; III, 147
KADAG: kanal, ırmak — II, 190
KADAŞ: kardeş glbi yakın olan hısım, akraba, I, 369; III, 23, 327 bkz. kada ş
KADGU: kaygı, tasa, I, 106, 425, 486; III, 374 bkz. kadgu
KADGULANMAK: kaygılanmak. III, 201
KADGURMAK: kayırmak; kaygıya düşmek, kaygılanmak. II, 192, 193; III, 193. 194 bkz. kay-gurmak
KADLLG: ikileme dikiş, çifte dikiş, I, 375
KADIK: ağaçtan oyulmuş nesne — I, 382
KADIN: kayın, dünür, hısım.I, 32, 403, 528; II, 110; III, 245 bkz. kay ın, kazın
KADIN: kadnagun kayın ve kayınbabalar; "kayın mayın" gibi bir deyim — I, 523
KADIÑ: kayın ağacı, I, 32, 356; III, 134, 151. 369bkz. kay ıñ
KADIRGAK: çok çalışmak yüzünden elde peyda olan nas ır — I, 502
KADIRGAN: daima egdiren, daima büktüren, I, 518; II, 74
KADIRLANMAK: huyunu çetinleşir göstermek — II, 267 bkz. kadrınmak
KADIRMAK: büktürmek, eğdirmek, burdurmak; reddetmek — I, 370; II, 76, 164
KADIRTMAK: bıiktnrmek.III, 431
KADIŞ: kayış.I, 369, 499; III, 10, 325
KADIŞLAMAK: kayış yapınak. III, 335
KADITGAN: kimseye boyun egmeyen, inatçı, dik başlı, I, 513
KADITMAK: inat etmek, dik başlı olmak, kimseye boyun egmemek.I, 513 bkz. kad ıtmak
KADIZ: ağaç kabuğu, I, 365
KADIZLANMAK: kabuklanmak — II, 267
KADMAK: tipiden ölmek — III, 440
KADNAGUN: kadın ile birlikte kullanılır, "kayın mayın" gibi bir deyim. I, 528
KADRANMAK: kızmak, köpnrmek. II, 249
KADRILMAK: bükülmek, egilmek — II, 235
KADRIŞMAK: bükmekte yarış etmek; karşılıklı olarak birbirinin sözlerini reddetmek, II, 218, 219
KADUMAK: seyrekçe dikmek, III, 260 bkz. kad ılmak
KAFÇITMAK: kızdırmak. II, 329 bkz. kavçımak
KAFGAR: safran renginde ipek kumaş — III, 438
KAFTAN: kaftan, elbise; kapama. I, 435; III, 109, 287, 298
KAGIL: üzüm asmaları bağlanan yaş söğüt dalı, I, 409
KAG: kug kazın çıkardığı ses — III, 128 bkz. kak kuk
KAG: kug etmek kaz ses vermek, III, 128
KAGRULMAK: kavrulmak.II, 144, 235 bkz. kagurmak, kavrulmak, kovurmak, kugurmak, kuvurmak
KAGRUŞMAK: kavruşmak — II, 219 220 bkz. kavruşmak
KAGUN: kavun — I, 15, 88, 174, 214, 268, 269, 395, 410; II, 290; III, 107, 129, 146, 190, 435
KAGUNLANMAK: kavun sahibi olmak, III, 206
KAGUNLUG: kavunlu — I, 499
KAGUNLUK: kavunluk, kavun tarlası — I, 504, 505
KAGUNSAMAK: canı kavun ıstemek — I, 280
KAGURMAK: kavurmak — II, 81 bkz.kagrulmak, kavrulmak, kugurmak, kuvurmak
KAGUT: kavut, darıdan yapılan bir yemek, I, 406; III, 163 bkz. kavut
KAH: kah köpeği çağırmak için kullanılan söz, III, 118
KAK: erik, kaysı gibl meyvelerin kurusu, II, 282; III, 155
KAK: kurutulmuş nesne — II, 282
KAK: göl, kurumuş göl, su birikintisi.I, 179; II, 282. 283; III, 155
KAKAÇ: kir, pas, bulaşık.I, 358; II, 285 bkz. kaçaç kakaça içine akarlar konan kap; kap kacak, III, 211, 238 bkz. ka, kaça
KAKA: turmak kaka durmak, dürte durmak, döge durmak — I, 73
KAKIG: kakıma, kızma, istemezlik, rağmen, I, 376
KAKILGAN: her zaman itilip kakılan — I, 520, 525
KAKILGAN: sokulgan itilip kakılan — I, 520. 525
KAKILMAK: kakılmak.II, 135
KAKILMAK: sokulmak itilip kakılmak — II, 135
KAKIMAK: birine kızmak, danlmak. III, 269 bkz. kakumak
KAKIŞMAK: birbirine kızışmak, birbirinln başına vuruşmak. II, 104, 105
KAKITGAN: daima kızdıran, can sıkan — I, 514
KAKITMAK: kızdırmak, canını sıktırmak — II, 308
KAK: kuk kazın çıkardığı ses — III, 130 bkz. kag kug
KAKKUK: yarma, kurutulmuş et veya meyve. III, 130 bkz. kakuk
KAKLANMAK: kurutulmak, kakaç yapılmak, su toplanmak — II, 252
KAKLATMAK: kurutturmak II, 348
KAKMAK: kakmak, hafifçe vurmak, I, .102; II, 293, 356
KAKRAŞMAK: su çekilmek, şiş ve ur inmek., II, 220
KAKRATGU: kaçırmak için çalınan şey, II, 334
KAKRATMAK: davul çalarak zararlı hayvanları, kuşları kaçırtmak — II, 334 bkz. kokratmak
KAKSIMAK: kakaç olmak, kakaç olayazmak — III, 286
KAKTURMAK: başına kaktırmak — II, 191
KAKUK: yarma, kurutulmuş et veya meyve — III, 130 bkz. kakkuk
KAKUMAK: birine kızmak, darılmak — III, 269 bkz. kakımak
KAKURGAN: yağla yogrulan bir ekmek hamurudur, fırında veya tandırda pişirilir. I, 518
KAL: yaşlı adam, I, 409
KAL: aç kalın ve bekleyin anlamınadır — Halaç oymağının adı buradan gelmi; denir. III, 415
KALAMAK: yığmak, sandığa koymak, III, 249 bkz. kamak
KALATMAK: kaplatmak, kılıf geçirtmek, bir şeyi sargıya veya sandığa koydurmak.II, 310; 311; III, 311
KALBUZ: lokma, yudum — I, 458
KALBUZLAMAK: yutmak; tıkım veya lokma yapmak, I, 458'; III, 350
KALDRAMAK: hışırdamak III, 447
KALDRUGA: hışırtı yapan her nesne için verilen s ıfat, III, 442
KALI: eğer, hasıl, nice, artık, ne kadar, ise, olduğunda anlamlarında bir edat — I, 82, 93, 207, 274, 425; II, 234; III, 26, 137, 158, 233, 234, 239, 272, 288
KALIK: hava, gök, sema, I, 354, 383; III, 46
KALIMA: güne; lik, yüksek çardak, III, 174
KALIMAK: sıçramak, çamiflanmak — III, 272
KALIN: kalabalık, çok, sürü, kalın, kesif, yıgarlı olan her nesne — I, 149, 371, 404, 424, 487; III, 216
KALIÑ: öncül mihir olarak kadına verilen çeyiz — III, 371, 372
KALIÑUK: ba; taki kepekler, kürk ve deriye yap ışkan bir şey bulaşmasıyle olan kıvrıntı — III, 383 bkz. kalñuk
KALIÑULAMAK: suyun yüzüne çıkmak, şudan başını yüksek tutmak. III, 410 bkz. kalugulamak
KALIŞMAK: sıçraşmak; halkı terketmekte iki kişi yarış etmek, II, 109
KALITGAN: her zaman kalkıtan, sıçratan — I, 515
KALITMAK: kalkıtmak, sıçratmak — I, 515
KALKAN: kalkan, I, 441; II, 356; III, 82, 221, 386 bkz. kalkañ
KALKAÑ: kalkan, III, 386 bkz. kalkan
KALMAK: kalmak, bırakmak — I, 41, 45, 68, 85, 110, 219, 294, 362, 370, 376, 384, 409, 410; II, 25, 250; III, 30, 49, 156, 221, 222, 258, 309, 367, 378, 384, 398
KALNADMAK: kalınlaşmak — II, 350 bkz. kalnatmak, kalnumak
KALNATMAK: kalınlaşmak — II, 350 bkz. kalnadmak, kalnumak
KALÑU: suyun yüzünde durma, suyun yüzüne ç ıkma — III, 379
KALÑUK: başta hasıl olan kepekler; kürk ve deri gibi şeylere yapışkan bir şey bulaşmaşsıyle olan
KIVRINTI — : III, 383 bkz. kalıñuk
KALÑULAMAK: suyun yüzüne çıkmak, sudan başını yüksek tutmak — III, 379 bkz. kal ıñulamak kalnumak kalınlaşmak, III, 302 bkz. kalnadmak, kalnatmak
KALTUK: yaban sığırı boynuzu — I, 475
KALTURMAK: geçmek, arkada bı^akmak. II, 191
KALVA: öğrence oku, üzerinde temreni bulunmayan, yuvarlak bir tahta parças ı bulunan ok — I, 426, 528
KAM: kam, şaman, kâhin. I, 236, 283; III, 157, 443
KAMAK: kılmak, III, 231 bkz. kılmak
KAMAK: yığmak; sandıga koynnak — III, 249 bkz. kalamak
KAMAMAK: kamaşmak — I, 340; II, 311; III, 272
KAMAŞMAK: ekşi yemeden diş kamaşmak — II, 110, 111
KAMATGAN: çok kamaştıran — I, 515
KAMATMAK: kamaştı^mak. II, 311 kamçı kamçı — I, 417 § kılıç kamçı; içinde kılıç olan kamçı — I, 417
KAMÇI: at, deve ve sığırın erkekllk aygıtı — I, 417
KAMÇIGU: ağızda ve parmaklarda ; iddetli ağrı ve sıcaklık yüzünden çıkan bir sivilce.I, 491 kamçılamak kamçılamak, kamçı ile vurmak — III, 352
KAMDU: dört arşın boyunda, bir karış eninde bir bez parçasıdır, üzerlne üygur Hanı'nın mührü basılıp alış verişte para yerine kullanılır I, 418
KAMGAK: eylerin açık yerlerine ertülür, kamış gibi yüksekçe bir ot, semer otu — I, 475
KAMGI: eğri büğrü, çarpık — I, 426 § kamgı yüzlüg; çarpık yüzlü — I, 426
KAMGIRMAK: çarpılayazmak, eğrlleyazmak — II, 194
KAMIÇ: kepçe, kaşık, I, 52, 359; II. 75
KAMIÇAK: kurbağa yavrusu da denen su böce ği.I, 487
KAMIÇLAMAK: kepçelemek, kepçeyi daldırmak, III, 331
KAMIŞ: kamış, kamışlık.I, 369, 439; III, 193, 391
KAMIŞLANMAK: kamışlık olmak, II, 268
KAMIŞLIG: kamışlı — I, 495
KAMMAK: çok (dövüleni öldüresiye, kuvveti kesilesiye) dövmek — II, 27
KAMTURMAK: bayıltmak, sesl kısılayazmak — II, 191
KAMUG: bütün, hep, kamu, hepsi — I, 44, 103, 179, 183, 186, 190, 191, 235, 236, 239, 241, 274, 359, 376; II, 17, 45, 92. 98, 101, 104, 110, 128, 204, 205, 206, 210, 211, 213, 214, 215, 216, 217, 220 , 221, 222, 245, 274, 283, 350; III, 6, 65, 74, 88, 102, 105, 131, 1
KAMULMAK: söykenmek, yana yatmak — II, 135, 136
KAN: kan — I, 192, 272, 498; II, 115, 128, 141, 171, 184, 188, 264; III, 53, 66, 70, 77, 79, 157, 196, 270, 325, 356
KANAK: kaymak — I, 383 bkz. kayak, kıyak, konak
KANAMAK: kanamak, kan gelmek, kan almak — II, 323; III, 263, 273 bkz. kan ımak
KANAT: kanat — I, 34, 357; II, 4, 183
KANATGAN: daima kanatan — I, 515
KANATLANMAK: binek sahibi olmak; uçmak, kanatlanmak, kanad ı çıkmak, bitmek, II, 267
KANATMAK: kanatmak. II, 313, 323
KANÇA: nereye, I, 74, 354; III, 40
KANÇIK: dişi köpek; bir kadına sögülürken de böyle denir.I, 188, 475
KANÇUK: nereye?, nasılş — I, 195
KANDA: nerede? I, 46, 418; III, 69, 173, 218bkz. handa, kayda, kayuda
KANDIR: sepilenmeye yarayan deri yüzüldükten sonra etin üzerinde kalan ince zar, I, 457
KANDURMAK: su ve başka şeylere kandırmak — II, 192 bkz. kanturmak
KANGU: nişter, kan alacak aygıt — I, 477
KANI: nere? III, 237, 238
KANIG: sevinç — I, 376, 377 bkz. kan ık
KANIK: kanmış, kanık; sevinç — I, 46 bkz. kahıg
KANIMAK: kanamak — III, 274 bkz. kanamak
KANITGAN: her zaman şevke getiren, I, 515
KANITMAK: şevke getirmek, I, 515
KANMAK: su ve başka şeylere kanmak, I, 377; III, 184, 261
KANTURMAK: su ve ba; ka şeylere kandırmak. II, 192 bkz. kandurmak
KANU: hangi, hangi şey, I, 31; III, 237 bkz. hayu, kayu
KAÑ: kazın çıkardığı ses — III, 358
KAÑDAŞ: babaları bir olan — III, 382 bkz. kañsık
KAÑ: etmek kaz ses vermek, III, 358
KAÑLI: kagnı arabası (yük 1^).III, 379
KAÑRAK: damak-III, 383
KAÑRAK: çan, III, 383
KAÑSIK: üvey — III, 383 bkz.
KARIGDAŞ: kap kap, tulum, çuval, dağarcık; zarf; anası karnında, çocuğun bulunduğu torba — I, 195, 268; II, 122, 127, 128, 164, 170, 189, 218, 229; III, 15, 16, 77, 81, 146, 174
KAP: egreti hısım — III, 146
KAPA: kaba ve yüksek olan her nesne, III, 217
KAPAK: göz kapağı, I, 382
KAPAK: kızın kızlığı, bekâret. I, 382
KAPAKLAMAK: kız bozmak, III, 338
KAPAKLIG: kız kız oğlan kız, I, 496 bkz. kapıglıg
KAPÇAK: su kollarının birbirine kavuştuğu yer, I, 471
KAPGA: büyük kapı, kale kapısı — I, 425
KAPGAK: kapak, sadağın kapağı — I, 471
KAPGAKLANMAK: kapaklanmak — II, 275
KAPGUÇI: kapıcı, kapan, çalan vb — II, 50
KAPIGLIG: kız oğlan kız, I, 496 bkz. kapaklıg kız
KAPILMAK: kapanmak, hapsedilmek; kapılmak — II, 120
KAPINMAK: yağma eder görünmek; hastalığa kapılmak, yakalanmak — II, 154
KAPIŞ: kapış, kapıp alma, yağma etme, çalma — I, 369
KAPIŞMAK: kapışmak — II, 88 bkz. kapuşmak
KAPLANMAK: kap sahibi olmak, III, 199
KAPLIG: ogul anne karnından torbası ile doğan çocuktur ki uğurlu olur — III, 146
KAPMAK: kapmak, çalmak; dokunnnak, çarpmak, uçurmak; hücum ve defi etmek — II, 4, 90, 113; III, 33, 80, 422
KAPSAMAK: kaplamak, kaplamak istemek; etrafını kaplamak, sarmak; kapmak istemek — I, 155, 463; III, 285
KAPTURMAK: kaptırmak, çaldırmak. II, 189
KAPUG: kapı — I, 48, 64, 94, 150, 163, 180, 218, 239, 256, 276, 337, 375, 478, 506. 511, 520; II, 11, 27, 108. 135, 203, 308; III, 49, 57, 76, 83, 94, 167, 234, 262, 268. 280, 292, 330, 345. 348, 376 § kapug sedrekmek; parmaklıklı kapı
KAPUGLUG: kapılı — I, 495
KAPULGAN: daima sıkı; an — I, 520
KAPULMAK: sıkş; mak — I, 520
KAPUŞMAK: kapışmak — II, 113 bkz. kapışmak
KAR: kar — 1. 7, 186, 326, 386; II, 99, 134.193, 204, 211. 305, 347; III, 39, 148, 263, 319, 324
KARA: kara; karanlık, I, 7, 60, 338, 354, 382; II, 163, 223
KARABaş: gerdek gecesi gelinle birlikte gönderilen hizmetçi kad ın, sağdıç kadın; köle ve cariyelere verilen adlardandır — "kara baş" anlamınadır.I, 150; III, 222
KARAÇI: kapıları dolaşan dilenci — I, 445
KARA: ermek kararmak, II, 163 bkz. kararmak
KARA: erük erik I, 69
KARA: etmek bir çeşit ekmek — III, 222
KARAGU: zaç denilen kara boya, I, 446
KARAGU: kör — I, 446
KARAGUNI: akşamleyin çocukların oynadıkları bir oyun.III, 243
KARAK: göz bebeği, gözün renkli yeri; göz — I, 382; II, 116; III, 29 § kara karak; göz karas ı, I, 382 § ürüng karak
KARAKAN: dağ ağaçlarından bir çeşit ağaç — I, 448
KARA: karak göz karası — I, 382
KARAKLAMAK: yol kesip mal almak — III, 338
KARAKLIG: gözlü, gözü olan her hayvan, I, 497
KARAKSIZ: gözsüz. I, 497
KARA: kura yan yana söylenen iki kelime — III, 222
KARAKUŞ: Müşteri, (jüpiter), Mizan yıldızı, (Libra), I, 331, 332 III, 40, 221 bkz. Erentüz, Karaku ş, yulduz
KARAKUŞ: kara kuş, tavşancıl — I, 331; III, 221
KARAKUŞ: deve tabanının uçları.I, 332; III, 221
KARA: Kuş Yulduz Müşteri gezegeni, Jüpiter. III, 221 bkz. Erentüz, Karaku ş
KARALAMAK: karalamak; pislemek. III, 324, 329
KARAMUK: karamuk — I, 487
KARAMUÑ: karakun, kara belâ — III, 33
KARAÑGU: karanı, karanlık — III, 388 bkz. karañku
KARAÑKU: karanlık — III, 217, 290 bkz. karañgu
KARA: orun sin, mezar — III, 221, 222
KARA: ot Hindistan'dan gelen ağılı bir bitki; baldıran otu, Aconitum — III, 222
KARARMAK: kararmak — II, 77, 163 bkz. kara ermek
KARARTMAK: kaı'artmak, III, 431
KARA: yag neft — III, 222
KARÇAMAK: katılaşmak — III, 276
KARÇ: kurç "hatır hutur" gibi bir ses bildirir I, 343
KARÇ: kurç yemek hatır hutur yemek — I, 343
KARDU: zemheri sıralarında su üzerinde yüzen fındık büyüklüğündeki buz parçaları, I, 419
KARGA: karga, I, 254, 425; II, 26
KARGAK: lânet, kargış, II, 288 bkz. kargış
KARGAK: tarmak bir çeşit bitki I, 467
KARGALMAK: lânetlenmek — II, 236
KARGAMAK: lânet etmek, beddua etmek; lânetlemek — I, 284; III, 290 bkz. alkamak, kargamak arkamak, kırgamak, kızgamak kargamak
KARKAMAK: lânet etmek, kötülüğü sayıp dökmek — t, 284 bkz. alkamak, kargamak, k ırgamak, kızgamak
KARGANAMAK: kendine lânet etmek II, 249
KARGAŞMAK: birbirine lânet etmek, II, 220
KARGATMAK: lânetletmek, II, 338
KARGILAÇ: kırlangıç kuşu — I, 526, 529; III, 178 bkz. karlıgaç
KARGIŞ: lânet, beddua, 1161^0.I, 274, 461 bkz. kargak § karg ış kişi; lânetlenmii adam — I, 461
KARGU: dağ tepelerine minare biçlminde yapılan yapı olup düşman geldiği zaman herkesin hazır bulunması için üzerinde ateş yakılır — I, 426 bkz. karguy
KARGUY: atmaca — III, 241 bkz. karkuy, kırguy, kırkuy § çibek karguy; atmacaya benzer bir ku ş, III, 241
KARGUY: dağ doruklarında düşmanı ihbar için yapılan kuleler — III, 241 bkz. kargu
KARI: yaşlı, ihtiyar; yaşlı olan herhangl bir şey — I, 425; II, 30; III, 128, 222, 223, 421
KARI: karış, ölçü, bez ölçülen arşin — I, 117; III, 223 bkz. karış
KARIKMAK: kardan göz kamaşmak. II, 115, 116
KARI: kurı tay kısrağın arkasında geri kaldığı zaman bu sözlerle çağrılır. III, 223 bkz. kurıh kurıh, kurı kurı, kurrıh kurrıh
KARILAMAK: yaşlı saymak, ihtiyarlığa nispet etmek — III, 324, 329
KARILAMAK: boylamak, karışlamak, arşınlamak, ölçmek — I, 309; III, 324, 329
KARILAMAK: karlamak, ses çıkararak kar getirmek, III, 324
KARILMAK: karışmak, karılmak — II, 134 bkz. katılmak, katılmak karılmak
KARIMAK: kocalmak, yaşlanmak, kocamak, I, 147; III, 263
KARIMSINMAK: boğulur gibi olmak II, 260
KARIN: karın.I, 32, 171, 226, 324, 403, 486, 514; II. 201, 202, 288, 315, 337; III, 222, 244, 286. 289, 439
KARIN: atmak hayvan boğazlandıktan sonra, işkembe nişan alınarak ok atılır, Vuran adam etinden bir parça alarak götürür.I, 403
KARINÇA: karınca.I, 501; III, 375 bkz. karınçak
KARINÇAK: karınca — I, 501 bkz. karınça
KARINDAŞ: kardeş — I, 407
KARINLAMAK: karına vurmak — III, 345
KARINLIG: karınlı — I, 499, 500
KARIŞ: karış, I, 369; II, 365 bkz. karı
KARIŞ: yünlü kumaş, III, 28
KARIŞLAMAK: karışlamak — III, 335
KARIŞMAK: karışmak; kamaşmak; karşılanmak; karşı koymak I, 367; II, 95, 97, 98; III, 11
KARIT: söğme, kufür — I, 356
KARITMAK: kocatmak — II, 304
KARIZAN: çok kocamış k.iy, I, 448
KARKAG: çöl, suyu ve bitkisi bulunmayan k ırlar, I, 465
KAR: kur ses anlatan bir kelime — I, 324
KAR: kur etmek guruldamak.I, 324
KARKUY: atmaca kuşu — III, 241 bkz. karguy, kırguy, kırkuy
KARLAMAK: karlamak. I, 463; III, 298, 319
KARLANMAK: karlanmak, kar yağmak — III, 197
KARLATMAK: kar yağdırmak — II, 347
KARLIGAÇ: kırlangıç — I, 527 bkz. kargılaç
KARLUKLAMAK: Karluk boyundan saymak, Karluk boyuna nispet etmek — III, 351
KARLUKLANMAK: Karluk kılığına girmek — II, 275, 276
KARMA: yağma. I, 410, 433
KARMAK: bir şeyi bir şeyle karıştırmak, katmak, karmak; boğazda su durmak, su bir yerde durmak, taimak — I, 432; 'II, 187; III, 182
KARMALAMAK: yağma etmek, kapmak, yağmalamak.I, 433; III, 354
KARMALAŞMAK: yağmalamakta yarış ve yardım etmek II, 221 bkz. karmaşmak
KARMAŞMAK: yağmalamakta yarış ve yardım etmek, II, 221 bkz. karmalaşmak
KARNAGU: er koca karınlı adam — I, 491 bkz. karnak er
KARNAK: er koca karınlı adam — I, 473 bkz. karnagu er
KARS: deve veya koyun tüyünden yap ılan elbise — I, 348
KARSAK: derisinden güzel kürk yapılan bir hayvan, bozkır tilkisi.I, 473
KARS: kars el çırpmaktan çıkan ses — I, 348
KARS: kars aya yapmak el ayalarını birbirine vurarak ses çıkarmak — I, 348
KARŞAG: elbisenin bir karış kadar olan parçası I, 464
KARŞAMAK: karışlamak, ölçmek III, 286, 287
KARŞATMAK: ölçtürmek, karışlatmak — II, 337, 365
KARŞI: hakan sarayı, köşk, I, 255, 423; III, 374
KARŞI: karşı, zıt, I, 423 bkz. karşu
KARŞI: iki bey arasındaki uyu; mazlık — I, 424
KARŞU: karşı — III, 272 bkz. karşı
KARŞUT: zıt — I, 451
KART: yara — I, 342; II, 234, 248, 255
KARTAL: et parçalanmış et, I, 483
KARTAL: koy aklı karalı, alaca koyun — I, 483
KARTALMAK: azmak, yaranın başı koparılmak — II, 234
KARTAMAK: tırmalamak; sağaltmak — I, 245, 272; II, 255 bkz. kartanmak, k ırtlamak
KARTANMAK: sağaltmak.II, 248, 455 bkz. kartamak, k ırtlamak
KART: er huysuz adam — I, 342
KART: kurt ses bildiren bir kellme.I, 342
KART: kurt etmak çitlamak — I, 342
KARTURMAK: tıkamak; kardırmak, karıştırmak — II, 190. 197
KARU: ..karşı ..dogru anlamına edat — II, 83 bkz. kerü
KARVAMAK: ararken bir şeye dokunmak, III, 290 bkz. karvamak
KARVI: ince, yayımsı — III, 239 § karvı kaşlı kişi; yay gibi ince kaşlı adam — III, 239
KARVAMAK: ararken bir şeye dokunmak — III, 290 bkz. karvamak
KARVANMAK: aramak, II, 250
KARVAŞMAK: aramakta yardım etmek; karanlıkta el ile bir şey aramak, II, 221
KARVATMAK: gözü ile görmeden eliyle dokunarak aratmak — II, 339
KAS: kabuk, her ağacın kabuğu; sertllk, katilık, I, 356, 382; III, 134, 151, 369 bkz. kasuk, kaz
KASI: hayvanlara ağaçtan yapılan ağıl — III, 224
KASIG: ağzın içi, sag ve sol yanları, avurt — I, 375; III, 345
KASIGLAMAK: iteklemek, itmek; avurda vurmak, III, 336, 345 bkz. k ısıglamak
KASIRKU: kasırga — I, 489
KASNAMAK: zırıncımak, çeneleri birbirlne vurmak; titre şmek II, 223; III, 147, 302 bkz. kasnatmak, kıstaşmak
KASNATMAK: titretmek — II, 350 bkz. kasnamak, kıstaşmak
KASUK: ağaç kabuğu — I, 382 bkz. kas, kaz
KASUK: at derisinden yapılan tulum — I, 382
KASUKLUG: er kendisinde kımız tulumu bulunan adam.I, 497
KAŞ: kaş, lekesiz beyaz veya kara ta; — I, 330; III, 22, 152
KA: herhangi bir şeyin kıyısı — III, 152
KAŞ: göz üstündeki kaş — I, 424, 524; II, 328; III, 152
KAŞAK: kındıra otu, halfa — I, 383; II, 328
KAŞAÑ: köleye söğmekte kullanılan bir kelime, "alçak" anlamınadır.III, 370
KAŞANMAK: (hayvan, at) i; emek — II, 155
KAŞGA: at yüzü ak, gözlerinin çevresi kara olan at, peçeli at — I, 426 § ka şga koy; başı ak, başka yerleri kara olan koyun — I, 426
KAŞGALAK: ördekten küçük blr su kuşu — I, 528
KAŞIK: kaşık — I, 504 bkz. kaşuk
KAŞIKLAMAK: kaşıklamak, III, 338 bkz. kaşuklamak
KAŞIKLIK: müñüz kaşık yapmak içtn hazırlanan boynuz, I, 504
KAŞIMAK: kaşımak — I, 438; III, 267
KAŞINMAK: I, 261 kaşıtgan çok kaşitan, I, 514
KAŞITMAK: kaşıtmak, II, 307
KAŞLAMAK: kaş, germeç yapmak; kaşa vurmak — III, 299
KAŞLIG: kaşlı — III, 239
KAŞUK: kaşık — I, 383; III, 347 bkz. kaşık
KAŞUKLAMAK: kaşıklamak. III, 338, 347 bkz. kaşıklamak
KAŞUKLANMAK: kaşık sahibi olmak — II, 268, 269
KAŞUKLUG: kaşıklı. I, 497
KAT: kat — I, 320; III, 27
KAT: nezd, yan — I, 64, 320; III, 240
KAT: mugaylan dikeni meyvesi; dikenli ; eylerin meyvesl; her bir a ğacın meyvesi — II, 146, 147
KATA: kere, defa, kez, I, 321, 498; III, 218
KATARGAN: her zaman geri döndüren — II, 74
KATARMAK: geri döndürmek, yöneltisinden döndürmek, çevirmek.II, 74; III, 193 bkz. kaytarmak
KATGI: katı, sert — I, 441 bkz. katkı
KATGURMAK: gülerek katilmak — II, 188, 192, 201
KATIG: katı, sert, sıkı, kuvvetli, I, 110, 375, 472; II, 338, 354; III, 44, 219, 287, 373
KATIGLANMAK: çabalamak, uğra; mak — II, 268, 270; III, 159
KATIGLIG: soysuz, katiklı — I, 496
KATIGLIK: felâket — III, 233
KATIK: katgı, herhangi bir nesneye katılan; sirke, yoğurt gibi tutmaç yemejine katılan nesne — I, 382
KATILGAN: karılgan her işe her zaman katılan, karışan — I, 520
KATILMAK: karıştırılmak; erkek kadın çiftleşmek, II, 121 bkz. karılmak, katılmak karılmak katılmak karılmak
KATINMAK: sertelmek — I, 498
KATINMAK: katar görünmek — II, 154
KATIR: katır, I, 364, 495; III, 302
KATIRTMAK: döndürmek; reddetmekle emretmek — III, 430, 431
KATIŞMAK: katmakta yardım ve yan; etmek, II, 89
KAT: kadrak yan, yamaç — I, 472
KATKI: katı, I, 427 bkz. katgı § katkı kişi; kimseye boyun eğmeyen adam — I, 427
KATKI: (a?) ç çıyana benzer bir böcek — I, 455
KATLANMAK: meyvelenmek; dikenll ağaçlar meyvelenmek .III, 196, 197
KATLIŞ: katlış; su kollarının kavşıtında olan su birikintisi — I, 460
KATLIŞMAK: su kolları kavu; mak — I, 460
KATMAK: katmak, karıştırmak; katılaşmak, sert olmak; mihnete ve sıkıntıya düşmek, yorulmak — I, 205, 432, 440, 467; II, 295
KATMAK: karmak katmak, karıştırmak.I, 432
KATNATMAK: tekrar ettirmek — II, 349
KATRUNMAK: duraklamak, çekinmek, II, 249
KATTURMAK: büktürmek, katlatmak, kattırmak — II, 189, 190
KATUN: kadın, hatun, Afrasyab kızlarından olanların adı — I, 138, 376 , 410; III, 240
KATUNLANMAK: hanımlanmak, han karısı şekline girmek — III, 206
KATURGAN: çok sevlnen, çok öğünen, çok gülen — I, 516
KATURLUG: ok temreni ağıya bulaştırılmiş ok, II, 284
KATURMAK: katılaştırmak.II, 74
KATURMAK: sevinmek, öğünmek, gülmek.I, 516
KATUT: katık, II, 284
KATUT: kak, yarma — II, 284
KATUT: pabuçcu çirişi — II, 284
KAVIK: kepek, darı kepeği, III, 165 bkz. kavık
KAVUK: mesane, sidiklik; kavuk, III, 165 bkz. kavuk
KAVUT: kavut — III, 163 bkz. kagut
KAVUZ: şaraptaki çör çöp, tortu — III, 164
KAV: kav-III, 155
KAVÇIMAK: saldırmak, üstüne du; mek — III, 276 bkz. kafç ıtmak
KAVDINMAK: acınmak, şefkat göstermek, fenalıktan kurtulması yollarını aramak — II, 249 bkz. kavdunmak
KAVDUNMAK: acınmak, ; efkat göstermek, fenalıktan kurtulması yollarını aramak — II, 249 bkz. kavdınmak
KAVIK: kepek, darı kepeğl; kavuz — I, 221, 383; III, 165 bkz. kav ık
KAV: kuv dikişin büzülmesi, çekllmesi, elblsenin dikilirken k ırışıp büzülmesl — III, 129, 155
KAV: kuv bolmak diklllrken büzülmek, çekilınek, kötü dikilmekten kıvrışmak.III, 129
KAVRAMAK: sıkmak, kavramak — II, 82 bkz.kavurmak
KAVRULMAK: kavrulmak, II, 235 bkz. kagrulmak, kagurmak, kovurmak, kugurmak, kuvurmak
KAVRUŞMAK: kavurmakta yardım etmek — II, 219, 220 bkz; kagruşmak
KAVŞI: ince, çatık — I, 424
KAVŞUT: iki hanın, ülkelerinin baysallıği için, buluşarak barışmaları. I, 451; II, 102
KAVUK: sidiklik, mesane; kavuk, I, 383; III, 165 bkz. kavuk
KAVURMAÇ: kavrulmuş buğday — I, 493 bkz. kogurmaç, kovurmaç
KAVURMAK: kavramak, sıkmak, I, 518; II, 82 bkz. kavramak
KAVUŞMAK: kavuşmak, yaklaşmak.II, 102, 103; III, 153, 188
KAYA: kaya — I, 73; II, 7, 19, 20, 170 § yal ım kaya; sarp dağın eteği — III, 19, 20
KAYAÇUK: güzel kokulu bir dağ otu — ("Safran"denen bitki olmak ihtimali vard ır).III, 177
KAYAK: kaymak (yenecek) — III, 167 bkz. kanak, k ıyak, konak
KAYA: körmek uzaktan görmek — III, 219 bkz. kıya körmek — kura körmek, kuya körmek kayda nerede — I, 52, 419; III, 173 bkz. handa, kanda, kayuda
KAYGIK: kayık, I, 100; III, 175 bkz. kayguk
KAYGUK: kayık — I, 186 bkz. kaygık
KAYGURMAK: kayırmak, kaygılanmak — II, 193; III, 193, 194 bkz. kadgurmak
KAYIG: yer yoldan sapa olan yer — III, 166
KAYIN: kardeş, hısım ve akraba — I, 32 bkz. kadın, kazın
KAYINMAK: kaynamak. III, 191 bkz. kaynamak
KAYIÑ: kayın ağacı — I, 32 bkz. kağıñ
KAYIR: kum, kaba topraklı yer — I, 158, 166; III, 165
KAYIRLIG: düz ve kaba topraklı — III, 178
KAYIŞMAK: birbirine acımak, birbirini kayırmak — III, 188 bkz. kaymak, kışmak
KAYMAK: meyletmek, kaymak; caymak; acımak, kayırmak, tınmak, iltifat etmek — I, 403; II, 45; III, 182, 245, 246 bkz. kayışmak, kışmak
KAYNAMAK: kaynamak; karşı gelmek, kabulden çekinmek, sözünü reddetmek — I, 166, 225, 248, 390, 441; III, 191, 280, 302 bkz. kay ınamak
KAYNATMAK: kaynatmak — II, 357
KAYRIŞMAK: bükmekte yarış etmek — III, 194, 195
KAYTARGAN: daima geri döndüren, kaçıran.I, 516, 517
KAYTARMAK: yöneltisinde döndürmek, çevirmek, III, 193 bkz. katarmak
KAYTARMAK: saldırtmak, III, 429
KAYTIŞMAK: birbiri ardına gitmek, III, 195
KAYTURMAK: kayırttirmak, yardım ettirmek — III, 193
KAYU: hangi, hani, nice — I, 31; III, 218, 237, 367 bkz. hayu, kanu
KAYUDA: nerede, I, 99, 419; III, 173 bkz. handa, kanda, kayda
KAYUKLANMAK: kaymaklanmak.III, 197, 198
KAZ: kaz — I, 100, 104, 254, 256, 487; II, 177, 181, 359; III, 128, 130. 149, 332, 358, 384
KAZ: her ağacın kabugu — III, 151 bkz. kas, kasuk
KAZAÑKU: karma karışık, dolaşık (ip), III, 388
KAZGAN: sel sularının yardığı yer — I, 18 § kazgan yer; içerisinde yarlar, batakl ıklar, çatlaklıklar bulunan yer — I, 439
KAZGANÇ: kazanç — III, 386
KAZGANMAK: kazanmak — II, 249, 250
KAZI: etlilikten insan karnındaki girlnti ve çıkıntılar, at karnı içinden çıkan yağ — III, 223
KAZILMAK: kazılmak — II, 135
KAZIMAK: kazmak ve eşmek, deşmek, kazımak — III, 264
KAZIN: kayın, dünür, hısım — I, 403 bkz. kadın, kayın
KAZINDI: toprak kazılmış toprak — I, 449
KAZINMAK: kazılmak, kazmayı iş edinmek, kazar görünmek — II, 155
KAZIŞMAK: kazmakta yardım ve yarı; etmek, II, 100
KAZLINMAK: kazılmak, çukurlar yapılmak, II, 251
KAZMAK: kazmak, at hafarılanarak ve çamışlanarak ayağıyle yerl kazmak, kazılmak — II, 10, 59
KAZÑUK: kazık, III, 383 bkz. kazuñuk
KAZTURMAK: kazdırmak — II, 190
KAZUK: kazılmış — I, 382 § kazuk arık; kazılmış ark — I, 382
KAZUÑUK: kazık — III, 383 bkz. kazñuk
KEBELI: ışık etrafında geceleri uçan kelebek, pervane, evelek — I, 448
KEBEZ: pamuk, I, 293, 303, 510 bkz. kepez
KEBEZLIG: pamuklu, pamuk sahibi — I, 507
KEBEZLIK: pamukluk, pamuk biten yer — I, 507
KEBIMEK: bazı yerleri kurumak — III, 257 bkz. kepimek
KEBIT: dükkân, magaza, içkl içllen yer, meyhane, I, 357 bkz. kepit
KEBITMEK: kurutmak — II, 298 bkz. kepitmek
KEÇE: keçe, III, 219
KEÇE: karpuz ve hıyara ben2er şeylerin taşındığı sele ve sepet — III, 220
KEÇI: keçi, III, 219 bkz. eçkü
KEÇIK: köprü, geçit, I, 390; III, 191 bkz. keçi ş
KEÇILMEK: geçilmek — II, 136
KEÇIŞ: geçit, ırmağın, derenin geçidi, I, 369 bkz. keçik
KEÇIŞMEK: geçmekte yardım ve yarış etmek, II, 93
KEÇITMEK: geçirtnnek — II, 300
KEÇMEK: geçmek, ölmek — I, 44, 79, 80, 82, 94, 245, 451; II, 5, 6, 87, 164, 225; III, 5, 9, 33, 85, 121, 288
KEÇRÜMSINMEK: geçer görünmek — II, 261
KEÇRÜŞMEK: birbirini geçmek, geçirmekte yard ım etmek — II, 222, 225, 257
KEÇSEMEK: geçmek istemek — I, 155
KEÇSETMEK: geçmek umudunda bulundurmak — II, 336
KEÇTÜRMEK: geçtirmek II, 194
KEÇÜNMEK: geçer görünmek — II, 156
KEÇÜRGEN: her zaman başaran — II, 521, 522
KEŞÜRGEN: çok bağışlayan — I, 521
KEÇÜRMEK: evirip çevirmek, başarmak; bağı; lamak, I, 47
KEÇÜRSEMEK: geçirmek istemek — III, 247
KEÇÜRTMEK: geçirtmek.III, 431, 432
KED: bir şeyi anlatmakta obartma ve pekitme istenirse kullan ılan edat — I, 321 bkz. ked, key
KEDKIRMEK: hayvan çamışlık etmek, üstüne yük vurdurmaz olmak — II, 196
KEDRIM: et derisi yüzülmüş et — I, 485
KEDÜK: tulganın altına giyilen tüyden yapı1mış takke — I, 390
KEDÜK: yağmurluk-I, 508 bkz. kedük
KEDÜKLÜG: yağmurluk sahibi — I, 509
KEDÜKLÜK: kidiz yağmurluk yapmak için ayrılmış, hazırlanmış keçe — I, 508
KED: obartma, pekitme bildiren blr edat — I, 322 bkz. ked, key
KEDGÜ: giyilecek nesne, I, 430
KEDILMEK: giyilnıek — II, 136
KEDINDI: ton çok giyilen elbise I, 449
KEDIRMEK: hayvan derisi yüzmek, bir hayvan ı kakaç (pastırma) yapmak — II, 76
KEDLEMEK: çabalamak. III, 299, 300
KEDMEK: giymek — I, 12, 394; II, 296; III, 20, 156, 441 bkz. ketmek
KEDRILMEK: et soyulup kurutulmak, kakaç (past ırma) yapılmak — II, 237
KEDRIŞMEK: et soyup kurutmakta yardım etmek, II, 222
KEDRÜLMEK: giyilmek — II, 237
KEDRÜŞMEK: birbirine giydirmek, II. 222
KEDÜK: kepenek, yağmurluk; elbise, giyecek, I, 390; III, 38 bkz. kedük
KEDÜKLÜG: kepeneği olan kimse — III, 256
KEDÜRMEK: giydirmek.II, 76, 161
KEDÜRSEMEK: giydirmek istemek III, 332
KEDÜT: çamaçır, giyecek, gelin ve güveyin h ısımlarına armağan olarak giydlrdlkleri elbise — I, 12, 357
KEFEÑ: zahire armağanı — III, 385 bkz. kefşeng
KEFGEK: peltek, kekeme kimse — II, 289
KEFREMEK: gevşemek, I, 103 bkz. kevremek, kövremek, küfremek
KEFŞEÑ: harman temizlendikten sbnra gelen kimseye verilen zahire armagan ı. III, 385 bkz. kefeñ
KEGIRMEK: geğirmek — II, 84
KEK: kin, hınç, öç; sıkıntı, zahmet, mihnet I, 44, 230, 479; II, 283 bkz. kekmek, kekmen
KEKLIG: kinli, hınçlı — II, 283
KEKLIK: keklik — I, 479
KEKMEK: er tecrübeli adam — I, 479 bkz. kek, kekmen
KEKMEN: başından geçen sıkıntı ve zahmetlerle pişmiş, pekleşmiş adam.I, 480 bkz. kek, kekmek
KEKRE: develerin yediği acı bir ot — I, 422
KEKTEŞMEK: hınçlaşmak, kin bağlaşmak — II, 222
KEKÜK: seksek kuşu; kemiği büyü ve tılsım için kullanılır — II. 287
KEKÜŞ: ; işlik iç!n sürülen blr ilâç, aks ırgan otu; "Saponaria" veya "Veratrum album" — I, 407
KELDEÇI: gelici, gelen — I, 24
KELDÜGI: geli; i.I, 36; II, 42
KELDÜRMEK: getirmek.I, 20, 71, 93, 94. 97, 251, 340; II, 195; III, 144 bkz. keltürmek
KELEÇÜ: söz — I, 445
KELEGEN: gelen — I, 24
KELEGÜ: tarla sıçanı soyundan bir hayvancık, geleni- I, 448
KELEP: Türk yaylalarında biten bir ot; davarı çabuk semirtir.I, 353
KELEPLENMEK: bir yer "kelep" otuna sahip olmak — 11. 269
KELER: keler, kertenkeleler!n genel ad ı — I, 364
KELESI: gelme zamanı — II, 69
KELGELIMET: gelmek için — I, 144, 325
KELGIN: büyük ırmaklann veya denizlerin taşar gibi kabarması, med — I, 443
KELGIRMEK: gele yazmak, gelmek istemek, II, 196
KELGÜ: gelme zamanı, geliş, gelecek — I, 119; II, 68
KELGÜÇI: gelici, gelen — II, 54
KELGÜLÜK: gelmeye hak kazanmış (kimse).I, 25
KELIG: gelecek, gelecegi.I, 26; II, 41, 52, 58, 172; III, 160
KELIGLI: gelmek üzere olan — I, 25; II, 58
KELIGSEK: gelmeye istekli olan; II, 55
KELIGSEMEK: gelmek istemek — III, 285, 335 bkz. kelsemek
KELIMSENMEK: gelir görünmek.II, 259
KELIN: gelin — I, 404; III, 12, 242
KELIŞ: geliş.I, 370
KELIŞ: barış geliş gidiş.I, 370
KELIŞLIG: barışlıg ev konuk odası, I, 370
KELIŞMEK: gelişmek.II, 110
KELIŞMEK: barışmak birbirine gelip gitmek — II, 110
KELMEK: gelmek, I, 20, 24, 26, 35, 36, 37, 53, 76, 77, 82, 87, 88. 93, 97, 108, 125, 126, 129, 130, 132, 136, 165, 212, 219, 226, 315, 319, 323, 325, 328, 334, 339, 350, 387, 391, 403. 409, 417, 441, 442, 445, 462, 463, 468; II, 25, 26, 35, 38, 41, 43, 46. 59, 60, 6
KELÑIZ: sel I, 343
KELÑIZLEYÜ: sel gibi.I, 343
KELSEMEK: gelmek istemek, gelsemek — III, 285 bkz. keligsemek
KELTÜRMEK: getirtmek — II, 195 bkz. keldürmek
KEM: hastalık — I, 338; II, 363
KEMDÜK: söñük sıyrılmış, eti yenmiş kemik. I, 480
KEMEK: pamuktan yapılmış çubuklu ve nakışlı bir dokuma; bundan bürgü yapılır, Kıpçaklar yagmurluk yaparlar — I, 392
KEMİ: gemi — I, 179; III, 235 bkz. kimi
KEM(I)ŞMEK: saldırmak, çıkarmak, atmak, sürmek; bir ; eyi çıkarıp atmak — I, 309, 441, 472; II, 112, 115
KEMLEMEK: kötülemek, hasta olmak, III, 301 bkz. kemlenmek
KEMLENMEK: hastalanmak — I, 338; II, 253 bkz. kemlemek
KEMLETMEK: sıkıntı veya zarar vermek, kötületmek, hasta etmek — II, 348, 349, 363
KEMRÜŞMEK: kemirişmek, kemirmekte yariş etmek — II, 224
KEMÜRMEK: kemirmek. II, 85, 86
KEN: dogu ülkelerinde her şehre verilen bir addır — I, 339 bkz. kend, kent
KENÇ: genç, çocuk; her hayvanın küçügü — I, 169, 278; II, 304, 307; III, 181, 270, 438
KENÇEKLENMEK: Kençek kılığına girmek, Kençekleşmek II, 277
KENÇLIYÜ: hanların düğünlerlnde veya bayramlarda ya ğma edilmek üzere yapılan sofra — III, 438
KEND: şehir; kale — I, 22, 178, 236, 248, 302, 339, 343, 344; III, 150 bkz. ken, kent kendü
KENDI: , zat, nefs, kendisi. I, 127, 419; III, 29
KENDÜK: küp gibi topraktan yapılan büyükçe bir kap, küp — I, 480; II, 129
KENPE: bir ot adı — I, 416
KENT: şehir — III, 34 bkz. ken, kend
KENZI: kırmızı, sarı, ye; il gibi birtakım renkleri bulunan bir Çin dokuması — I, 422
KEÑEMEK: danışmak, görüşmek, tedbir etmek — III, 396
KEÑES: sığ, az, kolay, hafif — III, 364
KEÑEŞ: işlerde danışma, görüşme, düşünme, tedbir — III, 365
KEÑEŞLIK: danışıklı, tedbirli, I, 232; III, 358
KEÑEŞMEK: kar; ılıklı danı; mak, tedbir etmek — III, 393, 394
KEÑEŞSIZ: danışıksız, tedbirsiz — I, 232
KERİGIRSIMEK: dlbi yanmak, dibl yanarak koku yükselmek — III, 409
KEPEK: unda ve başta bulunan kepek, I, 390; II, 310; III, 93, 101
KEPEKLIG: kepeği olan, I, 508
KEPEKLIK: kepek konan yer — I, 508, 510
KEPEK: yincü küçük inci — I, 390
KEPEZ: pamuk-I, 293, 303, 510 bkz. kebez
KEPIMEK: bazı yerleri kurumak, III, 257 bkz.kebimek
KEPIT: dükkân, mağaza, meyhane — I, 357 bkz. kebit
KEPITMEK: kurutmak — II, 298 bkz. kebltmek
KEREGÜ: çadır; kışlık ev, I, 404, 447, 448
KEREGÜLENMEK: çadırlanmak, çadır edinmek, çadıra girmek — III, 205
KEREK: gerek, olmalı, yaraşır, lâzım, ihtiyaç, gerekli. 1 126, 152, 163, 391; III, 44, 216, 371
KEREKLEMEK: yokluğu dolayısıyle aramak, araştırmak, III, 341
KEREKLIG: gerekli — I, 509
KEREM: izbe — I, 398
KEREY: saç tıra; eden ustura, III, 174 bkz. yüligü
KERGEMEK: yaraşmak — I, 362
KERGÜK: koyunun içerisinde, kırkbayır ile beraber bulunan şirden gibi ; ey — II, 289
KERIK: geniş — I, 94
KERILGEN: her zaman gerilen, gerinen, esniyen — I, 523 kerilmek gerllmek, gerinmek, esnemek — I, 119; II, 136 kerim duvarlara örtülen, kaplanan dokuma nesneler.I, 398
KERIŞ: üstüne çıkılabilen dağ tepesi — I, 370
KERIŞ: atin karnı, sırtı — I, 370
KERIŞ: savaşta dayanma, I, 370
KERIŞ: kavga, çeki; — I, 370
KERIŞMEK: uğraşmak, kavga etmek, çekişmek — I, 370; II, 99, 115
KERIŞMEK: germekte yardım ve yarış etmek — II, 98
KERITMEK: havlatmak, ürdürmek — II, 305
KERJÜ: tüfekte atılan yuvarlak taneler, III, 441
KERKI: dülger keseri, keser — I, 430
KERMEK: germek, çeklp uzatmak; kapatmak; ürümek, havlamak — II, 8; III, 39
KERPIÇ: kerpiç — I, 455; III, 119 § pışık kerpiç
KERŞEGÜ: at kürek kemiğinin altında yağırı bulunan at — I, 491
KERTIK: ekmek ve ekmeğe benzer şeylerin sayısını bilmek için bir ağaçta yapılan kertik, çetele — I, 478 bkz.
KERTÜK: kertilmek kenilmek; (insanlar için) horlanmak — I, 160; II, 236
KERTIŞMEK: kenmekte yardım ve yarış etmek — II, 222
KERTMEK: kertmek (köleyi yola getirmek için söylenir) — III, 427
KERTÜK: ağaçta açılan kertik- I, 478 bkz. kertik
KERTÜK: kemrük kesik, gedik — I, 478
KERTÜRMEK: gerdirmek, serdirmek — II, 194
KERÜ: geri, .. den ise — I, 205, 361; II, 133 bkz.karu
KES: parça — I, 329 bkz. kesek
KES: kesek, abdest bozduktan sonra bununla temizlenilir.I, 329
KESEK: kesik, parça — I, 14, 391 bkz; kes
KESGÜ: kesecek nesne — I, 13
KESGÜK: halka, köpeğin boynuna geçirilen halka, tasma — II, 289
KESILGEN: her zaman kesilen — I, 523
KESILMEK: kesllmek — I, 339; II, 136, 137
KESINMEK: kesinmek — II, 157
KESLŞMEK: kesmekte yardım ve yariş etmek — II, 101
KESLEMEK: kesekle koğmak — III, 300
KESLINÇÜ: sarı keler, III, 242
KESLINMEK: kesilmek — I, 352; II, 253
KESLIŞMEK: kesilip ayrılmak — II, 224
KESME: enli ok 100^01^.I, 434
KESME: kakül, zülüf, perçem, I, II, 233, 434
KESMEK: kesmek — I.11 13, 14. 434; II. 11
KESMELENMEK: zülüflenmek, kâküllenmek — III, 203
KESTEM: geceleyin davetsiz gelen adamlara verilen içki ziyafeti — I, 485
KESTER: saksı — I, 457
KESTÜRMEK: kestirmek — II, 195
KESÜRGÜ: dağarcık, kap — I, 358, 490; 111. 48
KETEN: zahmet, sıkıntı, I, 404
KETIŞMEK: ayrılmak, ayrışmak — II, 89, 90
KETKI: at sırtı dar, yanları geniş at — I, 430
KETMEK: giymek — II, 296 bkz. kedmek
KETMEN: yeri kazmak için kullanılan aygıt — I, 444
KETÜ: çolak — III, 219
KETÜT: ekşi suratlı, buruşuk yüzlü — II, 284
KEVÇI: Uygur ellerine kadar Kâşgaristan'da kullanılan 10 rıtllık bir hububat ölçeği — I, 417
KEVEG: burundaki kıkırdak — I, 391
KEVEL: at yürüyüşlü, küheylan at, soylu at — I, 395; II, 133
KEVELMEK: gevşemek, zayıflamak, I, 397 bkz. kevllmek
KEVGIN: aş doyurmayan aş — I, 443 bkz. çivgin
KEVILMEK: gevşemek, zayıflamak — II, 131, 137, 138 bkz. kevelmek
KEVLI: ırmak ağzı, III, 442
KEVMEK: gevelemek, gevmek; gevşetmek — II, 16; III, 288
KEVREK: gevrek, yunnu; ak (bitki) — I, 479
KEVREMEK: zayıflamak; gevşemek — III, 41, 282 bkz. kefremek, kövremek, kilfremek
KEVRETMEK: gevşetmek — II, 334, 335
KEVRIK: gürgen ağacı — I, 479
KEVŞEK: gevşek, yumuşak. I, 479 bkz. küvşek § kevşek etmek; bir çeşit ekmek — III, 287
KEVŞEMEK: geviş getirmek; gevşemek, III, 287
KEVŞENGEN: çok geviş getiren — II, 256
KEVŞENMEK: geviş getlrmek — II, 252, 255
KEVŞEŞMEK: birbirini görerek geviş getlrmek — II, 351
KEVŞETMEK: gevşetmek, yurnuşatmak; geviş getirtmek — II, 338
KEVTÜRMEK: gevşetmek — II, 195
KEVÜRKEN: dağ soğanı — I, 525 bkz. kümürgen, kümürken, küvürken
KEY: pek, gâyet, sağlam — I, 459 bkz. ked, ked
KEYIK: geyik, yaban hayvanı, aslında yabani olan her şey, eti yenen hayvanlardan ceylân, s ıgın, dağ keçisi gibi hayvanlar, yabani (vah şi) -evcil (ehli) karşıtı-, av hayvanı ve av, I, 26, 155, 157, 171, 206, 224, 228, 263, 295, 306, 311, 421; 11, 8, 10, 16, 120, 14
KEYIK: maymun yapılı (insanlar için) — III, 168
KEYIK: söğüt yaban sogüdü — III, 168
KEYLIG: maynıun — III, 175
KEYLIG: kişi şaşkın veya yabanş gibi iki tarafına bakarak yürüyen adam. III, 175
KEYÜK: kebe ve kepenek gibi ; eyler — III, 168
KEZ: gez — I, 326; III, 106, 318
KEZ: süt ve un gibi şeylerin tencere dibinde yap ışıp kalan parçaları. I, 327
KEZ: ipekli bir Çin kumaşı — I, 327
KEZGERMEK: gezlenmek, geze getirmek — II, 196; III, 106
KEZIK: gezek; sıtma, nöbet, işte nöbet — I, 391
KEZIK: cesaret — I, 391
KEZIŞMEK: gezmekte yari{mak — II, 100
KEZITMEK: gezdirmek — II, 306
KEZLEMEK: gezlemek, gezini düzeltmek, temizlemek. III, 300, 318 —
KEZLENMEK: gezlenmek; dibi tutmak, II, 252, 253
KEZLEŞMEK: gezlemekte yardım ve yarış etmek — II, 224
KEZLETMEK: gezletmek — II, 348
KEZLIK: küçük kadın bıçağı, kadınlar üst elbiselerine takarlar — I, 478
KEZMEK: gezmek, dolaşmak — II, 10
KEÇ: geç (vakit).I, 294; III, 121
KEÇE: gece, III, 219
KEÇILMEK: geciktirilmek. III, 195
KEÇITMEK: geciktirmek — II, 300
KEÇMEK: gecikmek — III, 180, 183
KEÇÜRMEK: geciktjrmek — III, 187
KEÑÜTMEK: genişletmek, II, 326
KETERMEK: §1(161-1116^ III, 164
KI: nida "ya"sı yerine; çağırma edati — III, 212
KI: hısımlık bildiren isimler sonuna gelerek ac ıma ve sevme anlatan bir edat — III, 212
KIÇI: hardal — III, 238
KIÇILAMAK: gıdıklamak — III, 323, 329
KIÇURMAK: kınamak, ayıplamak; başkasınm kaygısından ferah duymak — III, 187
KIDIŞMAK: kenar dilkmekte yardım etmek, değirmi bir şeyin kenarını dikmekte yardım etmek — II, 93 , 94
KIDITMAK: kenar diktlrmek, kıyılatmak — II, 301
KIDIG: kıyı, yan, kenar 1. 375, 496
KIDIGLAMAK: kıyı dikmek, kıyılamak — III, 336
KIDIGLANMAK: kıyılanmak, kenarlanmak.II, 268
KIFÇAKLAMAK: Kıpçak boyundan saymak — Kıpçak boyuna nispet etmek — III, 351
KIFÇAKLANMAK: Kıpçak kılıgına girmek — II, 279 bkz. Kıvçaklanmak
KIFTU: makas, kırkı. I, 416
KIFTULAMAK: sındı ile kırkmak, kırpmak, III, 352
KIG: topragı kabartmakta kullanılan gübre — III, 129
KIGLATMAK: fışkı ile gübreletmek; (at) sıçırtmak, tersletmek — II, 348
KIKI: gürültü — III, 227 bkz. urı kıkı
KIK(I)RMAK: yüksek sesle çağırmak, bagırmak, haykırmak, I, 441, 442; II, 83
KIKRIŞMAK: çagrışmak, bağrişmak — II, 220
KIL: kıl (insanda ve hayvanda) — I, 337
KILDRUK: buğday vb — başaklanndakl kılçık, III, 417
KILGAN: çok kılan, çok yapan — I, 470
KILGU: kılı; , yapış, kılgı — I, 494
KILIÇ: kılıç — I, 183, 321, 339, 359, 397, 417; II, 116, 129, 147, 197, 246, 281, 308. 344, 356; III, 70, 77, 135, 169. 268 277, 296, 373, 437
KILIÇLAMAK: kılıçlamak, kılıç ile çalmak ve vurmak, III, 331, 346
KILIÇLANMAK: kılıç sahibi olnnak — II, 267
KILIG: kılış, yapış — II, 40
KILIK: huy, gldi; — I, 383; II, 230 bkz. k ılk
KILINÇ: iç, amel, ahlâk, nninez, huy, fena huy, kad ın naz ve kırışması — II, 156; III, 374
KILINÇLANMAK: nazlanmak (kadın), kırışmak — III, 374
KILINMAK: tavır takınmak (kadın), nazlanmak; yapılmak, kılınmak, işlenmek I, 64, 394, 508; II, 156; III, 20
KILIŞMAK: yapmakta yardım ve yarış etmek — II, 109
KILIDE: gerdanlık — I, 432 bkz. bakan
KILK: huy, gidiş — I, 383 bkz. kılık
KIL: kudruk kıl kuyruk; ördeğe benzer bir kuş — I 337
KIL: kuş ördeğe benzer bir kuş, I, 337
KILMA: yapma, yapı; , I, 150; III, 213
KILMAK: kılmak, yapmak, etmek, eylemek, olmak — I, 36, 39. 44.74, 113, 114, 141.171, 237. 263, 274, 321, 330, 342, 349. 350 367 371, 374, 376, 393, 399, 459, 462; 11. 25; III, 17, 122, 133, 159, 179, 213, 216, 224, 234, 239, 381, 432, 449 bkz. kamak
KILMIŞ: yaptıgı, I, 205, 221, 253, 407
KILTIK: başta bulunan kepek, konak — I, 475
KILTURMAK: yaptırmak — II, 191
KIMIZ: kımız.I, 365; II, 12; III, 197
KIMIZ: almıla ekşi elma — I, 366
KIMIZLANMAK: kımız sahibi olmak, II, 268
KIN: kın, bıçak ve kılıç kını, kılıf — I, 183, 339, 359, 397; II, 246; l1l, 140
KINAMAK: işkence etmek, cezalandırmak; bir şeye kın yapmak — III, 273
KINATMAK: işkence yaptırmak, cezalandırmak — II, 313
KINIŞMAK: istekle işe koyulmak, II, 113
KINLAMAK: kın yapmak — III, 299
KIÑIR: kızgın, şiddetli.I, 170, 183, 359
KIÑIR: aşı, yan bakış — III, 363 bkz. kıñru
KIÑRAK: et ve hamur kesilen satıra benzer büyük bıçak — III, 382
KIÑRU: yan, şaşı — III, 23 bkz. kıñır
KIR: kır, basık dağ, açık yer — I, 94, 324; III, 39
KIR: su bendi, §61-1116^I, 324
KIR: kır rengi — I, 324
KIRAGU: kırağı — I, 446
KIRBAS: er başında saç olmayan adam — I, 459
KIRÇALMAK: değmek, değip sıyırmak — II, 234
KIRÇAMAK: amacın kenarına dokunmak, silip geçmek — III, 276
KIRÇATMAK: sıyırtmak, yaralamak, amacı delip geçmek — II, 328, 329
KIRGAG: bey ve hanın eli altındakilere kızması ve kakıması — II, 288
KIRGAG: elbisenin yanı, kenarı — II, 288
KIRGAMAK: kakımak, birine kızıp ondan yüz çevirmek, birine k ızıp uzaklaştırmak (yalnız yapan insan olduğu zaman söylenir) — II, 288; III, 290 bkz. alkamak, kargamak, kargamak arkamak (Tanr ı için), kızgamak
KIRGAŞMAK: birbirinin tarafını dilemek — II, 220
KIRGATMAK: koğulamak, kızarak yüz çevirtmek — II, 338, 339
KIRGIL: kırçıl, I, 483
KIRGUY: atmaca — II, 95; III, 241 bkz. karguy, karkuy, k ırkuy
KIRILMAK: kabuğu soyulmak; malı alınmak, yoksullaşmak; kar kürünmek II, 134
KIRINDI: her şeyin kınntısı, kazıntısı, soyuntu su — I, 449
KIRINMAK: soyar veya kazır görünmek — II, 155
KIRIŞMAK: kazımakta ve sıyırmakta yardım ve yariş etmek — II, 98
KIRK: sayıda kırk, I, 349; II, 331
KIRKILMAK: kırkılmak I, 236
KIRKIN: cariye.II, 110 bkz. xız kırnak, kız
KIRKIŞMAK: kırkmakta yardım etmek — II, 221
KIRKLUM: dolusu bir klle edip orancıların kullandıkları bir ölçeğe verilen sıfat, III, 418
KIRKMAK: kırkmak — III, 422
KIRKUY: atmaca — III, 241 bkz. karguy, karkuy, k ırgüy
KIRLAMAK: kazmak, yerde çukurlar açmak — III, 298, 299
KIRLANMAK: kırla; mak, kıraçlaşmak, yerde çatlaklar ve hendekler meydana gelmek — II, 251
KIRLATMAK: kıyı, kenar yaptirmak — II, 347
KIRMA: söbü (mahrut) şey — I, 433 § kırma topık; herhangi söbü (mahrut) topaç — I, 434
KIRMAK: kazımak, bir şeyi kökünden çıkarmak; kırmak, II, 7. 24, 401, 406
KIRNAK: cariye — I, 473 bkz. xız, kırkın, kız
KIRT: kısa, I, 342 § kırt ot; kısa ot — I, 342
KIRTIŞ: yüz rengi; yüz — I, 460 § yer kırtışı; yeryüzü. 1 461
KIRTIŞLAMAK: kazımak — III, 350
KIRTIŞLANMAK: güzelleşmek, güzelliği artmak — II, 272
KIRTIŞLIG: yüzlü — I, 461
KIRT: kişi kötü huylu ve plnti adam — I, 342
KIRTLAMAK: kötü huylu saymak, yarayı iyi etmek — III, 445 bkz. kartamak, kartanmak
KIRTURMAK: kazıtmak, sıyırtmak, II, 190
KIRUK: sakat — I, 382 § kıruk adak; topal — I, 382 § kıruk er; çolak — I, 382
KIRUK: adak topal — I, 382
KIRUK: er çolak, I, 382
KIR: yagı gizll düşman — I, 324
KISGA: kısa — II, 11
KISGAÇ: kısgaç — I, 455
KISGANMAK: kıskanmak; pintilik etmek, kısmırlanmak — II, 250 bkz. kısırkanmak
KISIG: kısı, hapis, sıkınti — I, 376
KISIGLAMAK: itelemek, itmek, avurduna vurmak — III, 336 bkz. kas ıglamak
KISILMAK: kısılmak, arada kalmak.II, 135
KISINMAK: kısmakcimrilik etmek; sidiği tutulmak — II, 155
KISIR: kısır, doğurmayan insan veya dört ayakl ı hayvan; kısrak — I, 236, 364; III, 88
KISIR: bolmak (kısraktan başka hayvan) kısır kalmak — III, 88 bkz. yozamak kısırkanmak
KISIRGANMAK: , yedirmekten çekinmek — II, 263, 264 bkz. k ısganmak
KISLINMAK: kısılmak, araya sıkışmak II, 251
KISMAK: kısaltmak, daha kısa yapmak, kısarak çalmak; kıstırmak — II, 11
KISMAK: üzenginin iki yanında bulunan kayış, ilmikli ip, kement — I, 474; II, 219
KISRAK: kısrak — I, 203, 207, 364, 474, 491, 500; II, 96
KISRAKLANMAK: kısrak sahibi olmak — II, 275, 279
KISRUŞMAK: kısmakta yardım etmek, II, 219
KISTAŞMAK: titreşmek, sı2laşmak. II, 221, 222 bkz. kasnamak, kasnatmak
KISTURMAK: kıstırmak, işkence ile cezalandırmak; kısalmasını emretmek, azalmasını em-retmek — II, 190, 191
KISURMAK: kısaltmak II, 78
KIŞ: kış — I, 13, 22, 82, 170, 332; II, 26, 54, 97, 204; III, 159, 278
KIŞLAG: kışlak, kışlanacak yer, I, 13, 464; III, 88
KIŞLAGLANMAK: kışlak edinmek, kışlamak — II, 273
KIŞLAMAK: kışlamak; III, 299
KIŞLATMAK: kışlatmak, bir şeyi üzerine alıp saklamak.II, 348
KIŞLIK: kışlık, kış için hazırlanmış şey — I, 474
KIŞMAK: meyletmek, kaymak — III, 182 bkz. kay ışmak, kaymak
KIV: devlet, kut, baht — I, 301, 332 bkz. kuv
KIVAL: çekme, düzgün — I, 412 § kıval burun; çekme burun — I, 412
KIVÇAKLANMAK: Kıpçak kılığına girmek, II, 276 bkz. Kıfçaklanmak-kıya küçültme eki — III, 170, 359 bkz. -gine, -kiye
KIYAK: et suyu yağı, tereyağı, kaymak, III, 32 bkz. kanak, kayak, konak
KIYA: körmek yan bakmak, arkaya bakmak, I, 369 bkz. kaya körmek, kura körmek, kuya kârmek
KIYIK: cayma, caymak; iğrilik, igri olan, sözde durmama, sözde durmayan — I, 70; III, 167 k ıyılmak inmek; geçmek; agaç igrilemesine
KIYILMAK: sözden dönülmek — III, 190
KIYIM: düşman gelmesi yüzünden bir vilâyet halk ının korku ve dehşete düşmesi — III, 168
KIYIŞMAK: igrilemesine ağaç kesmekte yardım ve yarış etmek — III, 189
KIYMA: kıyılmış, III, 173 § kıyma ügre hamuru serçe dili gibi i ğri kesilen bir çeşit erişteIII, 173
KIYMAÇ: Çiğiller'in giydiği tiftikten yapılan beyaz başlık. III, 175
KIYMAK: sözden dönmek; kıymak, eğrilemesine doğramak — III, 246
KIYTURMAK: iğrilemesine kestirmek — III, 193
KIZ: kız, kız çocuk; cariye; pahalı nesne — I, 7, 236, 280, 291, 299, 312, 326, 382, 412, 442, 474, 496; II, 10. 25, 94, 96, 109, 182. 220, 272, 276, 277, 304, 340; III, 120, 137, 170, 203, 218, 259, 260, 265, 272, 289, 301, 328, 338, 371, 380, 408, 411, 450 bkz.
KIZAMAK: kızlık bozmak, III, 265
KIZARMAK: kızarmak — II, 77, 163 bkz. kızıl ermek
KIZARTMAK: kızartmak — III, 431
KIZGAMAK: (kul) kızıp uzaklaştırmak, kakımak — III, 290 bkz. alkamak, kargamak, kargamak arkamak, kırgamak
KIZGUL: at boz ile kır arasında olan at — I, 483
KIZGURMAK: işkenceye koymak, cezasını çektirmek, cezalandırmak. II, 194, 200
KIZGUT: ceza, işkence, başkaları görerek çekinmeleri için yap ılan ceza ve işkence — I, 451
KIZGUTLANMAK: suçunun cezasını görerek rüsva olduğundan bir işten çekinmek. II, 271
KIZIL: kızıl, kızıl renk, kırmızı — I, 40, 60, 362, 394, 395; II, 133; III, 20, 162, 183, 219, 325, 363
KIZIL: ermek kızarmak — II, 163 bkz. kızarmak
KIZILMAK: yaptığı suça bir daha dönmemek üzere ceza görmek, nedamet etmek, k ıyılmâk. II, 135, 200
KIZ: kırkın cariye — I, 326
KIZ: kişi pinti kişi, I, 326
KIZ: kuş insan üzerine düşecek gibi alçaktan uçan ve tüylerinin rengi bukalemuna benzeyip aç ılınca renkten renge giren bir kuş, I, 326, 332
KIZLAMUK: kızamık, I, 528
KIZLANMAK: pahalı bulmak, II, 251; III, 198, 199
KIZLANMAK: kız edinmek, kız çocuk sahibl olmak — II, 251, 254; III, 198
KIZLAŞMAK: bahse bir kız (cariye) koymak II, 221
KIZUMAK: pahalılanmak, fiyatı yükselmek. III, 265
KIBE: az zaman, kısa zaman — III, 217 bkz. büte
KIBE: bolmak az zaman geçmek, III, 217
KIÇIK: küçük, küçüklük — I, 227, 390; II, 29, 95, 268; III, 87, 175 bkz. kiçük
KIÇIKLEMEK: küçük saymak, III, 341
KIÇIMEK: kaşınmak, gidişmek. III, 259
KIÇINMEK: orospu olmak, gidişmek, ka; ınmak — II, 156
KIÇITMEK: kaşıtmak — II, 300
KIÇÜK: küçuk — I, 93 bkz. kiçik
KID: arka, âon, sonra — I, 200, 225; II, 142; III, 14 bkz. kid
KID: arka, son, sonra — II, 25 bkz. kid
KIDIZ: keçe, Türkmenler'in çadır örtüleri ve göç zamanı bürgüleri gibi — I, 316, 366, 508; II, 96, 304; III, 262, 329 bkz. kiviz, küvüz
KIDIZGEK: tazeliği gidip keçeleşmiş (kavun için) — II, 290
KIDIZLIG: keçe sahibi olan — I, 507
KIDLZLIK: yüng keçe yapmak için hazırlanan yün — I, 507
KIKÇTIRMEK: iki klşiyi birblrine kışkırtmak, sürttürmek II, 195, 196
KIKMEK: bilemek, bir şeyi bir şey üzerine sürtmek — II, 293
KIKRÜLMEK: sokulmak, II, 237
KİM: kim.I, 125, 192, 200, 325, 338, 353, 362, 371. 377, 425, 440, 506; II, 118. 274, 284; III, 22, 106, 123, 141, 239. 251 288
KIMI: gemi — III, 235 bkz. kemi
KIMIŞKE: Kaşgar'da çıkan nakışlı bir keçe — I, 490
KIMSEN: başlıklan ve kavukları süslemek için kullanılan aitın kırıntıları — I, 437
KIMÜNÇE: sivri sinek — III, 358 bkz. kümiçe
KIRIG: geniş — III, 358
KIÑITMEK: genişletnıek — III, 396
KIÑRÜNMEK: genişlemek, bir zaman nimet içinde yaşamak. III, 400
KIÑÜMEK: genişlemek, III, 396
KIÑÜRMEK: genişletmek. III, 392
KIP: kalıp, benzer, öğür, I, 483; III, 23, 61, 119
KIPI: gibi, I, 483; III, 23, 61, 119
KIR: kir — II, 212, 230
KIRDEŞ: bir avluda beraber oturan k6mşu — I, 461
KIRGÜ: girme zamanı, gırecek — II, 68; III, 6
KIRGÜCI: girici, giren.II, 51
KIRIGSEMEK: girmek istemek — III, 334, 335
KIRIKMEK: kirlenmek II, 117, 119. 165 bkz. kirlenmek
KIRILMEK: girilmek. II, 136
KIRIMSINMEK: girer görunmek — II, 260
KIRINMEK: girinmek, girer göstermek, girmek — II, 156, 157, 160
KIRIŞ: kiriş, yay kirişi, yay — I, 198, 370; II, 83; III, 215
KIRIŞ: bir adamın akarlarından olan geliri — I, 370
KIRI: ; mek glri; mek, glrlşmekte yarış etmek — II, 99
KIRIT: anahtar, kilit — I, 357; III, 345
KIRITLEMEK: kilitlemek III, 330, 345, 348
KIRITLIG: anahtarlı, kilit kilit , I, 306, 506 § kiritlig kapug; killtli kap ı — I, 506
KIRKIN: boğranın, devenin kızgın zanıanı — I, 443
KIRLENMEK: klrlenmek; yumulmak.II, 252 bkz. kirikmek
KLRMEK: girmek.I, 87, 362, 395, 422, 443, 457, 488; II, 8, 18, 44, 55, 61, 67, 223; III, 65, 120. 147, 212, 222, 226
KIRMIŞÇE: girmiş gibi — I, 251
KIRPI: kirpi — I, 415
KIRPIK: kirpik. I, 478
KIRPILENMEK: sertle; erek kirpi gibi buzülmek, yüzü as ılmak — III, 200
KIRPÜKLENMEK: gözde kötü kıl bitmek — II, 277, 279
KIRŞEN: üstübeç; yüze sürülen düzgün. I, 437; II, 353
KIRŞENLENMEK: yüze düzgün sürünmek II, 278
KIRTGINSEMEK: tasdik etmek istemek — I, 280
KIRTGÜNMEK: inannnak, gerçeklemek — III, 423 bkz. kirtinmek
KIRTINMEK: inanmak I, 416 bkz. kirtgünmek
KIRTÜ: yemin, ant; gerçekllk, doğruluk — I, 416
KIRTÜÇ: kişi kimseyi ; ekemeyen huysuz kişi — I, 455
KÜRTÜLEMEK: tasdiklemek — III, 352
KIRTÜRMEK: girdirmek, II, 195
KIRÜ: geri, arka, III, 65, 245, 246
KIS: karı, I, 329. 333
KIŞ: sadak, I, 393, 457, 494; II, 275, 333; III, 126, 281
KIŞ: samur.III, 126
KIŞEMEK: kösteklemek, bağlamak — III, 268
KIŞEN: köstek — II, 13
KIŞI: kisi, adam, insan, kimse; halk; kar ı, kadın — I, 24, 44, 45, 46, 64, 74. 87 91, 98, 106, 109, 127, 129, 140, 142, 146, 147. 152, 154, 155, 156, 166, 167, 174, 179, 186, 187, 216, 240. 243, 265, 287. 296, 307, 308, 310, 317, 319, 326, 332, 342. 356, 363, 365,
KIŞIRGEK: er evinde birini görünce canı sıkılan, evi kendine dar gelen ki şi, II, 290
KIŞ: kurman ok ve yay konan kap — I, 444
KIŞ: kurugluk sadak, gedeleç — I, 504
KIŞNEMEK: kişnemek I, 236, III, 302
KITERMEK: gidermek, kaldırmak.I, 440; III, 187
KITMEK: gitmek, çekilmek.II, 296; III, 48
KIVIZ: yaygı, halı, kilim gibi şeyler — I, 366 bkz. kidiz, küvüz-kiye küçültme eki, III, 170, 359 bkz. -gine, -k ıya
KIYIM: kiyim uyuşukluk, ne çalışmak ne işi büsbütün bırakmak, gaflet, elevaylık — III, 169
KIZ: kutu, misk kutusu, taht, kürsü, sand ık, kap, heybe gibi ieyler — I, 327; III, 318
KIZLEMEK: gizlemek-I, 100; II, 172, 264; III, 71, 300, 318
KIZLENÇÜ: gizli.III, 242
KIZLENMEK: saklar görünmek, kendi kendine saklamak, II, 253
KIZLEŞMEK: birbirinden gizlemek — II, 224
KIZLETMEK: gizletmek — II, 348
KOÇ: koç — I, 321; II, 184 bkz. koçñar
KOÇMAK: kucaklamak — II, 5
KOÇÑAR: koç, I, 321; II, 101; III, 102, 381, 382 bkz. koç
KOÇTURMAK: kucaklatmak, koçturmak — II, 189
KOÇU: kucaklaşma, koçuşma, I, 369
KOÇUŞMAK: kucakla; mak — II, 92; III, 188
KODI: a; ağı, aşağıya, arkası sıra — III, 46, 61, 69 bkz. kudı
KODUŞMAK: birbirine güvenmek — II, 94 ,
KODMAK: koymak, bırakmak, terk edilmek, koyuvermek — II, 29, 54, 140, 263, 295; III, 39, 172, 440 bkz. kotmak, koymak
KOG: göze veya yemeğe düşen çör çöp, pislik. III, 128
KOGIŞ: deri, II, 355 bkz. koguş
KOGŞAK: gevşek, çürük — I, 474
KOGŞAMAK: katı şey gevşek olmak — III, 287
KOGŞAMAK: koğuş ağacı dalı iIe cilâlamak, perdahlannak — III, 287 bkz. kov şamak
KOGŞAŞMAK: birlikte gevşemek, II, 350 bkz.kohşaşmak
KOGŞATMAK: kuvvetini gevşetmek, II, 337 bkz. kohşatmak
KOGURMAÇ: kavr — ulmuç buğday — I, 493 bkz. kavurmaç, kovurmaç
KOGU: ; okları perdah etmek içln koğu; (huş) ağacından yapılan aygıt — I, 369
KOGUŞ: oluk, su oluğu, değirmen oluğu, I, 369
KOGUŞ: sepili, sepisiz (tabaklanmış, tabaklanmamiş) deri, kayı; — I, 369; II, 205. 210; III, 140, 308, 319 bkz. kogış
KOGUŞLANMAK: su fışkırmak — II, 268 koh; aşmak birlikte gevşemek, II, 350 bkz.kogşaşmak
KOXŞTMAK: kuvvetini gevşetmek, II, 334, 337 bkz. kogşatmak
KOKITMAK: kokutmak, II, 309, 323, 324
KOKMAK: fena kokmak, kokusu yükselmek (su) senmek, (hastal ık) sakinleşmek — II, 293, 323; III, 184
KOKRATMAK: eksiltmek, davul çalarak zararl ı hayvanları kuşları kaçırtmak, II, 334 bkz. kakratmak
KOL: kol — III, 134, 161, 288
KOL: kılıç veya bıçakta bulunan yol biçimi oyma — III, 134, 135
KOL: dağın tepesinden a; ağı inen ve derenin ortasından yüksekçe olan yer — III, 134
KOLAÇ: kulaç — I, 358 bkz. kulaç
KOLAN: kolan, bağırdak; yaban eşegi, I, 214, 263, 404, 415, 424; III, 122
KOLDAÇI: dilenci — I, 417
KOLDAŞ: koldaş, arkadaş — I, 461; III, 11
KOLDAŞLANMAK: arkadaş olmak, arkadaş saymak — II, 272
KOLGIRMAK: isteyeyazmak — II, 194
KOLMAK: rica etmek, istemek I, 274, 399; II, 25
KOLTIK: koltuk — I. 475
KOLTUKLAMAK: koltuklamak, koltuğuna almak, koltuğa vurmak — III, 351
KOLTURMAK: istetmek — II, 191
KOLUNMAK: rica etmek, kendi kendlne rica etmek, istemek .I, 22; II, 156
KOLUŞMAK: birbirinden istemek, isteşmek — II, 109, 110
KOM: deve havudu — III, 136
KOMIMAK: (bir şeye karşı) 02161110^III, 273
KOMINMAK: coşmak — II, 324
KOMITGAN: her zaman özleten, her zaman coşturan — I, 515
KOMITMAK: coşturmak, heyecana getirmek. I, 69; II, 311. 312, 324 bkz. komutmak
KOMŞUY: kanla dolmuş kene — III, 241
KOMUK: at gübresi. I, 383 bkz. kumuk
KOMUKLAMAK: pislemek, terslemek; Komuk boyuna nispet etmek — III, 339 bkz. kumuklamak
KOMUTMAK: coşturmak, I, 214 bkz. komıtmak
KON: koyun — I, 31, 309; III, 140, 244 bkz. koy
KONAK: bir çe; it kaba darı, I, 384; III, 347 bkz.koyak
KONAK: kaymak (yenecek), I, 383 bkz. kanak, kayak, k ıyak
KONAKLAMAK: darı yemek — III, 347
KONAT: birbirlerine yanaşan, toplanan insan kümesi — I, 357
KONATMAK: kondurmak, oturtmak, II, 313
KONDURMAK: kondurmak, üzerine koymak — II, 192
KONMAK: konmak, bir yere konmak — I, 319; II, 331; III, 184, 185
KONŞI: komşu, I, 435 bkz. koşnı
KONUK: konuk, misafir; ruh — I, 45, 46, 85, 332, 384, 517; II, 312
KONUKLAMAK: konuk etmek; ev sahibinin rızası olmadan evde gecelemek — III, 339, 347
KONUKLAŞMAK: birbirine konuk olmak, II, 258
KONUGLUG: konuk sahibi olan .1, 498
KONUKLUK: konukluk, misafirlik I, 274, 504
KONUM: 'yurt, konulan yer, konak — I, 114; II, 103, 313
KOÑRAGU: çıngırak, konrak, tongurak, çan, I l, 358; III, 387, 402
KOÑRAGU: kulağın altındaki çıkıkça kemik — III, 387
KOÑRAMAK: ses kalınlaşmak; bir şey
KOÑUR: (yani kestane rengi) olmak, III, 402
KOÑUR: boğuk ses — III, 363
KOÑUR: kestane rengi — III, 363
KOÑURMAK: sökmek, kanırmak, III, 392
KOÑUZ: osurgan böceği — III, 363
KOP: çok, pek, obartma ve pekitme edat ı — I, 319
KOP: sevinç, ferah, hop — III, 119
KOP: kılmak sevinmek, ferahlamak, içi hop etmek — III, 119
KOPMAK: kopmak, gelmek; kalkmak; başlamak, çıkmak; baş kaldırmak — I, 88, 97, 104, 120, 142, 234, 258; II, 4; III, 128, 137, 367
KOPRUŞMAK: bir şeyi yerinden kaldırmakta yardım etmek — II, 218
KOPSAMAK: çıkmak istemek — III, 285
KOPURGAN: çok koparan, I, 517
KOPURMAK: yerinden kaldırmak, kurcalamak — II, 72
KOPURTMAK: yerinden kaldırtmak — III, 430
KOPUŞMAK: kalkışmak, kalkmakta yardm ve yarış etmek — II, 88
KOR: ziyan , III, 122
KOR: yoğurt mayası — III, 122
KORDAY: kuğu kuşu, kuğu cinsinden bir kuş, II, 177; III, 240
KORIG: koru, küçük orman — I, 17, 18, 375; II, 98
KORIMAK: korumak — III, 263
KORINMAK: sıkılık etmek, pintilik etmek, II, 155 bkz. korunmak
KORIŞMAK: korumakta yardım etmek — II, 98
KORKITMAK: korkutmak.II, 339 bkz. korkutmak
KORKLUK: korkak — III, 417
KORKMAK: korkmak — II, 312, 331; III, 282, 377, 421, 422
KORKULMAK: korkulmak — II, 236
KORKUNÇ: korkunç — II, 365; III, 168, 387
KORKUNMAK: korku duymak ve korkusunu saklamak — II, 250
KORKUŞMAK: birbirinden korkmak, korkuşmak II, 221
KORKUTMAK: korkutmak — II, 365 bkz. korkıtmak
KORLUK: içinde kımız biriktlrilen küçük testi — I, 473 bkz. kurluk
KORU: kendisine "demir dikeni" ad ı verilen bitkinln "putrak" veya "p ıtrak" denilen meyvesi — III, 223 bkz. yapuşgak
KORUGÇI: korucu, bir koruyu koruyucu .III, 242
KORUM: kaya, I, 398; III, 61, 105
KORUMLUG: taşlı, çakıllı — I, 498
KORUNMAK: sıkılık etmek, pintilik etmek — II, 155 bkz. kor ınmak
KOSIK: fındık I, 382; III, 347 bkz. kosuk
KOSIKLAMAK: fındıklanmak-III, 347
KOSIKLIG: fındıklı — I, 497
KOSUK: fındık III, 347 bkz. kosık
KOŞ: çift, çifte, herhangi bir şeyin çifti, eşi — I, 359; III, 126 bkz. koşa
KOŞA: çift — III, 33, 60 bkz. koş
KOŞ: at hakan yanındaki yedek at — III, 126
KOŞLANMAK: koşlunmak iki şey birblrine yakın olmak, öğür kılınmak, hayvan bir araya koşulmak — II, 251, 252
KOŞMAK: koymak, katmak; türku düzmek, II, 14
KOŞNI: komşu — I, 435; III, 220 bkz. konşı
KOŞUG: şiir, kaside — I, 376
KOŞULGAN: her zaman koşulan, katılan — I, 520
KOŞULMAK: birleşmek, katılmak, tertip edilmek, öğür kılınmak — II, 128, 135; III, 102
KOTKI: alçak gönüllü, yumuşak huylu, mütevazi I, 427
KOTKILIK: gönül alçaklığı, tevazu, II, 140
KOTMAK: bırakmak — II, 295 bkz. kodmak, koymak
KOTRULMAK: boşaltılmak — II, 234, 235
KOTRUŞMAK: boşaltmakta yardım etmek, II, 218
KOTURMAK: boşaltmak, aktarmak — II, 71, 72, 164
KOTURMIIŞ: boşalmış. II, 170 § koturmuş kap; boşalmış kap, II, 170
KOVA: kova — I, 147; III, 237
KOVA: Türkler'in kullandığı gemlerde atların burnuna dogru dikilen kay ış — III, 237
KOVI: içi kof ve çürümüş olan — III, 226 bkz. kovuk, kov ı, kovuk
KOVUÇ: cin çarpması eseri, III, 163 bkz. kovuz
KOVUÇ: kovuç cin çarpmasına karşı üzerlik ve ödağacı ile yapılan tütsüde cinlere "kaç, kaç"demek üzere söylenen kelimeler. III, 163
KOVUK: içi boş olan her şey — III, 164 bkz. kovı, kovı, kovuk
KOVUZ: cin çarpması eseri — III, 163 bkz. kovuç
KOVI: içi kof ve çürümüş olan — III, 225 bkz. kovı, kovuk, kovuk
KOVI: talihsiz, uğursuz, III, 226
KOVMAK: kogmak, kovalamak, sürmek. II, 16; III, 183
KOVŞALMAK: perdahlanmak, huş ağacından yapilmış aygıtla perdahlanmak — II, 236
KOVŞAMAK: koğuş ağacı dalı ile cilâlamak — III, 287 bkz. kog şamak
KOVŞAŞMAK: koğuş ağacı ile cilâlamakta yardım etmek — II, ' 350, 351
KOVŞATMAK: perdahlatmak, koğu; ağacıyle perdah yaptırmak — II, 338
KOVUK: kovuk, içi boş olan her şey, I, 383; III, 164 bkz. kovı, kovuk, kovı
KOVURMAÇ: kavrulmuş buğday — I, 493 bkz. kavurmaç, kogurmaç
KOVURMAK: kavrulmak, II, 114, 235 bkz. kagurmak, kagrulmak, kavrulmak, kugurmak, kuvurmak
KOVUŞMAK: koğmağa, tardetmege çalışmak — II, 103
KOY: koyun, I, 31, 173, 193, 199, 215, 263, 264, 284, 295, 306, 317, 326, 346, 387, 389, 392, 411, 426, 472, 483; II, 14, 15, 27, 50, 76, 90, 118, 142, 152, 184, 185, 237, 238. 310, 330, 355, 359; III, 5, 60, 88, 95, 122, 126, 130, 132, 142, 148, 156, 157, 167, 17
KOY: elbisenin koynu; kucak — III, 142 bkz. koyun koy derenin koyag ı, dibi, düzlüğü, III, 142 bkz. kuy
KOYAK: konak darısı — III, 167 bkz. konak
KOYAR: hayvanlara ve kölelere sö ğülen bir kelime; "ağızdan salya saçan" anlamınadır — III, 171
KOYGAŞMAK: koynuna girmek, I, 243
KOYKA: deri, kürk, III, 173
KOYKALAMAK: derinin kıllarını temizlemek, yolmak.III, 173
KOYLUŞMAK: dökülüşmek — III, 195
KOYLUŞMAK: koyula; mak, III, 195
KOYMAK: koymak, koyuvermek, bırakmak, dökmek, çalkamak — II, 45; III, 39, 171. 246 bkz; kodmak, kotmak
KOYTURMAK:
KOYU: koyu, kalın, sık — III, 367
KOYUG: (akarlarda) koyu — III, 166
KOYUGLUK: koyuluk, (akarlarda) koyuluk — III, 178
KOYULMAK: akar (nesne) koyulmak — III, 190
KOYUN: koyun, kucak, II, 339, 346; III, 18, 297 bkz. koy
KOYUNMAK: kendine su koymak, dökünmek.III, 191
KOYUŞMAK: koyı — nakta yardım etmek, III, 189
KOY: yılı koyunyılı; Türkler'in on ikili yıllarından biri.I, 346; III, 142
KOZANMAK: süslenmek, bezenmek ("bezenmek" fiili ile birlikte gelir), II, 155
KÖÇ: saat, an, müddet — I, 321
KÖÇ: göç — I, 321
KÖÇMEK: göçmek — II, 5
KÖÇRÜM: belinleme, telâş, köy halkının şehre kaçışması, I, 485
KÖÇÜK: sagrı; bir hayvana binen iki adamdan arkadaki I, 390
KÖÇÜKLEMEK: sağrıya vurmak — III, 341
KÖÇÜRGEN: göçüren, uzaklaştıran — I, 522
KÖÇÜRMEK: göçürmek; yazmak, istinsah etmek, nakletmek, II, 75, 76köçürme oçak; bir yerden öbür yere göçürülebilen ocak, I, 490
KÖÇÜRME: oyun "on dört" adı dahi verlien bir oyun — I, 491
KÖÇÜT: at — I, 357; II, 76
KÖDÜŞMEK: bekleşmek, birbirini bekleşmek, II, 94 bkz. küdüşmek
KÖDEÇ: bardak, testi — I, 360 bkz. közeç, közüç
KÖDEZMEK: saklamak, beklemek, korumak, gözetmek, II, 86, 162; III, 43, 263 bkz. köz atmak, közetmek
KÖDMEK: gözlemek; görmek — II, 87; III, 23
KÖG: şiirin vezni, aruzu, ırın ölçüsü, ırlamakta sesin yükselip alçal ışı.III, 131
KÖG: bir şehir halkı arasında bir sene içinde çıkıp gülünen şey, gülmece — III, 131
KÖG: koç veya ba; ka hayvanlar ın kı; a yakın aşması, III, 132
KÖG: ayna yüzünde meydana gelen pas; kad ınların yüzüne düşen çillik — III, 132
KÖGEN: ilmikli köstek, süt sağılacağı zaman hayvanların ayağına vurulur I, 415
KÖGERMEK: göğermek, gök rengini almak — II, 84
KÖGLEMEK: (hayvan) yeşil ot yemek — III, 300, 301
KÖGLEMEK: ırlamak, taganni etmek — II, 255; 301 bkz. köglenmek
KÖGLENMEK: yüzde çiller çıkmak; şarkı söylemek, ırlamak, taganni etmek, sesi yükselte alçalta şarkı çağırmak, I, 253; II, 253, 255; III, 131 bkz. köglemek
KÖGÜZ: göğüs — I, 366 bkz. köküs
KÖG: yılkı başıboş yayılan hayvan — III, 131
KÖK: gök, hava, sema — I, 64, 123, 139, 193, 244, 338, 361, 362, 421; II, 27, 78, 81, 170, 252, 264, 283, 289, 307; III, 27, 124, 132, 282, 439
KÖK: gök rengi, gök renk, lâcivert. III, 132, 162 § kömgök; gömgök, I, 328, 338 § köpgök; gömgök — I, 328
KÖK: şehrin dört yanını saran yeşil bölge, III, 132
KÖK: eğer bağı — II, 283
KÖK: kök, asıl — II, 284
KÖKDEDMEK: eğer tahtalarını diktirmek, bağlatmak- II, 328 bkz. kökletmek
KÖKEGÜN: gök sinek I 188; II, 287
KÖKLEMEK: eğer bağını sıkı bağlamak, III, 300
KÖKLENMEK: sıkı bağlanmak; asaletli veya zengin olmak — II, 253
KÖKLEŞMEK: ilişip sokulmak; eğer bağlamakta yardım etmek; hısımlıkla bağlanmak, II, 224, 225 bkz. kökteşmek
KÖKLETMEK: eğer tahtalarını diktirmek, bağlatmak — Il, 327, 328 bkz. kökdedmek
KÖKREMEK: kükremek — I, 125, 142, 354; II, 13, 138; III, 282, 398
KÖKREŞMEK: gürlemek, kükremek, kişnemek, kükreşmek — II, 222, 223; III, 147
KÖKŞIN: göğümsü, gök renkte — I, 186, 437
KÖKTEŞMEK: ilişip sokulmak, eger bağlaınakta yardım etmek; hısımlıkla bağlanmak — II, 224 bkz. kökleşmek
KÖK: tubulgan bir kuş adı — I, 519 bkz. kök tupulgan
KÖKÜRŞGÜNLEŞMEK: güvercini öndül koyarak yar ışa gitmek.II, 226
KÖKÜRÇKÜN: güyerdn — III, 419
KÖK(Ü)S: göğüs — I, 230 bkz. kögüz
KÖKYUK: köylü ve Türkmen büyüklerine verilen ungun — III, 133
KÖL: göl, havuz, birikmiş su, I, 104; II, 79, 265; III, 135, 137, 357, 360
KÖL: denizin kendisi, III, 136
KÖLERMEK: göl hallne gelmek, gölermek, toplanmak, su göllenmek.I, 179; II, 84, 283
KÖLIGE: koyu gölge — I, 448; III, 174 bkz. köllk
KÖLIK: gölge — I, 409 bkz. kölige
KÖLIKLIK: gölgelik — I, 510
KÖL: suv Karluk büyüklerine verilen ungun — I, 108
KÖLÜK: arka; gölük, yuk yükletilen herhangi bir hayvan — I, 392
KÖLÜKLÜG: gölüklü — I, 510
KÖLTIÑ: kuşların indiği su birikintisl, gölcuk — I, 73; III, 372
KÖMÇÜ: gömü, define, hazlne — I, 418 bkz. kömüç § Tavgaç kömsi; Âd ulusundan kalma hazine, I, 418
KÖMEÇ: küle gömülerek pişirilen çörek — I, 12, 360
KÖMMEK: gömmek. I, 12; II, 27
KÖMTÜRMEK: gömdürmek — II, 196
KÖMÜÇ: gömü, deflne — I, 360 bkz. kömçü
KÖMÜLDÜRÜK: at göğüslüğü.I, 17, 530 bkz. kümüldürük
KÖMÜNDI: neñ gömülmüş nesne, I, 450
KOMÜNMEK: gömülmek; gömer görünmek — II, 158
KÖMÜR: kömür — I, 506
KÖMÜRLÜG: kömür sahibi, kömürü olan — I, 506
KÖMÜRLÜK: kömür yapmak içln yakılan ağaç ve kömür konan yer, I, 506
KÖMÜŞMEK: gömmekte yardım etmek — II, 111
KÖN: at derisi veya gönü, ham derl, gön — III, 140, 335, 353, 425
KÖNDGERMEK: doğrultmak, düzeltmek, dikmek yola kılavuzlamak; Ikrar ettirmek — II, 199; III, 423 bkz. köndgürmek, köngermek
KÖNDGÜRMEK: doğrultmak — II, 199 bkz. könd — germek, köñermek
KÖNDGÜRTMEK: dogrultmak, diktirmek — III, 424
KÖNEK: matara, ibrik, su tulumu (kırba) — I, 392
KÖNI: düz, dogru; emniyetli.III, 151, 237
KÖNIKMEK: arkadaşlarından geri kalacak derecede zay ıflık. II, 165
KÖNITMEK: dogrultmak, II, 313
KÖNMEK: düzelmek, doğrulmak; yola gelmek; inkârdan sonra ikrar etmek; yola ç ıkmak — II, 29, 30, 199
KÖÑERMEK: doğrultmak; doğru yolu göstermek, kılavuzlamak; doğruyu söyletmek — II, 196, 197 bkz. köndgermek, köndgürmek
KÖÑLEK: gomlek — III, 350, 383
KÖÑLEKLENMEK: gömleklenmek, gömlek giymek — III, 411
KÖÑÜL: gönül, kalp, yürek; anlayış — I, 69, 89, 152, 194, 207, 212, 214, 225, 245; II, 15, 125, 178, 203, 238, 243; III, 108, 137, 154, 239, 245 — 246, 289, 295. 309, 366, 391, 419
KÖÑÜLDE: ; gönül arkadaşı, I, 407
KÖÑÜLLENMEK: gönüllenmek; (çocuk) düşünmek ve anlamak; arzu etmek, III, 408
KÖÑÜLLÜG: gönüllü .I, 63; III, 366
KÖP: çok, bütün, hep; (saç ve ağaç hakkında) gür, sık, I, 319; II, 328
KÖPÇÜK: eğerin ön ve arka yastıkları — I, 478
KÖPITMEK: diktirmek, oyulgatmak — II, 298 bkz.kübimek, kübitmek
KÖPRÜG: köprü — I, 478
KÖPSÜN: şilte, minder — I, 437
KÖPÜK(G): köpük, I, 390; III, 136
KÖPÜLMEK: dikilmek — II, 120 bkz. kübülmek
KÖPÜRMEK: köpürmek- II, 72
KÖPÜRTMEK: köpürtmek. III, 430
KÖPÜŞMEK: diknnekte yardım ve yarış etmek — II, 88 bkz. kübüşmek
KÖRDÜGÜÑ: gördüğün — II, 42
KÖRK: güzellik. I, 353; II, 340; III, 161
KÖRKE: ağaçtan yapılmış tabak — I, 430
KÖRKEDMEK: güzelleşmek.II, 340 bkz. körketmek
KÖRKETMEK: güzelleşmek.II, 340 bkz. körkedmek
KÖRKLÜG: iyi, güzel ve gösterişli; dostça, I, 45, 319, 353. 461; III, 43
KÖRKÜTMEK: göstermek — II, 340
KÖRMEK: görmek, bakmak, I, 62, 79, 85, 108, 139, 149, 167, 205, 212, 274, 281, 352, 369, 373, 380, 384, 404, 420, 456, 464, 497, 528; II, 8, 17, 18. 41, 58, 82, 157, 283; III, 23, 26, 46, 60, 69. 119, 130, 137, 143, 245, 258, 265, 295, 317, 327, 339, 355, 365, 426 bk
KÖRMIŞ: görmüş — III, 125
KÖRPE: körpe, mevsimi geçtikten sonra ç ıkan şey; zamanından sonra dogan yeni hayyan — I, 415 § körpe ot; yeni bitmiş ot — I, 415 § korpe yemiş; vakti geçtikten sonra çıkan taze meyve, yemiş — I, 415 § körpe ogul; yazın doğan çocuk — I, 415
KÖRPELEMEK: körpe ot yernek, III, 351
KÖRPELENMEK: yeniden çıkmak, yeniden bitmek — III, 200
KÖRSEMEK: görsemek, görmek istemek, I, 281; III, 285 bkz. körügsemek
KÖRTÜRMEK: gördürmek.II, 194, 195
KÖRÜGSEMEK: görsemek, görmek veya ka — vuşmak istemek, I, 281; III, 285, 334 bkz.körsemek
KÖRÜK: kuyumcu veya demirci körüğü — I, 391
KÖRÜKLEMEK: körüklemek.III, 341, 348
KÖRÜLMEK: görülmek.I, 119; II, 136, 139
KÖRÜNÇ: görülecek şey; blr ; ey seyreden halk — I, 167; III, 373 bkz. közünç
KÖRÜNMEK: görünmek, kavuşmak, I, 75, 191; II, 157; III, 43, 126
KÖRÜŞ: bakış .I, 370
KÖRÜŞMEK: (gözle) bakmak — II, 99
KÖRÜŞMEK: güreşmek.II, 97 bkz. küreşmek
KÖSEKÇI: yemeklere i; tahlı — I, 153
KÖSEMEK: arzu etmek — III, 265
KÖSEŞMEK: istemek, öğünmek, II, 101
KÖSGÜK: göz değmesinden sakınmak için üzüm bağlarına ve bostanlara dikllen nazarl ık — II, 289
KÖSRÜK: tuşag atın ön ayaklarına vurulan köstek, I, 479
KÖSÜLMEK: (ayak) uzanmak, uzatılmak — II, 137
KÖSÜRGE: köstebek, tarla sıçanı soyundan bir hayvan — I, 490 bkz. küsürge
KÖSÜRGEN: birçe; it köstebek, I, 522 bkz. kösürken
KÖSÜRKEN: bir çeşit köstebek, I, 522 bkz. kösürgen
KÖSÜRMEK: hayvanın ön ayaklarını kösteklemek — II, 78
KÖŞIGE: açık gölge, zayıf gölge, gölgemsi.I, 448; III, 174
KÖŞIK: örtü, perde, gölge — I, 409
KÖŞIKLIK: gölgelik, I, 509
KÖŞIMEK: kapatmak, örtmek, III, 267, 268
KÖŞINMEK: gölgeye çekilmek, kendini gizlemek örtmek — II, 157 bkz. kö şünmek
KÖŞITMEK: örtmek II, 307, 308
KÖŞÜNMEK: gólgelenmek, gölgeye çekilmek, kendini gizlemek, örtmek II, 157 bkz. kö şinmek
KÖT: göt, arka — I, 321
KÖTI: burt kâbus, kara basan — I, 341
KÖT: iç genç çocuğa söğüldüğü zaman söylenen bir kelime — I, 360
KÖTI: kızlak kuyruğu kırmızı bir çeşit kaba kuş — I, 473
KÖTKI: tepe, dağlık yer, tòprak yığını, tepecik, I, 18, 430
KÖTLEMEK: fenalık yapmak — III, 299
KÖTLETMEK: düzdurmek — II, 348
KÖTLÜK: söğmek için kullanılır; puşt, I, 478
KÖTRÜM: üzerinde oturulan kerevet, seki, dükkân — I, 485
KÖTRÜŞMEK: kaldırıp götürmekte yardım etmek, II, 222, 225
KÖTÜ: dam — I, 269, 278; III, 219
KÖTÜRGEN: her zaman götüren — I, 521
KÖTÜRGÜ: götürge, kendisiyle bir şey taşınıp götürülen nesne — I, 490
KÖTÜRMEK: götürmek, II, 44, 75, 166
KÖTÜRSEMEK: götürmek istemek — I, 280
KÖVEZ: kurumlu — I, 325 bkz. küfez, küvez
KÖVEZLIK: şımarıklık, kurumluluk — I, 507, 508, 511
KÖVREMEK: gevşemek — III, 282 bkz. kefremek, kevremek, küfremek
KÖYDE: altın ve gümüş eritilerek suzülen ocak, III, 173
KÖYMEK: yanmak; yakmak, I, 43, 448; II, 188; III, 47, 246, 435
KÖYTÜRMEK: yakmak; yaktırmak — III, 187, 193 bkz. köyürmek
KÖYÜK: yanmış, yanık — III, 168
KÖYÜRMEK: yanmak, yaktırmak, II, 133; III, 187, 188 bkz. köytürmek
KÖZ: göz — I, 46, 55, 157. 170, 178, 179, 183, 212, 222, 243, 291, 296, 299, 340, 359, 379, 464, 477, 515, 524; II, 45, 115, 130, 157, 172, 176, 228, 232, 245, 247, 252, 277, 279, 280, 306, 311, 334, 345; III, 5.14, 17, 33, 42, 55, 64, 76, 83, 84, 86, 97, 124, 151,
KÖZ: ateş koru, köz, I, 337
KÖZ: atmak gözetmek, gözetilmek. II, 86 bkz.ködezmek, közetmek
KÖZEÇ: bardak, testi — I, 360 bkz. ködeç, közüç
KÖZEGÜ: küskü, ateş çekmek veya aktarmak için kullan ılan aygıt — I, 448
KÖZEMEK: ateş çevirmek, karıştırmak, toplamak — III, 265
KÖZEŞMEK: ateş ölçermekte ve karıştırıp altüst etmekte yardım ve yarış etmek — II, 100
KÖZETDEÇI: gözetici, II, 318 bkz. közetteçl
KÖZETGEN: gözeten, II, 319.
KÖZETGÜ: gözetecek — II, 321
KÖZETIGLI: gözetmeyi düşünen .II, 320
KÖZETLGLIK: gözetmeye hak kazanan, II, 320
KÖZETIŞMEK: gözetmekte yardım ve yarış etmek — II, 322
KÖZETKÜÇI: gözetici.II, 318
KÖZETLIG: gözetilen, saklanan, esirgenen — I, 506
KÖZETMEK: gözetmek, gözetilmek muntazır, olmak II, 86, 234, 306 bkz. ködezmek, közatmak
KÖZETMIŞ: gözetilmiş.II, 170, 320
KÖZETTEÇI: gözetici. II, 318 bkz. közetdeçi
KÖZGERMEK: gördürmek, görüştürmek.II, 196
KÖZGINE: gözceğiz — III, 359
KÖZI: çerlig gece görüp gündüz göremeyen, bulutlu günde görüp bulutsuz günde göremeyen kimse; Nyctalopie'ye tutulmuş adam — I, 477
KÖZKIYE: gözceğiz, III, 359
KÖZLEMEK: göze vurmak — III, 300
KÖZLER: gözler, III, 105
KÖZLEŞMEK: görme içinde (gözlemekte) yarış etmek — II, 224
KÖZLEYÜ: göz gibi, I, 100
KÖZLÜG: gözlü — I, 521
KÖZLÜK: at kuyruğundan yapılmış bir dokumadır, göz ağrıdığı veya kamaştığı zaman üzerine konur I, 478, 530 bkz. közüldürük
KÖZMEN: közde plşirilen eknnek, közleme, gömme — I, 444; II, 27
KÖZÑÜ: ayna — III, 379 bkz. közüñü
KÖZÜÇ: çömlek — I, 506 bkz. ködeç, közeç
KÖZÜÇLÜG: çömlek sahibi, I, 506
KÖZÜÇLÜK: titik çömlek yapmak için ayrılan çamur — I, 506
KÖZÜLDÜRÜK: at kuyruğundan dokunur bir bez parçasıdır, I, 529 bkz. közlük
KÖZÜNÇ: bir şey seyreden halk, III, 373 bkz. körünç
KÖZÜÑÜ: ayna, III, 45, 132, bkz. közñü
KÖZÜNMEK: görülmek.II, 157 bkz. körmek
KUBA: at rengi kumral (konur al) lle sarı arasında olan at — III, 217
KUBSALMAK: kubuz çalınmak
KUBURGA: baykuş — I, 489
KUBUZ: ut, kopuz, kubuz — I, 19, 365; II, 235; III, 173, 283 § buç ı kubuz; inleyen utlardan bir ut — III, 173
KUBUZLUG: kişi kubuzu olan adam — I, 495
KUBZALMAK: kubuz çalınmak, II, 235 bkz. kupsalmak, kubzalmak, kupzalmak
KUBZAŞMAK: kubuz çalmakta yarış etmek — II, 220 bkz. kupzaşmak
KUÇAK: kucak — I, 382 bkz. kuçam
KUÇAKLAMAK: kucaklamak — III, 338
KUÇAM: kucak — I, 398 bkz. kuçak
KUÇGUNDI: soğan — I, 493
KUDGU: karasinek, sinek — I, 425 bkz. kudgu
KUDRUÇAK: kuyruk kemiği — III, 179 bkz. kuduçak
KUDRUK: kuyruk, göt, kıç — I, 472 bkz. kudruk
KUDUÇAK: kuyruk kemiği.III, 179 bkz. kudruçak
KUDUG: kuyu III, 122, 282 bkz. kudug, kuyug
KUDURGAK: kaftanın arka eteklerinden biri — I, 502 bkz. kudurgak
KUDURMAK: kudurmak; üstüne düşmek, çabalamak, I, 144; II, 76 bkz. kuturmak
KUDGU: sinek, III, 367 bkz. kudgu
KUDGULANMAK: sineklenmek, kendinden sinek ko ğmak — III, 201
KUDI: kuyu, çukur; a; ağı, aşağıya — I, 100, 164, 169, 190; II, 24, 83, 228; III, 46, 61, 69, 220 bkz. kodı
KUDRUK: kuyruk — I, 513; ll , 298; III, 164, 256, 367 bkz. kudruk
KUDUG: kuyu — I, 375, 456, 457; II, 155; III, 166. 226, 448 bkz. kudug, kuyug
KUDUGLUG: kuyulu — I, 496
KUDURÇUK: bebek, kukla — I, 501
KUDURGAK: kaftanın iki eteğinden biri — I, 17 bkz. kudurgak
KUDURGUN: kuskun, egerin kuskunu — I, 17, 518
KUDUZ: dul kadın — I, 365
KUDUZLANMAK: dul karı ıle evlenmek — II, 267, 268
KUGU: kuğu kuşu, III, 225, 250
KUGURMAK: kavurmak — II, 81 bkz. kagurmak, kavrulmak, kogurmak, kovurmak, kuvurmak
KUKUN: kıvılcımI, 404
KUKUNLUG: kıvılcımlı — I, 499
KUL: kul, köle — I, 27, 33.165, 276, 302, 320, 330, 336, 385, 386, 475; II, 5, 10, 152, 180, 219, 236, 277, 292, 294, 305, 338; III, 85, 84, 97, 263, 268, 336, 409, 421, 423, 427, 450
KULA: kula renk — III, 233
KULABUZ: kılavuz — I, 487 bkz. kulavuz
KULAÇ: kulaç — I, 358 bkz. kolaç
KULAÇLAMAK: kulaçlamak III, 330
KULAK: kulak, I, 209, 212, 220, 377, 383; II, 17, 23, 73, 133, 150, 154. 161, 337, 352; III, 31, 253, 286, 357, 358, 370.405, 410 bkz. kulhak, kulkak
KULAKLAMAK: kulaga vurmak — III, 338, 339
KULAKLIG: kulaklı-I, 498
KULAK: ton yenlerl kısa elbise — I, 383
KULAVUZ: kılavuz — I, 487 bkz. kulabux
KULHAK: kulak — I, 383 bkz. kulak, kulkak
KULKAK: kulak — I, 383 bkz. kulak, kulhak
KULNAÇI: kısrak doğuracak kısrak, I, 491
KULNAMAK: kulunlamak, kısrak yavru dogurmak, III, 92. 302, 319 bkz. kulunlamak
KULSIG: er köleye benzeyen, huyu köleye benzeyen adam — I, 465; III, 128
KULUN: tay — I, 215, 404; II, 90; III, 92
KULUNLAMAK: kısrak yavru doğurmak — III, 92bkz. kulnamak
KULUNLUG: tay sahibl olan — I, 500
KUM: kum, I, 197, 222, 268, 338, 457, 484; II, 80, 212
KUM: dalga, su dalgası — III, 137
KUMA: urmak birbirine kuvvetle vurmak — III, 382
KUMGAN: kova; ibrik; gügüm, gülsuyu şişesi — I, 432, 440; II, 353
KUMLAK: Kıpçak illerınde yetişir, yaprağı fasulye yapragına benzer sarmaşik gibi bir ot, I, 475
KUMMAK: dalgalanmak — II, 27
KUMTURMAK: dalgalandırmak — II, 192
KUMUK: at gübresi — I, 383 bkz. komuk
KUMUKLAMEK: pislemek, terslemek; Kumuk boyuna nispet etmek — III, 339 bkz. komuklamak kumu şmak
KUNÇUY: hatundan birderece aşağı kadın, bige, prenses — III, 240
KUNDIGU: döven, harman dövenl — I, 491
KUNDIMAK: parlâtgıçla blr şeyi parlatmak — III, 277
KUNDUZ: kunduz, su köpegi — I, 458
KUNDUZ: kayrı kunduz taşağından yapılan bir ilâç, I, 458
KUNMAK: soymak, çalmak — II, 29
KUNUŞMAK: birbirine soymakta yarış ve yardım etmek, birbirini soymak, çalmak, II, 112, 113
KUÑ: et kas, adale — III, 358
KUPSALMAK: kubuz çalınmak — II, 235 bkz. kubsalmak, kubzalmak, kupzalmak
KUPZALMAK: kubuz çalınmak — II, 235 bkz. kubzalmak, kubsalmak, kupsalmak
KUPZAMAK: kubuz çalmak — I, 19; III, 283
KUPZAŞMAK: kubuz çalmakta yarış etmek, II, 220 bkz. kubzaşmak
KUPZATMAK: kubuz ; aldırmak — II, 335
KUR: kuşak, kemer — I, 324; § iç kur; iç ku şağı, uçkur — I, 35; 11. 249, 255, 337; III, 84. 305
KUR: mertebe, a; ama — I, 324
KUR: kuru, III, 122 bkz. kurug, kuruk kura
KÖRMEK: uzaktan görmek, III, 219 bkz. kaya körmek, k ıya körmek, kuya körmek
KURAM: mertebe, aşama; sırasına göre.I, 413 § kuram kişiler; sankı hakanın yanında oturur gibi sırayla oturmuş olan kimseler — I, 413
KURARMAK: kurtarmak II, 199, 200 bkz. kutgarmak
KURASI: kuracak — II, 68
KURBAKA: kurbağa, III, 122
KURÇ: katı, içi dolu ve sorn nesne; çelik — III, 287
KURÇ: eren dayanıklı ve yiğit adamlar — I, 343
KURÇ: temür çelik I, 343
KURDAŞMAK: bir dereceye, bir sıraya oturmak — II, 218
KURGADMAK: kuraklamak. II, 338 bkz. kurgatmak
KURGAK: kurak — III, 69
KURGALIR: kurmak üzere bulunan — II, 67
KURGAMAK: kurunnak — III, 290, 318
KURGATMAK: kuraklamak, kıtlık olmak — II, 338 bkz. kurgadmak
KURGIRMAK: kurumak, II, 193, 194 '
KURGIRMAK: zevzeklik etmek, yeğnilik etmek — II, 194
KURGU: zevzek, kararsız, huyu yeğni kişi — I, 18, 426
KURGU: kuracak — II, 68
KURGUÇI: kurucu — II, 50
KURGULANMAK: taşkınlık ve yeğnilik etmek, III, 201
KURGULUK: taşkınlık, yeğnilik, zevzeklik — I, 528
KURI: bir şeyin etrafı, I, 127, 324
KURIGU: kuruyacak zaman; kurumak üzere olan nesne, I, 446 kur ıh
KURIH: tay kısrağın arkasında geri kaldığı zaman bu kelimelerle çağırılır — III, 223 bkz. karı kurı, kurı kurı, kurrıh kurrıh
KURI: kurı tay kısrağın arkasında geri kaldığı zaman bu kelimelerle çağırılır — III, 223 bkz. karı kurı, kurıh kurıh, kurrıh kurrıh
KURIMAK: kurumak, I, 12, 20; II, 188; III, 140, 263, 264 bkz. kurumak, kuz ımak
KURINMAK: kurunmak, kurulanmak, I, 505; II, 155, 160 bkz. kurunmak
KURIRMAK: kurumaya yüz tutmak — II, 77 bkz. kururmak
KURIŞMAK: kuruşmak, kurumakta yardım ve yarış etmek — II, 97 bkz. kuruşmak
KURITGAN: her zaman ve çok kurutan, I, 514, 524
KURITMAK: kurutmak, II, 304 bkz. kurutmak
KUR: kur etmek guruldamak — I, 486
KURLAMAK: kuşak yapmak ve bağlamak — III, 298
KURLANMAK: acınmak, tasa, acı duymak, ziyan görmek; katılaşmak, koyulaşmak, mayalanmak, ekşimek — II, 250, 251; III, 197 bkz. korlanmak
KURLUK: içinde kımız biriktirilen küçük testi, l, 473 bkz. korluk
KURMAK: kurmak, germek, toplamak; himaye etmek — II, 7, 8, 37, 59. 61, 65, 66, 67, 83, 198; III, 62, 219, 318
KURMAK: yuvmak erişmek, varmak, mal vererek gönül almak, III, 62 bkz. yavsamak, yüvmek, yüvsemek
KURMAN: gedeleç, yaylık, yay kabı — I, 444; III, 16
KURMIŞ: kurulu — I, 198; II, 59; III, 215
KURRIH: kurrıh tayı çağırmak içln nida.I, 9 bkz; karı kurı, kurıh kurıh, kurrıh kurrıh
KURŞAG: kuşak kuşanma — I, 464
KURŞAG: tura; yünden dokunur, bel kuşağına benzer bir nesne olup çadıra sarılır — I, 464
KURŞAMAK: kuşanmak, kuşağı bağlamak, II, 255; III, 287 bkz. kurşanmak
KURŞANMAK: kuşanmak, ku; ak kuşanmak, II, 249, 255 bkz. kurşamak
KURŞATMAK: kuşak kuşatmak, II, 337
KURT: solucan soyundan olan hayvanlar; y ırtıcı hayvanlardan olan kurt — I, 342; III, 6
KURTANMAK: bitten kaşınmak, koyunlarda bit aramak — II, 248
KURTGA: kocakarı — III, 259
KURTLAMAK: kurt çıkarmak — III, 447
KURTULMAK: kurtulmak, doğurmak — II, 121, 233, 234, 237 bkz. kut bulmak, kutulmak
KURTURMAK: kurdurmak, toplatmak — II, 190, 198 kurug kuru; as ılsız — I, 12, 198, 375, 383; III, 82, 122 bkz. kur, kuruk
KURUG: ev içinde kimse bulunmayan ev — I, 375
KURUGJIN: kurşun — I, 512; II, 293 bkz. kuşun
KURUGLAMAK: kuru olarak kullanmak III, 336
KURUGLANMAK: kuru bulmak — II, 268
KURUGLUG: sadak, okluk, gedeleç — I, 501 bkz. kurugluk
KURUGLUG: ya kurulu, kurulmuş yay — I, 496, 500, 501
KURUGLUK: kuruluk — I, 503, 505
KURUGLUK: sadak, okluk, gedeleç — I, 504 bkz. kuruglug § ki ş kurugluk; sadak, okluk, gedeleç — I, 504
KURUGSAK: kursak, 01^6.I, 17, 502; III, 334
KURUGSIMAK: kurumaya yüz tutmak — III, 334
KURUK: kuru — I, 383 bkz. kur, kurug
KURULGAN: daima kurulan, I, 520
KURULMAK: kurulmak; büzülmek I, 195; II, 134, 138
KURUMAK: kurumak, II, 206 bkz. kurımak, kuzımak
KURUN: kurum, duvara, ocaga sıvaşmış, toplanmış olan duman eseri — 'l, 404
KURUNÇI: dumandan kirlenmiş olan keçe — II, 242
KURUNLUG: kurumlu — I, 499
KURUNMAK: kurunmak, II, 155 bkz. kurınmak
KURURMAK: kurumaya yüz tutmak — II, 77 bkz.kurırmak
KURUŞMAK: kurmakta yardım ve yarış etmek, Il, 98, 114 bkz. kunşmak
KURUŞMAK: her tarafı kurumak, II, 98
KURUT: keş, çökelek, yağı alınmış yoğurttan yapılan lor peyniri, kurut, kuru yogurt, I, 357; II, 15, 81
KURUTLUG: çökelekli.I, 494
KURUTMAK: kurutmak — I, 19 bkz. kurıtmak
KURUTSAMAK: kurut istemek III, 332
KURVI: çuvaç hana ait yuvarlak çadır, I, 195
KUSGAÇ: küçük, kara bir hayvancık, insanı 1511-11-. I, 455
KUSIG: kusu, kusma, I, 376
KUSINÇIG: kusunç, iğrenç — III, 232
KUSMAK: kusmak; (boya) solmak, bezikmek — II, 10, 11
KUSTURMAK: kusturmak, (boya) soldurmak II, 190
KUŞ: kuş, I, 22, 34, 36, 156, 163, 176, 233, 253, 280, 299, 319, 331, 439, 483; II, 4, 7, 12, 17, 18, 45, 83, 173, 181, 183, 192, 199, 204. 218, 239, 267, 324, 331, 348, 359; III, 6, 63, 92, 144, 184, 194, 232, 328, 357, 358, 390, 397, 403 § ürüñ ku ş; akdoğan — I, 331,
KUSGAÇ: serçe kuşu — I, 455
KUŞGUN: hayvanların yedlği taze kamı; — I, 440
KUŞGUN: ekşi bir çeşlt ot — I, 440 bkz. uşgun
KUŞIL: atmaca — I, 331
KUŞLAG: kuşların çok olduğu yerdir, burada av yapılır — I, 465
KUŞLAGLANMAK: kuş avlağı yapmak — II, 273
KUŞLAMAK: kuş avlamak, I, 22; III, 299 kuşlatmak kuş tutturmak, kuş avlatmak — II, 343, 348
KUŞLUK: kuşluk vaktl — I, 474
KUŞUN: kur; un, I, 513 bkz. kurugjın
KUT: kut, uğur, devlet, baht, talih, saadet, I, 85, 92, 164, 200, 272, 301, 304, 320, 384. 508; II, 177. 229 kut almak
KUTALMAK: mesut olmak — II, 121 bkz. kut almak, kutatmak
KUTANMAK: kutlu olmak, ulu nasipli olmak — II, 154
KUTARMA: börk önde arkada Iki kanadı bulunan bork. I, 490
KÜTATMAK: kutlu olmak, baht ve devlet sahlbi olmak — II, 299 bkz. kutalmak, kut almak
KUT: bulmak baht bulmak- II, 122 bkz. kurtulmak, kutulmak
KUTGARMAK: kurtarmak.II, 192, 199, 201 bkz; kurarmak
KUTLUG: kutlu, I, 60. 82, 320, 413. 463, 464 §
KUTLUG: tegin ; uğurlu köle — I, 413
KUTRUŞMAK: oynamak ve sevlnmek — II, 218
KUTSUZ: kutsuz, işlerl ters giden adam — I, 457
KUTULGAN: daima kurtulan, I, 520
KUTULMAK: kurtulmak; doğurmak, II, 121, 234 bkz. kurtulmak, kut bulmak
KUTURMAK: haddini aşmak, kudurmak, azmak — I, 508; II, 74. 75 bkz. kudurmak
KUTUZ: yaban sığırı — I, 365
KUTUZ: ıt kuduz köpek, kudurmuş köpek — I, 365
KUTUZLUK: yaban sığırı sahibi — I, 495
KUV: kut, saadet — I, 320 bkz. kıv
KUVURMAK: kavurmak. II, 81 bkz. kagurmak, kavrulmak, kogurmak kovurmak, kugurmak
KUY: dere; kuytu yer, dip — III, 65.106, 142 bkz. koy
KUYA: körmek uzaktan görmek, III, 219 bkz. kaya körmek, k ıya körmek, kura körmek
KUYAŞ: güneş; koyu sıcak, güneşin şiddetli vurması — 1. 155; 353; II, 337; III, 172
KUYMA: bir çeşit yağlı ekmek — III, 173
KUYMA: herhangi bir madenden (çekiçle dövme ile de ğil, eritilerek dökme ile) yapılmış havan, çırakman, çekiç gibi aygıtlar — III, 174
KUYMAK: üremek III, 246
KUYUG: küyu — III, 166 bkz. kudug, kud, ug
KUYUTMAK: ürkütmek — II, 326
KUZ: güne; gormeyen yer, gölgeli yer — I, 325; 326; III, 124
KUZGIRMAK: kar sağnak halinde esmek — II, 193
KUZGUN: kuzgun — I, 439; III, 240
KUZI: kuzu — I, 7, 208. 303, 444, 520; II, 294, 310; III, 102, 224, 270. 408, 444 kuz ımak kurumak; yemeğe iştihası gelmek — III, 264 bkz. kurımak, kurumak
KUZUTMAK: boğazını kurutmak; yemeğe iştihasını getirmek II, 306 bkz. kurutmak
KÜ: ün, şan — III, 212
KÜBEN: deve havudunun altına konulan çul; gölüğe gerekli olan çul ve çula benzer şeyler — I, 404 klibe yarık bütun vücuda giyilen zırh — III, 15, 217
KÜBIMEK: sık dikişli dikmek. III, 257 bkz. köpitmek, kübitmek kübitmek diktirmek, oyulgatmak — II, 298 bkz. köpitmek, kübimek
KÜBÜLMEK: dikilmek, oyulgan II, 120 bkz. köpülmek
KÜBÜŞMEK: kaba dikmekte ve oyulgamakta yard ım ve yarış etnnek — II, 88 bkz. köpüşmek
KÜÇ: kuvvet, zor, güç; zulüm — I, 81, 167, 183, 237, 359, 381, 397; II, 13, 18, 103, 137, 138, 195, 289, 334, 335; III, 120, 239, 282, 288, 412
KÜÇ: susam, künçü, III, 121
KÜÇELMEK: zulmetmek; malı zorla elinden alınmak — II, 136
KÜÇEMÇI: zulmeden kimse — III, 121
KÜÇEMEK: zulmetmek, zorla fe'nalık etmek, III, 258, 259
KÜÇENMEK: gücü kuvveti kalmamak; zulmetmek; ag ırlaşmak, fazla yüklenmiş olmak — II, 148, 156
KÜÇEŞMEK: yağmada yardım ve yarı; .etmek — II, 93
KÜÇETMEK: yağma ettirmek — II, 300
KÜÇLENMEK: kuvvetlenmek, II, 252 küçlig güçlü, kuvvetli. I, 509
KÜÇLÜG: güçlü, kuvvetli — III, 121, 161
KÜÇ: tegin kuvvetli tegin — I, 413
KÜDEN: düğün yemeğl, düğün, I, 404
KÜDÜK: iş güç, alış verl; (yalnız kullanılmaz, "ış" ile birlikte 86111-).I, 391 bkz. küdük § ış küdük; iş güç, I, 391
KÜDILŞMEK: bekleşmek — II, 94 bkz. ködüşmek
KÜDEGÜ: güveyi. III, 12, 166
KÜDMEK: durmak, beklemek, gözlemek, gütmek, I, 321; III, 441 bkz. kütmek
KÜDÜK: iş güç, alı; veriş.I, 509 bkz. küdük § ışlıg küdüklüg; işli güçlü — I, 509 küfeç, gem, damakl ı gem, III, 256 bkz. küvüç
KÜFEÇLIK: gemli, III, 256
KÜFEZ: kurumlu, kasalak, I, 411 bkz. kövez, küvez
KILFREMEK: gevşemek — I, 103 bkz. kcfremek, kevremek, kövremek
KILFYENMEK: üstüne düşmemek. III, 196 bkz. küyfenmek
KÜJIK: perçem, zülüf — I, 391
KÜKÜ: hala — III, 232 bkz. küküy
KÜKÜY: hala, III, 232 bkz. kükü
KÜL: kül I, 129, 337
KÜLDREMEK: güldür güldür etmek-III, 448 bkz. külremek
KÜLERGEN: her zaman karnı şiş; en ve yıkılıp yere yayılan — I, 523
KÜLERMEK: yıkılıp yere yayılmak, karın şişkinliğinden ve benzeri şeylerden yere yıkılıp yayılınak.II, 84 külf gürültü (ses taklidi) — I, 348
KÜLGEN: daima gülen — II, 54
KÜLGÜ: gulüş, gülme; kalb sektesiI, 96, 430 bkz. kültgü
KÜLGUÇI: gülücü-II, 51
KÜLI: yarmaksızın çeklrdeğiyle kurutulan zerdali, kay ısı, ; eftali ve erik glbi meyveler — III, 234
KÜLIMEK: gömmek — III, 272
KÜLIŞMEK: gömmekte yardım etmek — II, 110
KÜLITMEK: gömdürmek II, 311
KÜLMEK: gülmek 129; II, 26, 35, 54, 65, 192, 249, 260; III, 43
KÜLREMEK: gürlemek, güldür güldür etmek — III, 282, 283 bkz. küldremek
KÜLSIRGEN: gülümseyen-II, 256
KÜLSIRMEK: gülümsemek, gülümser görunmek — II, 196
KÜLTGÜ: kalb sektesi — I, 430 bkz. külgü
KÜLTÜRMEK: güldürmek II, 195 kültürmek (at) bağlatıp kö!tekletmek ve yıktırmak — II, 195
KÜLÜG: iğreti .I, 391
KÜLÜG: ünlü, şanlı .III, 212 § külüg bilge; ünlü şanlı .III, 212
KÜLÜMSINMEK: gülümsemek, güler görünmek, gülümsenmek — I, 20; II, 259, 260
KÜLÜNÇ: gülünç, III, 374
KÜLÜNMEK: eli ayağı yorulup zayıf olmak II 158
KÜLÜŞMEK: gülü; mek, II, 110
KÜLÜT: halk arasında gülünç olan nesne — I, 357
KÜMIÇE: sivrisinek I, 445 bkz. kimünçe
KÜMÜLDÜRÜK: at göğüslüğü — I, 17, 530 bkz. kömüldürük
KÜMÜRGEN: dag soğanı — I, 522 bkz. kevürken, kümürken, küvürken
KÜMÜRKEN: dâğ soğanı — I, 522, 525 bkz. kevürgen', kümürken, küvürken
KÜMÜŞ: gümüs; akça; kadın adı, I, 165, 370, 371, 413; II, 153, 181; III, 251
KÜN: gün, güneş, gündüz, I, 69, 70, 72, 82, 100 124, 165, 202, 245, 288, 320, 331, 340, 423, 515; II, 5, 9, 14, 97, 125, 128, 140, 143, 157, 163, 170, 172, 232, 293, 303, 304, 311, 313, 335; III, 52, 63, 77, 83, 86, 128, 167, 169, 182, 190, 247, 258, 267, 333, 3
KÜNÇEK: yaka, urba yakası — I, 480 bkz. künçük
KÜNÇÜK: yaka, urba yakası — I, 480 bkz. künçek
KÜNÇÜKLENMEK: yaka yapılmak. II, 277
KÜNDI: aşağılık, kötü (sözün arkası akla gelmediği zaman söze yardım olarak kullanılır) I. 419
KÜNDÜZ: gündüz, gün ışığı, I, 458; III, 87, 288
KÜNI: kuma — III, 237
KÜNLÜK: , gün hesabıyle yapılan iş, gündelik. I, 480
KÜNLÜK: yem günlük azık, I, 480
KÜN: togsug doğu — I, 463
KÜN: yıpar misk göbeği — I, 340
KÜRIĞ: cariye — II, 82, 186, 248; III, 358, 428
KÜNGRENMEK: harınlaşarak kendi kendine söylenmek — III, 399, 400
KÜÑÜZ: örenliklerde, yıkıntılarda bulunan küllük, gübre, III, 363
KÜP: küp — I, 147, 154, 209; III, 119, 246, 253, 325
KÜPE: küpe, III, 217
KÜPIK: hırka, bezin iki katı arasına pamuk koyarak dikme; seyrek diki ş, kaba dikii, I, 408
KÜR: yiğit, sarsılmaz, pek yürekli, kabadayı — I, 324, 325
KÜREMEK: kaçmak — III, 263
KÜREŞMEK: güreşmek — I, 474 bkz. körüşmek
KÜREŞMEK: kürümekte yardım ve yarış etmek — II, 99
KILRETMEK: kaçırtmak, II, 305
KÜRETMEK: küretnnek — II, 305 kürgek kürek — 11. 289
KÜRILEMEK: kebap kızartmak — III, 444 bkz. kürplemek
KÜRIMEK: eşinmek, yeri e; mek, kürümek, (hayvan) ha şarılık etmek, III, 256, 263
KÜRIN: kürün; içerisinde kavun, karpuz, h ıyar gibi şeyler taçınan küfe — I, 404
KÜRK: kürk, I, 353
KÜRKÜM: safran, I, 486
KÜRLENMEK: gürlemek — II, 252
KÜRMET: pek kuvvetli — I, 325
KÜRPLEMEK: kebap kızartmak.III, 444 bkz. kürilemek
KÜRSEMEK: kanlanmak, etlenmek; hamur gibi şeyler kap içine konduktan sonra mayalan ıp taşmak.III, 421 bkz. kürsmek
KÜRSMEK: kanlanmak, etlenmek; hamur gibi şeyler kap içine konduktan sonra mayalan ıp taşmak — III, 420, 421 bkz. kürsemek
KÜRŞEK: darı özü suda veya sütte kaynat ıldıktan sonra üzerine yağ dökülerek yenen bir yemek — I, 478
KÜRT: kayın ağacı, bundan yay, kamçı, değnek gibi şeyler yapılır — I, 343
KÜRT: kürt yemek bir şeyi "kütür kütür" ses çıkararak yemek, I, 343
KÜSMEK: küsmek. II, 12
KÜSRI: kaburga kemikleri; göğsün yanları — I, 422
KÜSÜRGE: tarla sıçanı soyundan bir hayvan — I, 490 bkz. kösürge kü şermek dolmak, taşasıya dolmak — I, 73; II, 79
KÜTMEK: gütmek, II, 264 bkz. küdmek
KÜTTÜRMEK: güttürmek — III, 187
KÜVÜÇ: küçük — III, 163 bkz. küfeç
KÜVÜÇ: yügün küçük yular, çilbir — III, 163
KÜVÜK: erkek — III, 165 bkz. küvük § küvük mu ş; erkek kedi- III, 165
KÜVÜK: saman — III, 165
KÜVÜZ: yaygı, yünden dokunmu; döşek ve yaygı gibi şeyler — III, 164 bkz. kidiz, kiviz
KÜVENMEK: öğünmek — II, 157
KÜVEZ: gurur, magrur, gururlu, I, 252; II, 140 bkz. kövez, küfez
KÜVIJ: söğüt gibi çürüyen, içi kovalan her a ğaç; tadı bozulan, kaçan her ; ey, I, 366 § küvij turma; tadı bozulan, tadı kaçan turp — I, 366
KÜVLÜK: çamurdan fındık büyüklüğünde yapılan yuvarlaklar, kururnadan önce ve kuruduktan sonra zıp zıp gibi atılır, I, 479
KÜVRE: hayvan ölerek, içerisindeki nesneler çürüdükten, eti kemikler üzerinde kuruduktan sonraki kalıbı — I, 422
KÜVRÜG: kös, davuLI, 479
KÜVŞEK: gevşek, yumuşak, sölpük — I, 479 bkz. kevşek § küv; ek et; gevşek, sölpük et — I, 479
KÜVŞEK: etmek iyi hamurdan yapılan ekmek, I, 479
KÜVÜK: erkek — I, 391 bkz. küvük § küvük mu ş; erkek kedi — I, 391
KÜVÜRGEN: dağ soğanı. I, 522 bkz. kevürken, kümürken, küvürken
KÜVÜRKEN: dağ soğanı — I, 522 bkz. kevürken, kümürken, küvürgen
KÜYE: güve III, 170
KÜYELEMEK: güve silkmek, güveden kurtarmak ve korumak, III, 329
KÜYFENMEK: üstüne dü; memek — III, 196 bkz. küfyenmek
KÜZ: güz, güz mevslmi, sonbahar, I, 327; II, 172; III, 160
KÜZEMEK: güzlemek — III, 265
KÜZERMEK: güzleşmek II, 77
KÜZGERMEK: güzleşmek, güze doğru gitnnek — II, 196
KÜZKÜNEK: çakıra ve kelere benzer bir kuş, hava yutmakla geçlnir, I, 528
KÜZKÜNI: bok böceği cinsinden bir böcektir, geceleri ses vererek uçar, ate ş böceği — I, 493
KÜZÜK: çulha aygıtlarındandır, blrblri üzerine düğünnlenen birtakıın Iplikler olup, onunla üst eri ş, alt erişten ayrılır Kumaş ve kumaşa benzer şeyler dokuyanlara da böyle denir, I, 391
KÜZÜKMEK: güzleşniek — II, 118
KÜZÜN: kendisiyle serçe kuşu, tarla sıçanı, köstebek gibi şeyler avlanan sıçan cinsinden bir hayvan — I, 404-la işin tahakkukunu ve bitmesini gösteripfiiller sonuna gelen bir ek — III, 213 veya balgam akmak. I, 127
LAÇIN: şahin; yiğit adam — I, 410
LAGUN: ölçek gibi oyulmuş bir şey olup ayran, süt gibi şeyler içilir I, 410
LATU: kar, buz gibi şeylerle sogutulup içerisine baharat konarak so ğukluk yerine yenen bir çeşit şehriye çorbası , III, 237 bkz.
LAV: mühür mumu III, 155 bkz. avus-lıkın (-likin) "ile" anlamına ek — II, 91
LIMGEN: sarı erik — I, 444
LIŞ: salya, balgam — III, 127 § liş akmak salya veya balgam atmak I, 127
LITÜ: kar buz gibi şeylerle sogutulup içerisine baharat konarak sogukluk yerine yenen bir çe şit şehriye çorbası, III, 237 bkz. latu
LIYU: kuruyunca balçık haline gelen ince kumlu çamur, III, 238
LOXTAY: üzeri sarı benekli kırmızı bir Çin İpeklisi.III, 240
LÜÇNÜT: imice; buğday ve buğdaya benzer şeyleri temizlemekte, köylülerin yard ımlaşması — I, 451;
MA: emirlerin sonuna gelen nefi eki — III, 213
MA: al, işte anlamına bir kelime — III, 213 bkz. mah, meh
MAH: işte, al anlamına bir şey verildiği zaman söylenen bir kelime, III, 118 bkz. ma, meh
MALGUNA: ılgın ağacına benzer bir ağaç — I, 492 bkz. bulguna
MAMA: harmanda ortada bulunup öteki öküzlerin etraf ında döndükleri öküz, III, 235 bkz.op
MAMU: gerdek gecesi gelinle beraber gönderilen kad ın (öz Türkçe degil), III, 235
MANÇU: sanat sahlbine verilen ücret — I, 418, 419
MANÇUK: heybe, torba gibi at eğerine takılan iey — I, 476
MANÇUKLANMAK: elbiseyi eğer heybesine koy-mak ve heybeyi egerin arkas ına asmak, II, 276
MANDAR: ağaçlara sarılan bir bitki, sarmaşık — I, 457
MANDARLANMAK: sarmaşıklanmak II, 271
MANDU: bir çeşit sirke — I, 420
MANDÜRMAK: kuşattırmak; bandırmak — II, 197
MANGIRMAK: bandırayazmak, II, 197
MANILMAK: banılmak, II, 138
MANMAK: kuşanmak; banmak — II, 30
MAN: yaşlıg koy dört yaşını geçen koyun (yalnız koyun için) — III, 157
MAÑA: bana — I, 20, 26, 36, 63, 69, 84. 126, 132, 174, 176, 180, 182. 183, 184, 185, 187, 188, 202, 205, 210, 212, 215, 218, 221, 223, 224, 226, 231, 232, 233. 234, 235, 238, 251, 254, 261, 264, 265, 267, 269, 276, 308, 318, 354, 367, 399; II, 12, 16, 24, 28, 33, 5
MAÑIG: adım — III, 365
MAÑRAMAK: bağırmak — III, 402 bkz. müñremek
MAÑRAŞMAK: bağrışmak — III, 398 bkz. müñreşmek
MAÑRATMAK: bağırtmak. II, 358 bkz. müñretmek
MARAZ: karanlık gece, I, 411
MARAZ: ücretle çalı; an adam, ırgat — I, 411 bkz. hıyar maraz
MAT: öyle, ancılayın — I, 321 § andag mat; o öyle — I, 321
MAYAK: hayvan gübresi (en çok deve için) — III, 167, 168
MAYGUK: paytak klmse; top tırnaklı hayvan-lardan tüyleri kısa olan — III, 175
MAYIL: olgun; meyvelerde çürümeye yakla şma halL III, 168
MAYILMAK: gev; emek, II, 190
MAYIŞMAK: buyurulan bir Işi yapmaktan çe-kinmek; tembellikten yere yap ışıp kalmak, III, 189 bkz. yamaşmak;
ME: oğlakların ve kuzuların seslerlni bildlren bir kelime. III, 214
MEH: al, işte anlamına blr kellnne — III, 213 bkz. ma, mah
MEKKEH: Çin'den getlrilen bir çeşlt mürekkep, Türk yazısı bununla yazılır — III, 424
MEJEK: pislik — I, 392 § ıt mejeki; it plsliği — I, 392
MELDEK: keçeleşen, sölpıiyen nesne — I, 480
MEN: ben — I, 20, 22, 25, 26, 31, 37, 40, 51, 52, 53, 61, 69. 80, 87, 109, 120, 125, 130, 131, 163. 166, 167, 169, 171, 174, 179, 180, 181, 184, 185, 186, 190, 198, 199, 201, 202, 204, 206, 207, 209, 211, 215, 216, 217, 223, 225. 226, 231, 233, 237, 240, 256, 26
MENDIRI: gelin ile güveyinin başlarına, gece-le/in, saçı saçmak için toplanılan yer, I, 492
MEÑ: yem, tane, kuş yemi — I, 425; II, 18; III, 358
MEÑ: yüzdeki ben, III, 359
MEÑDEMEK: /olmak, ditmek — III, 401, 402 bkz. mirigdetmek
MEÑDEŞMEK: kıl yoluşmak. III, 399 bkz. mirig-deşmek
MEÑGÜ: ebedi, daima, sonsuz, ebedilik, son-suzluk, I, 44; III, 65, 378
MEÑGÜ: ajun sonsuz dünya, âhiret — III, 378
MEÑILEMEK: beyin yemek; beyni için koyun kesilmek; yan ında güzel gıdalar bulunmak — III, 405, 406 bkz. mürigilemek;
MEÑ(I)Z: beniz, yüz, I, 60, 65. 486; III, 363
MEÑIZLENMEK: benizlenmek, güzelleşmek, benzine renk gelmek — III, 407, 408
MEÑLENMEK: kendine tane toplamak — II, 290
MEÑLETMEK: yemletmek — II, 359
MEÑLIG: benli.III, 359
MEÑZEMEK: benzemek — III, 403
MEÑZETMEK: benzetmek.II, 358
MERDEK(G): ayı yavrusu, domuz yavr — usu.I, 480
MEŞIÇ: üzüm kara üzüm — I, 360
MI(MI): yalnız füllerin üçüncü ; ahıs' sorgu şekli edatı — III, 214 bkz. mu (mü)
MIRIGAR: pınar, su gözü — III, 280, 363, 376
MIÑUY: kâğıt yapjştırılan bir çeşit hamur — III, 241
MIN: ben — I, 60, 69 bkz. ben, men
MINDETÜ: ipek elbise- I, 491
MIÑ: sayıda bin — I, 243, 334, 417; III, 14, 360, 367
MIÑDEŞMEK: kıl yolu; mak — III, 399 bkz. meıiğ-deşmek
MIÑDETMEK: dittirnıek — II, 358 bkz. meñ-demek
MIÑEŞMEK: birlikte ^1115010^III, 399 bkz. müñe; mek
MIÑI: beyin — II, 299
MIZ: biz — I, 327 bkz. biz
MONÇUK: boncuk, süs Için boyuna tak ılan değerli taşlar-I, 475; II, 123; III, 121
MONÇUK: atın boynuna takılan değerli taş, arslan tırnagı, muska gibi şeyler — I, 475
MONÇUKLANMAK: boncuklanmak — II, 276
MÖRIGMEK: ayaklarını toparlayıp tekme atmak — III, 391
MU: (mü) soru edatı, Isim ve fül sonuna gelir — I, 88; III, 147. 154, 214, 224, 256, 437 bkz. m ı (mi)
MUGUZGAK: bal arısına benzeyen blr sinek — I, 504
MUN: hastalık, ayıp — III, 140, 141
MUNDA: bunda, burada — I, 74, 160, 219, 352, 419, 420; II, 55, 56, 57, 61; III, 54, 143, 333 mundag böyle — I, 36, 64, 160; III, 154
MUNDIN: buradan, II, 57
MUNDUZ: budala, alık, I, 458
MUNDUZ: akın ansızın gelen sel — I, 77, 96, 458
MUNDUZ: yorıga at yorga yürıiyüşten başka yürüyüş bilmeyen at — I, 458
MUNGAN: geveze, bo; boğaz — I, 440, 476
MUNI: (munu) "işte, bu" anlamına edattır, "kanu"ya cevap olur, bu, bunu — I, 126; III, 237, 238, 372
MUN: kişi yüreği dölek, gönlü selek adam — III, 140
MUNMAK: saçmalamak — II, 30
MUÑ: sıkıntı, ıztırap, bun, mihnet — I, 425; III, 33, 359, 360
MUÑADMAK: bunaltnak — II, 84
MUÑAR: buna, bunda, I, 352; III, 363, 375
MUÑKARMAK: bunaltmak, sıkıntiya sokmak, III, 397, 398
MUÑLUG: bunlu, sıkıntılı — III, 382
MUÑ: tag kişi kendine gelip 16-17 yaşına girdiğinde çıkan di; , ergenlik dişi. III, 359
MUÑUKMAK: bunlanmak, sıkıntılanmak — III, 395
MURÇ: karabiber- I, 343; II, 186
MUŞ: kedi — I, 438; II, 14, 105; III, 127, 165, 267 bkz. çetük § küvük mu; ; erkek kedi, I, 391 § küvük muş; erkek kedl — III, 165
MUYAN: sevap, hayır, III, 172, 179
MUYANÇILIK: muyancılık, aracılık, barjştırıcılık. III, 179
MUYANLIK: yollarda yolcuların su Içmelerl için yapılan hayrat, III, 172
MUYAVMAK: miyavlamak — II, 14
MÜK: bükük — I, 335
MÜKIM: kadın pabucu, I, 395 bkz. büküm, mükin
MÜKIN: kadın pabucu — I, 395 bkz. büküm, mükim
MÜK: turmak rükû eder gibi durmak, eğilınek — I, 335
MÜN: çorba — I, 31, 36. 75, 163, 176, 198, 209, 232, 245, 340; III, 122, 253, 331 bkz. bün münderü ipekle süslenmiş gelin odası — I, 529 k
MÜNDÜRMEK: bindirmek. ll', 197,
MÜNELMEK: uçları ve artıkları kesilmek. II, 138
MÜNEMEK: eğriliğini düzeltmek için bir şeyinuçlarını kesmek, III, 274
MÜNLEMEK: çorba içmek — III, 301 —
MÜNMEK: binmek I, 421; III, 30, 48, 60, 177, 429
MÜNÜLMEK: binilmek — II, 138
MÜÑEŞMEK: birlikte binişnnek — III, 399 bkz miñefmek
MÜÑILEMEK: nimet bulmak — III, 406 bkz. meñilemek
MÜNGREMEK: böğürmek — III, 403 bkz mañramak
MÜNGREŞMEK: böğrüşmek, gürültü etmek — II, 79; III, 398 bkz mañra şmak
MÜÑRETMEK: böğürtmek; büngüldetmek. II, 358 bkz. mañratmak
MÜÑÜZ: boynuz, I, 504; II, 327; III, 145, 363, 364
MÜNGÜZ: baka kaplumbağa — III, 225, 226
MÜÑÜZGEK: çalışma yüzünden elde peyda olan kat ılık, nasır — III, 388
MÜÑÜZLENMEK: boynuzu çıkmak, boynuzlanmak — III, 408
MÜÑÜZ: müngüz blr çe; it çocuk oyunu ve bu oyunda söylenen bir söz — III, 363, 364
NAMIJA: kadının kız kardeşinin kocası, bacanak, I, 446
NARU: bir taraf, ' yan, bir yana, nereye, nere, I, 199, 352; II, 140, 193; III, 223
NE: ne, nasıl, (soru anlamıyle) ne — I, 44, 53, 72, 74, 79, 87, 94, 126, 132, 320, 406; II, 287; III, 131, 207, 214, 215, 236, 360, 364
NE: Araplar'daki şaşalama, "ma"sı yerine bir edat, III, 214 '
NECE: (neçe) ne kadar, nice, kaç — I, 49, 63, 332, 384, 458; III, 157, 220
NEÇÜK: neden, 111^111.I, 79, 392
NE: elük nasıl-I, 94 bkz. nelek, nelik, nelük
NEGÜ: ne anlamına edat — III, 215 bkz. nü nek timsa^1. III, 155
NE: kerek ne gerek — I, 392 bkz. nerek
NEK: yılan ejderha — III, 155
NEK: yılı Türkler'in on ikili yıllarından biri, timsah yılı, I, 346; III, 156
NELEK: niçin.I, 370, 498 bkz. ne elük, nelik, nelük
NELIK: niçin — III, 385 bkz. ne elük, nelek, nelük
NELÜK: niçin, neden, I, 392; III, 188, 245 bkz. ne el ılk, nelek, nelik
NEME: ne kadar, III, 38
NEME: bilmem anlamına bir kelime, "ne" anlamında pekitme edatı — III, 214, 215, 236
NEÑ: nesne, şey, mal — I, II, 12, 13, 14, 15, 31, 34, 50, 53, 84, 98, 126, 140, 143, 145, 147, 157, 159, 162, 164, 169, 170, 177, 179, 185, 189, 193, 196, 197, 204, 227, 238, 239, 241, 245, 246, 247, 251, 254. 256, 257, 258, 264, 268. 269, 270, 272, 273, 278, 281, 282, 28
NEREK: neye, I, 392 bkz. ne kerek
NETEK: nice, nasıl-I, 27, 378, 392; II, 40, 52; III, 15. 123, 366
NIJDAG: bileği taşı — I, 465
NOM: millet; şeriat, yasa — III, 137
NÜ: ne anlamına, "ve" yerine blr edat — III, 215 bkz. negü
OBA: oba — I, 86
OBRAK: eskimiş — I, 118 bkz. oprak
OBRAMAK: eskimek, I, 273 bkz. opramak
OBRATMAK: yıpratmak — I, 261 bkz. opratmak
OBU: üstübeç ; .I, 86
OBUZ: katı olan — I, 54
OBUZLUG: sarp, I, 146 bkz. opuzlug § obuzlug yer; sarp, engebeli yer, I, 146
OÇAK: ocak, I, 64, 490
OÇAKLANMAK: ocaklanmak — I, 293
OÇAKLIG: ocaklı — I, 147
OÇAKLIK: titik ocak yapılacak çamur ve benzeri olan her nesne — I, 150 oçakl ık yer ocaklık yer — I, 150
OĞGARMAK: düşünme sonunda anlamak, I, 255
ODGUÇ: ateşin alevi.I, 95, 177, 248
ODLUK: kol kemiğinin kalın yeri — I, 98
ODUNMAK: sönmek, I, 200 bkz. udınmak, udunmak
OGLA: genç, yiğit — I, 129
OGLAGU: bolluk içinde büyüyen — I, 138
OGLAGU: katun asaletli, asil kadın, I, 138
OGLAK: oğlak — I, 65, 119, 468; II, 22, 266, 294; III, 102, 145
OGLAK: ay ükbahar, I, 347 bkz. ulug oglak ay
OGLAN: oğlan, oğul, çocuk, çocuklar — I, 74, 119, 143, 192, 193, 208, 209, 240, 263, 286, 289, 293, 373, 386; II, 4, 19, 26, 74, 93. 121, 154. 209, 210, 212, 218. 244, 272, 294, 300, 302, 329, 340, 341, 344, 348, 351. 354, 366; III, 80, 102, 108, 125, 145, 196, 202, 25
OGLANSIG: çocuk gibi, çocuk huylu — III, 128
OGLITMAK: üretmek, çoğaltmak — I, 265
OGRADAÇI: uğrayan, uğrayıcı — III, 314 ograg niyet, kurma, kas ıt; uğrama, uğrak — I, 118 ograg dağ yamacı, derenin dönemeci — III, 65 bkz. ogrug, ovrug
OGRAGAN: uğrayan — I, II, 314
OGRAGLI: uğramak isteyen — III, 315
OGRAGLIK: uğramak hakkı olan — III, 315
OGRAGSIK: uğramak hakkı olan — III, 315
OGRAGUÇI: uğrayan, uğrayıcı — III, 314
OGRAKLANMAK: Ograk kılığına girmek, I, 313; II, 279 bkz. Ugraklanmak
OGRALMAK: uğranılmak — I, 247
OGRAMAK: uğramak — I, 125, 160, 274; III, 106, 272, 311, 312, 313. 321 372
OGRAMSINMAK: uğrar görünmek, III, 322
OGRAŞMAK: uğraşmak — I, 170, 234, 235
OGRATMAK: göndermek, uğraştırmak — I, 261
OGRI: gizli, I, 380; II, 234
OGRI: hırsız; hırsızlık — I, 126, 224, 300, 483; II, 29, 171, 174, 197. 341; III, 75, 89, 423, 429
OGRILAMAK: çalmak, hırsızlık etmek — I, 316, 317
OGRILIK: hırsızlık II, 208
OGRUG: kemiğin ek yerleri, bel kemlğinln boyu-na birleştiği yer; dağ yamacı ve dağın bittiği yer; derenin dönemecl — I, 98, 118; III, 65 bkz. ograg, ovrug § tag ogrug ı; dağın dönemeci — I, 98
OGRULAYU: hırsız gibi — I, 102
OGRULMAK: kemlk yarılıp ayrılmak. I, 247, 248
OGRUŞMAK: kemik yarıp ayırmakta yardım ve yari{ etmek — I, 235
OGUK: çizme — I, 67
OGUL: ogul, çocuk, I, 37, 51, 68, 74, 86, 123, 180, 206, 220, 246, 253, 256, 262, 264, 288, 299, 319, 370, 415, 440, 515, 524; II, 14, 80, 84, 120, 143, 173, 175, 178, 183, 240, 249, 302, 311, 330. 333, 335. 343, 357; III, 33, 58. 78, 87, 105, 128, 137, 141, 146, 159,
OGULÇUK: ana rahmi, oğulduruk — I, 149
OGULMUK: üstüne hatıl atilmak için uzatılmış olan düz direk — I, 149
OGUR: karşılık, ivaz — I, 53
OGUR: bir işte imkân ve fırsat — I, 53
OGUR: uğur, bereket, devlet — I, 53
OGUR: vakit, zaman — I, 33, 53, 136, 273, 294; II, 68, 321, 322, 362; III, 55, 317
OGUR: bolmak yol uğurlu, hayırlı olmak I, 53
OGURLAMAK: vaktinde yapmak; çalmak, hırsızlık etmek — I, 300
OGURLANMAK: vakti yaklaşmak; uğurlanmak, uğurlu olmak; bağışlananın karşılığı verilmek — I, 292
OGURLUG: bolmak sırasında ve yerinde olmak — I, 53
OGURLUG: ış vaktinde ve yerinde yapılan 1; .I, 146
OGURLUK: karşılık, ivaz olan, I, 114
OGURMAK: kemik yarıp ayırmak — I, 178
OGUŞ: oymak; hısım, akraba — I, 61, 88, 114; II, 83, 103
OGUŞLANMAK: aile, hısım sahibi olmak, I, 293
OGUŞLUG: aile, hısım sahibi — I, 146
OGUZLAMAK: Oğuz saymak, Oğuzlar'dan saymak, Oğuzlar'a nispet etmek, I, 302; II, 345
OGUZLANMAK: Oğuzlaşmak, Oğuz kılığını almak, Oğuz kılığına girmek, kendini Oguz'lar'dan saymak, I, 293; II, 269
OXSINMAK: pişman olmak, I, 253 bkz. oxsunmak
OXSUNMAK: pişman olmak III, 373 bkz. oxsınmak
OXŞAG: benzeyen, benzer. I, 118
OXŞAGU: oyuncak; (mecazen) kadın — I, 138
OXŞAMAK: okşamak, şakalaşmak; benzemek; (at) uyumak. I, 282, 283; II, 286
OXŞANÇIG: okşanmaya deger, III, 232 oxşatmak benzetmek — I, 262
OK: ok, I, II, 21, 37, 157, 160, 166, 170, 171, 180, 193, 199, 217, 222, 237, 267, 275, 326, 393, 457, 493, 494, 522
OK: paylar ve toprak hisseleri üzerine üle şmek için atılan ok, çekilen kur'a, mirasta düşen pay — I, 37, 48
OK: hâl anlamına yakın anlamlı bir edat; fiillerde pekitme edat ı; vakit, zaman — I, 37, 71, 160; III, 16
OKA: kefillik, kefâlet. I, 40
OKA: almak kefil olnnak — I, 40
OKÇI: okçu — II, 199
OKILMAK: okunmak — I, 197 bkz. okınmak
OKIMAK: okumak; çagırmak. II, 333; III, 254
OKINMAK: okunmak, okur görünmek — I, 202, 203 bkz. ok ılmak
OKIŞMAK: okuşmak, okumakta yardım ve yarış etmek; (ağrı; mak — I, 186, 359 bkz. okuşmak
OKITGAN: çok okutan — I, 156
OKITMAK: okutmak I, 212 ,
OKITSAMAK: okutmak istemek, çagırtmak istemek — I, 302
OKLUG: kirpi büyük kirpi, oklu kirpi — I, 415
OKLUK: sadak, I, 100 okramak yem zamanında kişnemek, homurdanmak — I, 275
OKRAŞMAK: yem zamanında birlikte ki; nemek — I, 235, 236
OKTAM: ok atımı; okluk, I, 107 § bir oktam yer; bir ok atim ı yer — I, 107
OKTAMAK: ok atmak, I, 26; II, 97
OKTAŞMAK: ok atışmak; kur'a içln ok atıçmak — I, 231
OKTATMAK: ok attirnnak — I, 260
OKTA: yazturmak ok atmakta yanıltmak — III, 95
OKUŞMAK: çağrı; mak — I, 183; II, 103 bkz. okışmak
OK: yılan kendisini insan üzerine atan y ılan, I, 37; III, 29
OL: o, -dır, -dir, -dur, -dür.I, 20 21, 22, 24, 25, 27, 33, 34, 36, 37, 38, 39, 40, 46, 60. 61, 71, 72, 76, 77, 97, 108, 126, 129, 132, 136, 154, 155, 156, 157, 158, 159, 164, 165, 166, 168, 169, 170, 171, 172, 173, 174, 176 , 177, 178, 179, 180, 181, 182, 183, 184,
OLDAÑ: pabuç altı, tabanı, mestin alt yanı — I, 116 bkz. uldañ
OLDRUM: kötürüm, yatalak, oturum — III, 412
OLDUK: nalsız, yalın ayak — I, 101 bkz. ulduk
OLDURMAK: oturmak — III, 235 bkz. olturmak
OLGUN: olgun — III, 167
OLGUTMAK: oturtmak — I, 260 bkz. olhutmak
OLHUTMAK: oturtmak — I, 260 bkz. olgutmak
OLMA: testi, çanak çömlek — I, 130 , 375; II, 234; III, 182 bkz. ulma
OLTURMAK: oturmak — I, 219, 224, 374, 413; II, 21; III, 230 bkz. oldurmak
OLUK: oluk, yalak — I, 67
OLUK: küçük kayık, I, 68
ON: sayıda 011. I, 49, 69, 219
ONU: onu — III, 238
ONUNÇ: sayıda onuncu — I, 132, 133; III, 449, 450
OÑ: kolay — I, 41 bkz. oñay
OÑ: sağ, solun karşıtı — I, 41 § oñ elig; sağ el — I, 41, 72
OÑAY: kolay — I, 41, 244, bkz. ong
OÑIKLANMAK: zülüflü olmak, takma saçlanmak. I, 311, 312 bkz. öñlklenmek
OÑMAK: solmak — I, 175 bkz. oñukmak
OÑUKMAK: solmak, rengi atmak, hastalık ve benzerlerinden dolayı buruşmak, tazeliğlni ve parlaklığını kaybetmek — I, 175. 216; III, 394, 395 bkz. oñmak
OÑULMAK: iyileşmek, düzelmek, lyl olmak, 1 216, 217; III, 395
OP: harman dövmek Için koşulan öküzlerin ortasında bulunan öküz — I, 34 bkz. mama
OPMAK: höpürdeterek içmek, I, 172 bkz. öpmek
OP: op eşeğin ayağı kaydığında , söylenen söz — I, 34
OPRAK: yıpranmış, yıpramış, eskimiş — I, 118; III, 16, 38 bkz. obrak
OPRAMAK: yıpramak — I, 273; III, 358 bkz. obramak
OPRAŞMAK: yıpraşmak, yıpranmaya başlamak — I, 231. 232
OPRATMAK: yıpratmak — I, 261 bkz. obratmak
OPRI: obruk, çukur; dere — I, 125; III, 134
OPRUŞMAK: içmekte yardım ve yarış etmek — I, 232 bkz. öprüşmek
OPUZLUG: sarp, I, 146 bkz. obuzlug
OR: at donu al ile doru arasında bulunan at — I, 45'
ORDU: hakanın oturduğu şehir.I, 124
ORDU: sıçan, köstebek gibi yerde ya şayan hayvanların yuvası — I, 124
ORDU: başı hakanların döşeyicisi, yaygıcısı. I, 124
ORDULANMAK: başşehir edinmek — I, 296 bkz. ordulanmak
ORDUTAL: hamamotu. I, 124 bkz. arğutal, urdutal
ORDULANMAK: yurt tutmak, yerleşmek — II, 294 bkz. ordulanmak
ORGAK: orak — 1. 14, 119; II, 128, 244, 307; III, 45, 267
ORILAŞMAK: bağrışmak, çağrışmak.I, 239 bkz. orlaşmak, urılamak, urılaşmak, urlamak, yurlamak
ORLAŞMAK: bağrışmak, çağrışmak.I, 239 bkz.orılaşmak, urılaşmak, urlamak, urlaşmak, yurlamak
ORMAK: kesmek, biçmek, vurmak, urmak — I, 14, 172; III, 45
ORNAMAK: yerleşmek, yer tutmak, yer edinmek; (güneş) batmak, kaybolmak.I, 288
ORNATMAK: yerine koymak — I, 266
ORPATMAK: ürpertmek, saçını dağıtmak, I, 259, 260 bkz. örpeşmek, ürpekmek, ürpermek, ürpeşmek
ORTAK: ortak — I, 99, 439; III, 71
ORTAKLIK: ortaklık II, 90
ORTU: orta, I, 124, 125 bkz. otra, otru, utru § ortu er; orta ya şlı adam — I, 124 § kün ortu; ögle vakti.I, 124
ORTULAMAK: ortalamak, ortasına varmak, I, 316
ORU: şalgam, buğday ve buna benzer şeyleri saklamak için kazılan çukur, I, 87
ORULMAK: biçlmek I, 194, 195
ORUM: kesim — I, 75 § bi orum ot; bir orakta ç ıkarılan ot — I, 75
ORUN: yer, mekân, ınevki.II, 72, 177; III, 222, 430
ORUNÇ: rüşvet, gevik — III, 449 bkz. urunç
ORUNÇAK: emanet — I, 148, 149
OSRUK: osuruk — I, 99
OSRUŞMAK: osuruşmak — I, 234
OSUG: bir nesnenin bir nesneye de ğişmesi, bir nesnenin bir nesne ile kar; ılandırılması — I, 64 osuglamak hile ile kilit açmak — I, 306 bkz. üsüglemek
OSURGAN: osurgan, çok osuran — I, 156
OSURMAK: osurmak — I, 178
OT: ot, hayvan yemlerinin hepsi — I, 14, 35, 65, 75, 169, 172, 195, 225, 255, 342, 415, 469; II, 79, 108, 133, 294, 330, 348, 351; III, 4, 47, 68, 122, 141, 200, 263, 277, 287, 374, 436, 442 § çivgin ot; hayvanları semirten ot — l, 443
OT: ilâç, em, zehir. I, 35, 47, 154, 514, 515; II, 72, 116, 127, 176, 315, 345; III, 224, 252
OT: ateş, duman, I, 43, 164, 176, 177, 183, 195, 200, 202, 208, 230, 332, 400, 499, 513, 514, 522; II, 78, 100, 133, 144. 176, 245, 292, 293, 299, 302, 353, 358; III, 16, 23, 63, 65, 96. 97, 265, 341, 348, 430
OTAÇI: hekim, ilâç yapan, I, 35, 299
OTAG: otag — III, 208
OTAMAK: ısınmak, odun yakmak; ilâç yapmak — III, 252
OTGARMAK: otlatmak — I, 225
OTGUN: eğerin solunda kolanın geçirilerek dile bağlanan enli bir kayışı — I, 107
OT: karak gözün gören yeri — I, 382
OTLAMAK: otlamak, I, 285
OTLANMAK: ateşlenmek, ateş kesilmek, ateş gibi olmak; öfkelenmek — I, 297
OTLUG: otlu — I, 98
OTLUG: yemlik, ahır, I, 98
OTRA: orta, ortada, arada, I, 125, 188, 308; II, 89, 287 bkz. ortu, otru, utru
OTRAN: don, elbise, I, 108
OTRU: karşı, ön, ara, orta, ortasında — I, 68, 126, 494; II, 28, 145; III, 40, 156, 422 bkz. ortu, otra, utru
OTRUG: ada — I, 97
OTRULANMAK: yüz yüze gelmek — I, 296, 297 bkz. utrulanmak
OTRUNMAK: karşı koymak istemek — I, 251 bkz. utrunmak
OTRUŞMAK: karşı koymak, karşı gelmek, karşılaşmak — I, 232 bkz. utru; mak ottuz sayıda otuz — I, 142
OTULMAK: ekini bozan bitkiler keslimek, ba şi vurulmak.I, 193 bkz. utulmak
OTUÑ: odun — I, 14, 67, 70, 134, 272, 449; II, 238, 341; III, 153, 187, 246, 249, 252, 292, 351 otuñluk odunluk, I, 162 ot yem karabiber, klmyon glbi tohum ve baharlar, III, 5
OVRUG: kemiğin ek yerlerl, bel kemiğinln boyunla birleştiği yer; dagın yamacı ve bittiği yer, I, 118 bkz. ograg, ogrug
OVUNMAK: oğuşturmak, I, 202; II, 147 bkz. uvunmak
OY: yerdeki oyukluk, çukurluk — I, 49, 146
OY: at yagız at, I, 49
OYMA: çizme yapılacak Tnrkmen keçesi — II, 100, 207
OYMAK: oymak, yerleştirmek, sıkıştırmak, I, 174
OYNAGU: yer oynanacak yer, I, 121 oynak i şler oynak kadın — I, 120
OYNAMAK: oynamak.I, 225. 226, 240; II, 114, 226; III, 131, 377
OYNAŞ: oynaş, başka biriyle sevişen kadın, I, 120
OYNATMAK: oynatmak, I, 271
OY: obuz basık, düz yer — I, 54
OY: obuzlug yer sarp, engebeli yer — I, 146 bkz. oy opuzlug yer
OY: opuzlug yer sarp, engebeli yer — I, 146 bkz. oy obuzlug yer
OYTURMAK: oydurmak, bastırmak, sıkı; tırmak — I, 269
OYUK: hayal, belge, bostan höyügü — I, 81, 85, 384
OYULMAK: oyulmak, çukurlaşmak, sıkıştırılınak — I, 268, 269 oyun oyun, yar ış, I, 85; II, 25
OYUŞMAK: oymakta ve basmaktâ yardım ve yarış etmek — I, 268
OZGAN: at çok ileri giden, başkalarını geçenat — I, 470
OZITGAN: daima ileri sürüp geçerek kazanan — 1, 155
OZITMAK: ileri sürmek — I, 155
OZMAK: başkasından lleri geçmek — I, 173 bkz uzmak
OZUK: at koşu ve benzerlerinde lleri glden ve ba şka atları geçen at — I, 66
ÖÇ: öç, hınç, kin, 111^111.I, 41, 43, 44, 50, 230; II, 103
ÖÇEŞ: yarış, t, 61
ÖÇEŞMEK: yarış etmek — I, 61, 181
ÖÇLÜG: öcü ve hıncı olan, II, 283
ÖÇRÜŞMEK: söndürmek, yatıştırmak.I, 233
ÖÇÜRMEK: söndürmek, yatiitırmak, soluğunu kesmek — I, 176, 177, 522 bkz. üçürmek
ÖÇÜT: öç, I, 50
ÖD: duvarda ve ağaçta delik, I, 31 bkz. öt
ÖD: zaman, vakit; mevsim, hava — I, 44, 330, 353; II, 77, 101; III, 125 bkz. öd
ÖD: sığır, öküz, I, 45, 346 bkz. ud, ud
ÖDÜRMEK: seçmek, üstün tutmak, III, 11 bkz.ad ırmak, edirmek, ödürmek, udurmak, üdürmek
ÖD: öz, kendi. f, 243 öd zaman, vakit — I, 245, 477; II, 68, 321; III, 190, 191
ÖD: dag arasındaki dere, geçit — I, 110 bkz. öz, özi
ÖDIK: sevgi — II, 144, 311 bkz. üdik
ÖDLEK: zaman, felek, I, 41, 82, 103; II, 196, 234, 304. 335; III, 41, 233, 425
ÖDRÜLMEK: ayrılmak, seçilmek — I, 247
ÖDRÜM: her şeyin seçilmişi.I, 107
ÖDRÜNDI: üründülenmiş, seçilmi; — I, 145
ÖDRÜŞ: birtakım şeyler arasında muhayyerlik, seçim — I, 96
ÖDRÜŞMEK: seçmekte yardım ve yarış etmek, I, 234
ÖDÜRGEN: her şeyi seçen, üyürtleyen. I, 157
ÖDÜRMEK: seçip ayırmak. I, 144, 370; III, 228 bkz. adırmak, edirmek, ödürmek udurmak, üdürmek,
ÖFKE: öfke — I, 195 bkz. öpke
ÖGDI: alkış, I, 515
ÖGE: çok akıllı, yaşlı kimse, ulusun büyüğü.I, II, 48, 90, 310, 356
ÖGELEMEK: öge demek, "öge" adı vermek I, 310 bkz. öklemek
ÖGE: tegit orta halli adamların büyüklerine ve hakan çocuklar ının küçüklerine verilen ungun, I, 356
ÖGEY: üvey — I, 123 § ögey ogul
ÖGMEK: ögmek, sena etmek — I, 174, 472; II, 38
ÖGRENMEK: 1
ÖGRETMEK: öğretmek — I, 261
ÖGREYÜK: görenek, âdet, I, 159, 160
ÖGSEMEK: öğmek istemek — I, 277, 278
ÖGTÜRMEK: öğdürmek I, 223
ÖGÜLMEK: öğülmek, ögünmek — I, 198; III, 343
ÖGÜNÇ: ögünç, öğünme.I, 132; III, 449
ÖGÜNGÜÇI: kendini öğen — I, 203
ÖGÜNMEK: kendini öğmek — I, 140, 203. 252, 309
ÖGÜR: koyun, geyik, bağırtlak ku; u, deve, cariye gibi şeylerin toplu bir halde bulunmas ı, bunların sürüsü, bölük — 1. 54, 236, 285, 389; II, 153; III, 6
ÖGÜRLENMEK: at sürüsü, aygıra sahip olmak, başka hayvahlar sürü ve bölük hallne gelmek — I, 292
ÖGÜRLÜG: er koyun ve benzerl hayvanlardan sürüsü bulunan adam — I, 152 § ögürlüg adg ır; kısrakları, eşleri bulunan aygır — I, 152
ÖGÜŞMEK: öğü; mek — I, 187
ÖGÜT: ögüt, vaaz — I, 51, 89, 102, 440; III, 46, 155, 440 bkz. ötlük, övüt
ÖGÜTLEMEK: ögüt vermek, öğütlemek I, 299
ÖK: akıl ve anlayış, I, 48, 96, 243 bkz. öksüz
ÖK: orta yaşı bulup büyümüş hayvan — I, 48 § ök at; dört ya şını geçmiş at — I, 48
ÖK: kendi — I, 71
ÖKIL: çok, J, 74
ÖKLEMEK: öge adı vermek — I, 310 bkz. ögelemek
ÖKLENMEK: dinlenmek; önceden anlamayıp sonradan anlamak; (çocuk) büyumek, I, 259, 298
ÖKLIMEK: aıtmak, çoğalmak; büyümek.I, 287, 362; II, 366
ÖKLITMEK: çoğaltmak II. 366
ÖKLÜNMEK: yığılmak.I, 258
ÖKLÜŞMEK: birbiri üzerine yığılmak, toplanmak — I, 241
ÖKLÜTMEK: çoğaltmak, arttırmak.I, 264
ÖKME: yığılan her ; ey, I, 130 bkz. ökmek § ökme toprak; y ığma toprak, I, 130
ÖKMEK: yığmak, biriktirmek — I, 168
ÖKMEK: toplanmış olan her nesne — I, 105 bkz. ökme
ÖLSEMEK: ölmek istemek I, 278
ÖLŞEMEK: acıkıp gözleri kararmak, açlıktan bayılayazmak — I, 283 bkz. elşemek
ÖLŞETMEK: acıktırarak gözü görmez etmek — I, 262, 263 bkz. el şetmek
ÖLÜG: ölü, I, 15, 72, 463; II, 27, 110, 127, 128, 139, 179, 311, 324; III, 272, 309, 424
ÖLÜGSEMEK: ölmek istemek — I, 303
ÖLÜM: ölüm — I, 47, 75, 516; II, 74, 134; III, 327. 339
ÖLÜT: birbirini öldürme, öldürüşme — I, 52
ÖLÜTÇI: öldüren, katil — I, 52
ÖLÜT: er kuvvetten düşmüş, yaşlı kimse — I, 52
ÖLÜTLEMEK: çarpı; mak, aralarında ölüm olayazmak — I, 299
ÖMEK: düşündükten sonra anlamak.I, 11
ÖMGEN: şah damarının iki tarafında bulunan damar, I, 1 — 20
ÖMZÜK: eğerin ön ve arka tarafları, 11011.I, 105
ÖKMEK: kadınların kulaklarına taktıkları altın veya gümüşten yapılmış halka — I, 105
ÖKMEKLENMEK: küpelenmek, küpe sahibi olmak — I, 314
ÖKSEMEK: yıgmak istemek I, 278
ÖKSÜZ: öksüz; şaşkın, akılsız — I, 96 bkz. ök
ÖKTÜRMEK: yığdırmak — I, 223
ÖKÜLGEN: daima yığılan, I, 159
ÖKÜLMEK: yığılmak, toplanmak, I, 198, 437; II, 285
ÖKÜM: yığın. I, 75 bkz. ökün § öküm toprak; bir tarafa toplanm ış toprak — I, 78
ÖKÜN: para, gül ve buna benzer şeylerin yığını — I, 75, 78 bkz. öküm
ÖKÜNÇ: pişmanlık — I, 132; III, 449
ÖKÜNMEK: pişman olmak I, 132, 200, 203; III, 361
ÖKÜŞ: çok I 62, 89, 167, 233, 467, 477, 516; II, 156; III, 373, 374
ÖKÜŞLENMEK: çok saymak; çok sanmak — I, 303
ÖKÜŞ: yılkı haşarı hayvan, harın at — I, 62 390, 438, 498, 501,
ÖKÜŞ: yılkı haşarı hayvan,
ÖKÜZ: ırmak, dere, I, 59, 513; III, 191, 341
ÖKÜZ: öküz — I, 59, 446, 528; III, 421
ÖKÜZLENMEK: öküz sahibi olmak I, 293
ÖL: ıslak, yaş, nem, I, 48, 338
ÖLDECI: ölecek, I, 438; III, 267
ÖLDÜRMEK: öldürmek-I, 224, 522
ÖLIMEK: ıslanmak — II, 324; III, 256
ÖLIŞMEK: nemlenmek, yaşlık yayılmak — I, 189
ÖLITMEK: ısıtmak I, 213; II, 324
ÖLMEK: ölmek I, 15, 38, 41, 54, 115, 228; III, 47
ÖNDÜRMEK: (bitki) bitirmek, yetlştirmek; yöneltmek — I, 225
ÖNMEK: (bitki) bitmek, yetişmek, neşvünema bulmak; bitmek , I, 35, 65, 169, 424; II, 21, 204, 328; 111. 359
ÖÑ: ön, önce, öndün.1, 40, 115
ÖÑ: renk, bir şeyin rengi, I, 41
ÖÑDÜN: öndün, önce — I, 40, 115
ÖÑDÜNKI: önceki, III, 14
ÖÑEYÜK: bir şeye, bir kimseye mahsus olan, ayr ılan, özel I, 162
ÖÑI: ba; ka, I, 135 bkz. öñin
ÖÑIK: kadınların takma olarak keçi kılından yaptıkları zülüf — I, 135 § öñik yörgeyek; ulanm ış zülüf — I, 135
ÖÑIKLENMEK: zülüflü olınak, takma saç (zülüf) takmak. I, 311, 312 bkz. oñ ıklanmak
ÖÑIN: başka, başkası — I, 94, 135 bkz.
ÖÑI: öñlenmek renklenmek, kızarmak, hastalıktan sonra rengi yerine gelmek — I, 289
ÖÑLÜG: renkli.I, 41
ÖÑMEK: delmek — I, 174 bkz. öñmek
ÖÑÜK: yastıkların uçlarına yapılan ipek Sal kımlar, saçaklar — I, 135
ÖPKE: akciğer, ciğer — I, 128; II, 144; III, 393
ÖPKE: öfke, kızgınlık — I, 125, 128, 158, 164, 176, 233; III, 392, 428 bkz. öfke
ÖPKELEMEK: ciğerine vurmak; öfkelenmek, I, 317; III, 208 bkz. öpkilemek
ÖPKLIEMEK: öfkelenmek, kızdığı için yüz çevirmek — i, 317 bkz. öpkelemek
ÖPMEK: öpmek — I, 163, 280
ÖPMEK: içmek, I, 163; III, 122 bkz. opmak
ÖP: öp bir kimse çok öğünüp de dediğini tanıklayamazsa, o kimse için söylenir — I, 43
ÖPRÜLMEK: -içiilmek 1. 245, 246
ÖPRÜŞMEK: içişmek, höpürdetişmek, içmekte yardım ve yarış ^ş0^I, 232 bkz. opruş-mak
ÖPSEMEK: öpmek istemek — I, 275, 280
ÖPTÜRMEK: öptürmek I, 217
ÖPÜLMEK: öpülmek .. I, 193
ÖPÜM: yudum — I, 75
ÖPÜNMEK: içer gibl görünmek — I, 198
ÖPÜRGEN: daima, çok içiren I, 157
ÖPÜRMEK: içirmek I, 171, 176
ÖPÜRTMEK: içirtmek III, 427
ÖPÜŞ: öpüş (iki kişi arasında) — I, 60
ÖPÜŞMEK: öpüşmek — I, 180
ÖR: kaftanın koltuk altları — I, 45
ÖRÇÜK: örülmü; saç — I, 103 bkz. örgüf, örküç
ÖRDEK: ördek — I, 103, 104, 222, 528; II, 26; III, 17, 391
ÖREN: her şeyin kötüsü — I, 76
ÖRGEN: urgan, I, 108, 195
ÖRGÜÇ: kadınların başlannda bulunan saç ör-güsü, örülmü ş saç — I, 95, 103 bkz. örçük, örküç
ÖRGÜÇLENMEK: örgülü saç sahibi olmak — I, 312, 313
ÖRIMEK: içten çürümek — III, 252, 253 bkz. ürimek
ÖRK: yular; at tavlası, 1; 43
ÖRKLEMEK: örklemek, sıkı sıkıya bağlamak. III, 443
ÖRKÜ: örküç, hörküç, I, 129
ÖRKÜÇ: örülmüş saç, I, 103 bkz. örçük, örgüç
ÖRKÜÇ: dalga — I, 95
ÖRKÜÇ: sacayagı.I, 95
ÖRKÜÇLENMEK: dalgalanmak.I, 95, 312
ÖRKÜÇLENMEK: sacayaklanmak.I, 313
ÖRLENMEK: belirmek, çıkmak, yükselniek.I, 257, 258 bkz. örmek
ÖRMEK: belirmek, çıkmak, kopmak, yükselmek (bulut).I, 139, 173, 257; III, 398 bkz.örlenmek
ÖRMEK: örmek, I, II, 172, 173
ÖRME: saç örme saç, I, II, 129
ÖRPEŞMEK: (tüy) ürpermek. I, 229, 230 bkz.orpatmak, ürpekmek, ürpermek, ürpe şmek
ÖRT: yangın, yanan nesne — I, 42
ÖRTELMEK: yakılmak. I, 245
ÖRTEMEK: yakmak. I, 129, 245, 272; III, 356
ÖRTENMEK: yanmak, tutuşmak, kızarmak — I, 251; II, 133
ÖRTEŞMEK: karşılıklı birbirini yakmak; saldırışmak .I, 231; II, 219
ÖRTETMEK: yaktırmak — I, 260 örtgün samanı ayrılmış harman, çeç — III, 412, 416 bkz. örtkün
ÖRTKÜN: harman, samanı ayrılmış harman, çeç; harman zamanı — I, 402, 526; II, 214; III, 412, 416 bkz. örtgün
ÖRTRNEK: örtmek — II, 26; III, 425
ÖRTMEN: dam, satıh — III, 412
ÖRTÜK: bir şeyin örtüsü, eğer örtüsü — I, 103
ÖRTÜLMEK: örtülmek, kapalı kalmak; kanşmak — , I, 139, 244; II, 237
ÖRTÜNMEK: örtünmek — I, 250
ÖRTÜŞMEK: örtmek, örtmekte yardım etmek, birbirini örteyazmak — I, 230, 231; II, 97
ÖRÜK: örülmüş olan her nesne — I, 69
ÖRÜK: bir yerde bir müddet kalmak — I, 69
ÖRÜLEMEK: ayakta kesmek, boğazlamak, I, 309, 310
ÖRÜMÇEK: örümcek, I, 152
ÖRTIÑ: gençlerin tirnakları üzerinde bulunan aklık, I, 134 bkz. ak, ürüñ § tırñak örüñi; tırnak beyazlığı — I, 134
ÖRÜÑ: arpacıya (afsuncuya) verilen para — I, 134
ÖRÜŞMEK: belirmek, yükselmek. I, 186
ÖRÜŞMEK: örmekte yardım ve yarış etmek I, 183 örü tartmak birbirine yard ım etmek — III, 382
ÖSTIKMEK: özlemek, istek göstermek, I, 244 bkz. öztikmek
ÖŞERGEN: açlık ve benzerlerinden daima gözü kararan.I, 157
ÖŞERMEK: açlıktan göz kararmak. I, 178; III, 68
ÖT: acılık; öt kesesi — I, 43
ÖT: delik, çukur — I, 31, 43, 276; II, 119, 247; III, 263 bkz. öd
ÖTELMEK: çalışmak, yorulmak, I, 193
ÖTEMEK: ödemek, III, 251
ÖTGEN: çok öten.I, 473
ÖTGÜNMEK: yansılamak, takllt etmek ve bunda yar ış etmek, I, 254
ÖTGÜRMEK: ötüıtmek, sürdürmek; göndermek bir şeyi bir şeyin içinden öteye geçirtmek.I, 226, 227
ÖTGÜRÜŞMEK: bir şeyi bir şeye geçirmekte yardım ve yarış etmek; mektupla; nnak — I, 232 bkz. ötrü şmek
ÖTKI: ivaz, bedel, karşılık — I, 128
ÖTKÜNÇ: hikâye, I, 161 bkz. ötükünç
ÖTKÜNMEK: hikâye söylemek; hakana dilek sunmak — I, 161, 199 bkz. ötünmek
ÖTLEŞMEK: yağma zamanında eşya dellk deşik olmak. I, 238, 239
ÖTLEŞMEK: savaşmak, uğraimak, I, 239
ÖTLÜG: delikli, delinmiş .III, 30
ÖTLÜK: ögüt, I, 102 bkz. ögüt, övüt
ÖTMEK: ötmek — I, 529; II, 290; III, 178, 194, 240, 384
ÖTMEK: bir şeye geçmek; delmek; boşalmak, (karın) sürmek, I, 171, 371, 424; II, 303
ÖTMEK: (yenecek) ekmek — II, 268, 276; III, 57
ÖTNÜ: ödünçI, 130 bkz. ötünç
ÖTRÜM: müshil, sürgün ilacı I, 106, 226
ÖTRÜŞMEK: göndermek, herhangi bir şeyde yardım ve yarış etmek — I, 232 bkz. ötgürüşmek
ÖTSEMEK: öte geçmek istemek, delip geçmek istemek I, 276
ÖTTÜRMEK: öttürmek — I, 217 bkz. ötürmek
ÖTUŞ: ötuş bir çeşit çocuk oyununda "arkada şını, yanındakini, it" anlamına söylenen söz — I, 61
ÖTÜG: kusma — I, 68
ÖTÜK: hikâye; hakana sunulan dilek — I, 68, 199
ÖTÜKÇI: ötüncü, hakan yanında şefaatçi .II, 144
ÖTÜGLÜK: kişi hakandan dileği olan kimse — I, 152 ,
ÖTÜKÜNÇ: hikaye.I, 161 bkz. ötkünç
ÖTÜNÇ: ödünç — I, 131; III, 448 bkz. ötnü
ÖTÜNMEK: büyüklerden bir dilek istemek — I, 376 bkz. ötkünmek ötünmek hikâye söylemek — I, 199 bkz. ötklinmek
ÖTÜRMEK: hatırlatmak — I, 267
ÖTÜRMEK: delmek, I, 176; II, 44
ÖTÜRMEK: hatırlatmak I, 176 bkz. öttürmek
ÖTÜŞ: bir çeşit çocuk oyunu; bu oyunda ütme, yutma — I, 60 bkz. ütü ş
ÖVÜT: öğüt, nasihat- I, 102 bkz. ögüt, ötlük
ÖV: ev — I, 81 bkz. ef, ev, ev, üv, üv
ÖVMEK: ufalamak I, 166 bkz. uvmak, uvmak
ÖYEZ: öyez, övez, bir çeşit sivrisinek I, 84
ÖYLE: öğle vakti — I, 113 bkz. özle
ÖZ: öz, kendi, nefs; can, ruh, gönül, I, 45, 46, 63, 154, 201, 202, 203, 206.210, 243, 251, 254, 296, 298, 300, 309, 384, 433. 464, 504, 513; II, 141, 145, 146, 147 , 149, 150, 151, 155, 157, 159, 238, 240, 241, 244, 245, 248, 249, 252, 254, 313, 315; III, 5, 14, 33, 43,
ÖZ: yürek ve karnın içindeki nesne — I, 46
ÖZ: yağ — I, 36, 45
ÖZ: iki dağ arasında bulunan dere, I, 46 bkz. öğ, özi
ÖZ: ağaç özü — I, 46
ÖZ: sağır — I, 45 bkz. üz § öz kül; sağır adam — I, 45
ÖZEK: beliniç yanında bulunan damar — I, 71
ÖZEKLEMEK: ; ah damarını kesmek, şah damarına vurmak, I, 306
ÖZELMEK: özlemek III, 131
ÖZI: iki dağ arasındaki yol, geçit — I, 89 bkz. öd, öz
ÖZ: kişi hısım — I, 46 özle öğle vaktl — I, 114 bkz. öyle
ÖZLEMEK: külde plşlrmek, közleme yapmak, I, 286
ÖZLÜG: yağlı — I, 36, 45
ÖZLÜK: hususi, hususi at — III, 438
ÖZTIKMEK: özlemek, istek gösternnek — I, 244 bkz. östlkmek
ÖZÜK: kadınlara verllen ungun — I, 71 § altun özük; alt ın gibi temiz ruhlu kadın, I, 71 § ertini özük; bedeni inci gibi temiz olan kad ın — I, 71
ÖZÜK: oyularak havuz yapılan her yer — I, 71
ÖZÜK: suv büyük derelerden ayrılan her çay, kol — I, 71
PAMUK: pamuk, I, 380; III, 346
PARS: yırtıcı bir hayvan; Türkler'in onikili y ıllarından 611-1.I, 344, 346 bkz. bars
PARTU: üste giyilen hırka, pardesü — I, 416 bkz.bertü
PAT: cibre, her nesnenin çöküntüsü.I, 319
PAT: ses ifade eden kelime — I, 319, 320
PATLAMAK: kolalamak, mayalı bir tortu ile tortulamak, III, 291 bkz. batlamak
PAT: tüşmek ağır bir şey düşerken ses çıkarmak — I, 320
PEKMES: pekmez, I, 448 bkz. bekmes
PERÇEM: alâmet, belge, I, 483 bkz. beçkem
PIŞIG: pişmiş.I, 372, 373, 379, 455; II, 124; III, 23, 321 bkz. p ışık
PIŞIG: kerpiç pişmiş kerpiç, tuğla, kiremit — I, 373, 455
PIŞIGLAMAK: pişirmek — III, 335, 336
PIŞIK: pişmiş — I, 379; III, 23 bkz. pışıg
PIŞMAK: pişmek, olmak, kımız tulumıınu olması için sallamak.I, 169; II, 12, 120; III, 321, 382
PIŞRILMAK: pişirilmek. III, 32
PIŞURMAK: pişirmek, II, 78
PIS: pis, dağar ve tulum gibi şeylerin dibinde kalan çöküntü, tortu — I, 328
PISTIK: egrilmek üzere hazırlanmı; , atılmış pamuk sümeği — I, 476 bkz. bistik
PISTIK: fitil — I, 476 bkz. bistik
PORSMUK: porsuk — III, 417 bkz. porsuk
PORSUK: porsuk — III, 417 bkz. porsmuk
POV: bayatsımak veya kokuşmak sonu ekmek üstünde beliren ye şillik. III, 129
PÖTÜRMEK: sağlam hale koymak ispat etmek — II, 72, 73 bkz. bütürmek
PUS: sis, duman — III, 124 pusarmak pusarmak, sislenmek — II, 78
PUS: bolmak puslanmak, duman |nmek — III, 124
PUSMAK: pusu kurmak, pusuya girmek, I, 434; II, 10 bkz. püsmek
PUSUG: pusu — I, 372, 407 bkz. püsüg
PUSUGLUG: pusu kuran — I, 496 § pusuglug yag ı; pusu kuran düşman — I, 496
PUSUKMAK: pusuya girmek, II, 116
PUSUŞMAK: birbirine pusu kurmak — II, 101
PUŞAK: kederli. I, 154, 378 bkz. buşak, buşgan
PUŞMAK: sıkılmak (can), usanmak — I, 373; II, 12, 145; III, 262 bkz. bu şmak
PUŞUG: can sıkıntısı — I, 373 bkz. buşug
PÜRÇEK: insanın kâkülü, perçeml, atın perçemi. I, 476
PÜRÇEKLENMEK: pürçeklenmek, yelesi çıkmak, kâkül (perçem) çıkmak — II, 276
PÜRKÜRMEK: bulutlanmak, bürünmek; püskürmek, f ışkırmak.II, 170, 171
PILRLENMEK: tomurcuklanmak, filizle^mek. II, 237, 238
PÜSMEK: pusu kurmak; çok dövmek, I, 385; II, 10 bkz. pusmak
PÜSTÜLI: karapazı denilen, yenilen bir ot — I, 451 bkz. büsteli
PÜSÜG: pusu, I, 385 bkz. pusug
PÜŞKEL: yufka, pide glbl ince ekmek, çörek — I, 481 bkz. büskeç
RAK: fazlalık bildiren edat — I, 7
RAPÇAT: angarya, beyin halkın gölüklerini alıp üzerine yük yükletmesi .I, 451-sa şart bildiren ek, III, 207
SA: sen anlamına bir kelime — III, 208
SABAN: sapan, çift ve çiftçi takım ve aygıtları; çifçilik — I, 402; II, 214; III, 216
SABANLAMAK: sapanla sürmek — III, 342 bkz. sapanlamak saç saç (ba ştaki) — I, 14, 42, 69, 172, 176, 246, 319, 321, 342, 354, 403, 488; II, 126, 145, 316, 358; III, 47, 84, 85, 207, 260, 386, 401
SAÇ: tava — III, 347
SAÇGAK: kişi malını saçan, israf eden kişi I, 470
SAÇGIRMAK: saçtırayazmak — II, 187 bkz. saçgurmak
SAÇGURMAK: saçtırayazmak — II, 187 bkz. saçgırmak
SAÇILMAK: saçılmak — I, 258; II, 122
SAÇINDI: nerig saçılan, yayılan şey — I, 449
SAÇINMAK: saçmayı iş edinmek — II, 150
SAÇITMAK: saçtırmak, dağıtmak, dağıtmayı emretmek.. II, 299
SAÇLANMAK: saçlanmak — II, 246
SAÇLAŞMAK: birbirinin saçlarını yakalamak. II, 215
SAÇLIG: saçlı — I, 464
SAÇMAK: saçmak — I, 79, 272; II, 4
SAÇRAMAK: sıçramak — II, 133
SAÇRATGU: bir çeşit kuş tuzağı — II, 331 bkz. saçrıtgu
SAÇRATMAK: istemeksizin sıçratmak — II, 331, 332 bkz. saçrıtmak
SAÇRITGU: bir çeşit kuş tuzağı — II, 331 bkz. saçratgu
SAÇRITMAK: istemeksizin sıçratmak — II, 331, 332 bkz. saçratmak
SAÇTAŞMAK: birbirinin saçlarını yakalamak — II, 211
SAÇTURMAK: saçtırmak, II, 183, 184
SAÇU: elbise ve mendil saçağı, II, 219
SAÇUK: neñ saçık, saçılmış nesne — I, 381
SAÇULAMAK: saçaklamak, saçak yapmak — III, 323
SAFDIÇLANMAK: sepet sahibi olmak — II, 271
SAG: sağlık, esenlik — I, 89; III, 154 sag sa ğ, tatII, iyi, temiz, halis; sağ, sağlam; sıcak — III, 154 § sag yag; sade yag, sag ya ğ — III, 154, 159
SAG: akıl, zeyreklik, anlayı; — III, 153, 154
SAG: yün atmak ve kabartmak için kullan ılan "sağ" denen çubuklar — III, 154
SAGDIÇ: sagdıç, dost — I, 455; III, 374
SAGILMAK: sağılmak — II, 124, 163
SAGIM: sağış, sağım — I, 397 § bir sagım süt; bir sağışta sağılan süt — I, 397
SAGIN: sağmal — I, 499
SAGINLIG: sağmal sahibi, sağmalı olan — I, 499
SAGINMAK: sağar görünmek — II, 152
SAGINMAK: sanmak, zannetmek; sözle yardım etmek — II,
SAGIR: içerisine şarap konulan havana benzer söbü bir kap — I, 406
SAGIŞMAK: sağmakta yardım ve yarış etmek — II, 101
SAGIZ: sakız — I, 365 bkz. sakır, sakız
SAGIZLIG: sakızlı, sakızı olan — I, 495
SAGIZLIG: çamurlu yapışkan — I, 495
SAGIZ: toprak yapışkan toprak — I, 365
SAGLIG: sayılı olan her ; ey — I, 464
SAGLIK: dişi koyun; sağmal, sağılan hayvan — I, 471, 520; II, 22; III, 102
SAGLIKLANMAK: sağmal sahlbl olmak — II, 275
SAGMAK: sağmak. I, 389; II, 15, 37, 43. 50, 51, 61, 66; III, 325, 339
SAGNAGU: kurumu; kabak — I, 491
SAGRAK: sürahi, kâse, kap — I, 100, 468, 471
SAGRI: deri, her şeyin derisi — I, 421, 422; III, 350 § yer sagr ısı; yeryüzü — I, 422
SAGRILAMAK: kaba derlyi sertle{tirmek — III, 353
SAGTURMAK: sağdırmak — II, 185
SAGU: ölçek — III, 225, 418
SAGULAMAK: ölçeklemek, ölçekle ölçmek — III, 325
SAGURMAK: su içmek, suyu Içlrmek, suyu çektirmek, kurutmak, suyunu s ızdırarak keş haline getirmek; tükürmek — II, 18, 80, 81 bkz. sudmak, sutmak
SAG: yag sade yag — III, 154, 159 saht e ğerlere, kemerin ba; ına, tokalara işlenen altın veya gümüş l{leme — I, 107 bkz; üstem sak i'şte uyanık ve zeyrek olan — I, 333
SAKA: dağ yamacı — III, 226
SAKAK: çere — I, 282; II, 286
SAKAL: sakal — I, 230, 282, 390; II, 286; III, 228
SAKALDURUK: külahın başta durması ve yere düşmemesi için çene altından geçirilerek bağlanan ipekten örülmüş bir kaytan — I, 530
SAKALDURUKLANMAK: sakalduruğu bağlamak — III, 205
SAKIG: ılgın, yalgın, serap — I, 191; III, 268
SAKIMAK: hayal imiş gibi görünmek — III, 268, 269
SAKINÇ: sakınacak şey; sıkıntı, sakınma, kaygı — I, 69, 100, 142; III, 333, 374
SAKINMAK: sakınmak; sanrnak, düşünmek — I, 242, 419; II, 153, 167; III, 61, 361
SAKIR: elbiseye bulaşan meyve suyu veya hurma pekmezi gibi nesneler — I, 365 bkz. sag ız, sakız
SAKIRGAN: büyük sıçan, geme — I, 521 bkz. sıkırkan
SAKIRKU: kene, sakırga — I, 489
SAKIŞ: sayma, sayış, III, 247 bkz. sakmak, samak, sanamak, sanmak
SAKIZ: elbiseye bulaşan meyve suyu veya hurma pekmezi gibi şeyler — I, 365 bkz. sagız, sakır
SAKIZLIG: sakızlı, yapışkan şeyler yapışmış olan — I, 495
SAKLANMAK: saklanmak, çekinmek — II, 247
SAKLAŞMAK: saklaçmak, gizlennnek — II, 216 "
SAKLIK: uyanıklık — I, 471
SAKMAK: saymak, I, 85, 384 bkz. sakış, samak, sanamak, sanmak
SAK: sak nöbetçinin, bekçinin kaleyi ve at ı koruyablimek için uyanık olmasını emreden söz — I, 333
SAL: sal — III, 156
SAL: kaplardaki sır — III, 157
SALÇI: aşçı, mutfakta bulunan kimse — III, 442 § salç ı biçek; aşçı bıçağı, III, 442
SALGA: at gem alınaz, başı sert, çamış at — I, 425
SALI: sıva aygıtı, mala — III, 233
SALIMLAŞMAK: çarpışmak ve saldıri{mak — II, 258
SALINDI: atılan, çıkarılan; erkegin arkaya doğru salıverdiği saç — I, 449 bkz. sulındı § salındı otuñ; sellerin getirerek kıyıya attığı odun — I, 449
SALINMAK: sarkmak — II, 154
SALIÑULAMAK: yukandan aşağı sarkmak; taşlamak — III, 410
SALIŞMAK: sallaşmak, birbirini güreşte sallamak, silkişmek, birbirine sallamak; işaretleşmek, II, 109
SALMAK: átmak; bir ; eyle işaret etmek; göndermek, götürmek; toplamak, toplu hale getirmek — II, 24
SALÑU: çakıl taşı atılan sapan — III, 379
SALTURMAK: saldırtmak; sallatmak, sallamayı emretmek; çıkarıp atmayı emretmek II, 187 samak saymak, I, 281; III, 247, 250 bkz. sak ış, sakmak, sanamak, sanmak
SAMAN: saman, I, 415; II, 316
SAMANLIG: saman sahibi olan — I, 499, 500
SAMDA: ayağa glyilen sandal — I, 418
SAMDUY: ılık yemek — III, 240
SAMLAMAK: ilâç etmek; sağaltmak — III, 298 bkz. em sem, sem
SAMSITMAK: incitmek — II, 336
SAMURSAK: sarımsak, sarmısak — I, 527 bkz. sarmusak
SAMURTUG: ış içinden çıkılamayan karışık i; , I, 494
SAN: sayı, sayma, addü itibar, III, 157, 429
SANAÇ: dağarcık — I, 358 § sanaç kesürgü; k ırmızı dağarcık — I, 358
SANAMAK: saymak — III, 274 bkz. sakış, sakmak, samak, sanmak
SANÇIKMAK: yenilmek; vurulmak, sancılmak — II, 228
SANÇILMAK: saplanmak, sancılmak; (asker, ordu) yenilmek. II, 231
SANÇIŞMAK: birbirine hançer, bıçak gibi şeyler saplamak, birbirine sanc ımak; birbirlyle savaş yapmak — II, 217
SANÇMAK: sançmak, dürtmek, sokmak; yenmek — III, 420
SANDIRIŞ: kavga, çekişme — I, 402; II, 214; III, 416 bkz. sandr ış, sandruş
SANDIRIŞMAK: kavga etmeki saçmalamak — II, 214 bkz. sanr ışmak, sanruşmak
SANDRIMAK: saçmalamak — III, 281 bkz. sanrımak
SANDRIŞ: çekişme — III, 416 bkz. sandırış, sandruş
SANDRUŞ: çekişme — III, 416 bkz. sandırış, sandrış
SANDUVAÇ: bülbül — I, 529; III, 178, 311
SANGARMAK: bir şeyden saymak, bir şeye nispet etmek — II, 188, 189
SANMAK: saymak, sayılmak; sanmak, I, 68; II, 28 bkz. sak ış, sakmak, samak, sanamak
SANRIMAK: saçmalamak.III, 281 bkz. sandrımak
SANRIŞMAK: saçmalamak — II, 214 bkz. sandırışmak, sanruşmak
SANRUŞMAK: saçmalamak — II, 213 bkz. sandırışmak, sanrışmak
SAÑ: kuş pisliği — III, 357
SAÑA: sana — I, 391, 392, 423; II, 57, 78, 193; III , 156, 208, 272, 285, 313, 315, 322, 368, 372, 440
SAÑAN: tadı buruk olan — III, 376
SAÑLAMAK: kuş pislemek. III, 403
SAÑLATMAK: kuş pisletmek. II, 359
SAP: sap, kılıç veya bıçak sapı — I, 384; III, 145
SAP: bir söze verilecek cevapta s ıra, yanut; değirmende, su!amada ve gezekte sıra — III, 145
SAPANLAMAK: sapanla sürmek, III, 342 bkz.sabanlamak
SAPIG: çadırın eteği — I, 374
SAPILMAK: saplanmak, birisi giderken yan ına takılmak, katılmak — II, 120
SAPIMAK: sallamak, hareket ettirmek — III, 256, 257
SAPINMAK: saplamayı üzerine almak, saplar gibi görünmek II, 150
SAPITGAN: daima sallayan — I, 513
SAPITMAK: sallamak, hareket ettirmek; sallatmak II, 298
SAPLAMAK: sap yapmak — III, 296
SAPLATMAK: saplatmak, sap taktırmak — II, 344
SAPLIK: saplık, kılıç ve bıçak gibi şeylere sap olmaya yarayan nesne — I, 470
SAPMAK: ipliği iğneye geçirmek, saplamak; bir şeyi sarmak, cinsinden eksik kalan bir şeyi başkasıyle tamannlamak — II, 3, 4
SAPTURMAK: ördürmek, yamatmak. II, 183
SARAGUÇ: kadın yaşmağı — I, 487
SARAGUÇLANMAK: başörtüsü örtmek — III, 205
SARAN: hasis, cimri, II, 250
SARANLAMAK: pinti saymak, pintilere nispet etmek — III, 345
SARANLIK: pintilik, cimrilik I, 504
SARGAN: çorak yerlerde biten bir ot — I, 438
SARGAN: kamış kamışı kurutan tepe — I, 439
SARGAN: yer "sargan"ın bittiği yer — I, 438
SARGARMAK: sararmak — I, 69, 486; II, 187, 188
SARIÇGA: çekirge, I, 489 bkz. sırıçga
SARIÇGA: er gevşek ve tembel adam — I, 489
SARIG: sarı, sarı renk — I, 329, 374, 395; III, 162, 224 § sap sarıg
SARIG: erük kayısı, zerdali — I, 69
SARIG: kezik sarılık hastalığı — I, 391
SARIGLAMAK: sarılamak, sarı yapmak — III, 336
SARIGLIG: sarılık hastalığı olan — I, 496, 500
SARIGLIK: sanlık — I, 503 sarıg surıg herhangi bir sarı renk — I, 374
SARIG: suv karında toplanan sarı su — I, 374
SARIG: turma havuç — I, 431 bkz. geşür, gezer, gizri
SARILMAK: kırmak, darılmak — II, 123 bkz; sarmak, sermek, sürmek
SARILMAK: sarılmak II, 123
SARIM: ibrik, testi glbi şeylerden içilecek olan nesnenin süzülmesi Için bu kaplar ın ağzına gerilen ipek kumaş parçası — I, 397
SARIÑULAMAK: buz ve benzeri ; eyler üstıinden kaymak. III, 409, 410 bkz. seriñülemek
SARINMAK: bir şeyi sarınmak, örtünmek; bir işe sanlmak — II, 151
SARIŞMAK: sarmakta yardım ve yarış etmek — II, 96
SARITMAK: sardırmak, sarmayı emretmek — II, 304 bkz. sarutmak
SARKAÇ: karamuk; yaban hindibasına benzer bir ot — I, 454; III, 240
SARKAÇLANMAK: yerde yaban hindibasına benzer bir ot bitmek, karamuk otu bitmek II, 271 bkz. surkuçlanmak
SARKANIK: hayvanlardaki "kırk bayır" denen işkembe — III, 179 bkz. sarkayık
SARKAYIK: hayvanlardaki "kırk bayır" denen işkembe — III, 179 bkz. sarkanık
SARKIM: soğuk günlerde kar glbi yağan çiğ — I, 485
SARKINDI: suv iri su damlası — I, 493
SARKIŞMAK: çok damlamak.II, 214, 215
SARKITMAK: damlatmak — II, 339
SARKMAK: akar şey sızıp damlamak; uyuşmak, III, 421
SARKURMAK: damlatmak — II, 189
SARLAMAK: sarmak, III, 296
SARLANMAK: sarınmak, sarılmak.II, 246
SARLAŞMAK: sarmakta yardım ve yarış etmek — II, 215
SARLATMAK: sardırmak, II, 346
SARMAÇUK: bir çeşit şehriye .I, 527
SARMAK: bir şeyi süzmek ve ayırmak; olgun hale gelmek, III, 167 bkz. sarmalmak, sarma şmak, sarmatmak, sermetmek
SARMAK: kızmak, çıkışmak, sertelmek, sert söz söylemek II, 38, 39; III, 181 bkz. sar ılmak, sermek,
SÜRMEK:
SARMALMAK: süzülmek, dolanmak II, 233, 237 bkz. sarma şmak, sarmatmak, sermetmek
SARMALMAK: sarılmak, dolanmak.II, 233, 237
SARMAŞ: sarmaş, bir şeyin bir ; eye sarılması.I, 460
SARMAŞ: bolmak halk birbirine kanşmak — I, 460
SARMAŞMAK: sarmakta yardım etmek — II, 216
SARMAŞMAK: karışmak; süzülmek; bir akarın içinden başka bir şey çıkmak, bunda yardım ve yarış etmek, II, 216, 217 bkz. sarmak, sarmalmak, sarmatmak, sermetmek
SARMATMAK: sardırmak. II, 349
SARMATMAK: bir şeyi sudan ayırıp çıkartmak, süzdürmek. II, 349 bkz. sarmak, sarmalmak, sarma şmak, sermetmek
SARMUSAK: sarmısak, sarımsak — I, 527 bkz. samursak
SARNIÇ: deve derisinden yapılan su tulumu; ağaçtan oyulmuş kap — I, 454
SARSAL: sansar, samura benzer bir hayvanc ık — I, 483
SARSIG: katı ve sert olan her şey — I, 464 § sarsıg söz; katı söz, I, 464
SARSITMAK: sert ve kaba muarnele yaptırmak, II. 336
SART: tacir, tecimen, satıcı, I, 66, 342; III, 13
SARTLAMAK: sart (tecimen, tacir) saymak — III, 444
SART: surt "zart zurt", "fart furt" gibi ses bildiren söz — I, 342
SART: surt kılmak "zart zurt", "fart furt" gibi ses ç ıkarmak — I, 342
SARUMAK: sarmak — III, 262
SARUTMAK: sardırmak, sarmayı emretmek — II, 304 bkz. sarıtmak
SASIG: kokmuş — I, 372
SASIG: barıg kokmuç, sası — I, 372
SASIK: saksı — I, 382
SASIMAK: sasımak, kokmak — III, 265
SAŞ: ürkek, III, 152
SAŞTURMAK: sayışmak, kesişmek — II, 185 bkz. sayışturmak
SAŞURMAK: arasını ayırmak — II, 79
SATA: mercan, III, 218
SATGALMAK: çiğnenmek; borç, takas yapılmak — II, 233
SATGAMAK: çiğnemek; bir yol bir yola çatılmak; uğramak; ödeşmek; kar; ılaştırmak — III, 288
SATGAN: satan, çok satan, II, 296
SATGAŞMAK: rastgelnnek, kavuşmak; sataşmak, saldırışmak; sayışmak, ödeşmek, II, 214
SATGUÇI: satıcı — II, 296
SATGULUK: satmaya hakkı olan — II, 297
SATIG: satış, satma — I, 374
SATIGLAMAK: satışmak — III, 336 bkz. satıglaşmak
SATIGLAŞMAK: satışmak — III, 336 bkz. satıglamak,
SATIGLI: satmak azminde olan — II, 297
SATIGLIK: satılık — I, 503
SATIGSAK: satmak isteyen — II, 296, 297
SATIGSAMAK: satmak Istennek — III, 333
SATILMAK: satılmak II, 121
SATINMAK: satar görünmek — II, 150
SATIR: piç, aslı belirsiz anlamına sövme .I, 406
SATIŞGAN: alışgan daima alıp satan, I, 518, 519
SATIŞGAN: tavışgan daima satan ve tasarruf eden; daima alan satan — I, 519
SATIŞMAK: satmakta yardım ve yarış etmek, karşılıklı alış veriş etmek II, 89; III, 71
SATLANMAK: cesaret göstermek, cüret etmek, atılmak — II, 248
SATMA: kulübe, bağ bekçisinin geceleri barınmak için ağaç üzerinde yaptığı çardak — I, 433
SATMAK: satmak. I, 519; II, 193, 219, 294, 295, 296
SATSAMAK: satmak istemek — III, 284
SATTAÇI: satıcı — II, 296
SATTURMAK: sattirmak — II, 183
SATULAMAK: faydasız söz söylemek, gevezelik etmek — III, 194, 323
SATURMAK: saydırmak — III, 186, 187, 192
SAV: şöhret, san — III, 43
SAV: söz, haber, salık; mektup; risale; atalar sözü, darb ımesel; kıssa, hikâye, tarihsel şeyler, I, 97, 207, 362, 409, 471, 508, 523, 524; II, 20; III, 154, 155, 158, 441
SAVAŞMAK: sava; mak, çarpı; mak — II, 102
SAVÇI: elçi, peygamber; hısım ve dünürler ara sındaki elçi — III, 154, 441
SAVDIÇ: sepet, sele, I, 173, 455
SAVILMAK: savulmak; (güneş) inmek I, 106; II, 170 bkz. savulmak
SAVLAMAK: söylemek, atalar sözü söylemek — III, 297
SAVLANMAK: atalar sözu söylemek — III, 199
SAVLAŞMAK: birbirine sav söylemek; sal ık vermek; herhangi bir şey üzerine konuşmak, II, 215, 216
SAVRAMAK: savulmak; azalmak, seyrekleşmek, savsamak, gevşemek; savmak, sağalmak — III, 41, 278, 281 bkz. savrımak, sevremek
SAVRIMAK: azalmak, seyrekleşmek, III, 278 bkz. savramak, sevremek
SAVRUKMAK: savrulmak, akan su köpüre kö-püre dalgalanarak çalkalanmak, II, 172, 228
SAVRULMAK: savrulmak, saçılmak — II, 232
SAVRUŞMAK: savurmakta yardım etmek — II, 212, 213
SAVULMAK: bulunduğu halden ayrılmak, bir yana eğilmek, batmak; savulmak, gitmek II, 125, 163; III, 80 bkz. savılmak
SAVURMAK: savurmak, saçmak — I, 330; II, 82
SAVURTMAK: savurtmak III, 431
SAY: kara taşlık yer — III, 158
SAY: vücuda giyilen zırh, III, 158 § say yarık; demir göğüslük III, 15, 158
SAYGIRMAK: yer kara taşlı olayazmak. III, 193
SAYIKMAK: yer kara taşlı 0111^.III, 189, 190
SAYILGAN: etilgen birçok işlere giren çıkan — I, 158
SAYIŞ: ödenek — III, 126 bkz. seyş
SAYIŞTURMAK: sayışmak, kesişmek, II, 185 bkz. saşturmak
SAYPAMAK: israf etmek III, 310, 311
SAYPATMAK: israf ettirmek II, 357
SAYRAMAK: şakımak, ötüşmek; saçmalamak, hezeyan etmek, I, 467; III, 240, 311
SAYRAMLANMAK: su azalmak, sığ bir hal almak, su biraz çekilmek — III, 205
SAYRAM: suv topuktan yukarı çıkmayan sığ su II, .111, 176
SAYRATMAK: çok söyletmek II, 357
SAZINÇI: taşı alçı taşı — III, 375
SEÇE: serçe kuşu — III, 219
SEÇIŞMEK: saçmakta yardım ve yarış etmek — II, 92
SEDRETMEK: seyrek hale getirmek; seyretmek. II, 332
SEDREK(G): seyrek, I, 384, 477 § sedrek böz; seyrek bez — I, 477
SEDREK: kapug parmaklıklı kapı — I, 478
SEDREMEK: incelmek, seyremek, seyrekleşmek; elbise erpimek.III, 167, 277
SEDREŞMEK: seyrekleşmek. II, 211
SEFINÇ: memnun olma, sevinç — III, 377 bkz. sevinç
SEGIRTMEK: segirtmek, koşturmak II, 274; III, 429 bkz. sekirtmek
SEGREMEK: seğirtmek — I, 142 bkz. sekremek, sekrimek
SEGRIŞMEK: seğrişmek, koşuşmak, seğirtmekte yardım ve yarış etmek — I, 214; II, 225 bkz. sekrişmek
SEKIRTMEK: seğirtmek, koşturmak — II, 274; III, 429, 431, 432 bkz. segirtmek
SEKITMEK: sektirmek — II, 310
SEKIZ: sayıda sekiz — I, 365 bkz. sekkiz
SEKIZ: on sayıda seksen — I, 437 bkz. seksün
SEKKIZ: sayıda sekiz — I, 365 bkz. sekiz
SEKREMEK: seglrtmek, I, 142 bkz. segremek, sekrimek
SEKRIMEK: seğirtmek — I, 354; III, 281 bkz..segremek, sekremek
SEKRIŞMEK: seğrişmek, koşuşmak, sejlrtmekte yardım ve yariş etmek I, 214; II, 225 bkz. segrişmek
SEKRITMEK: sıçratmak, atlatmak — II, 333
SEKSÜN: sayıda seksen — I, 437 bkz. sekiz on
SEKÜ: dükkân; seki — III, 230
SELÇÜK: sü-başı Selçuk hanlannın dedesi olan kişi-I, 478
SEM: ilâç — III, 157 bkz. em sem, samlamak
SEMIZ: semiz — I, 365 bkz. semüz
SEMIZLIK: semızlik. I, 507
SEMRIMEK: semirmek, yağlanmak — II, 365; III, 281
SEMRIŞMEK: semizleşmek II, 213
SEMRITMEK: semirtmek.II, 333
SEMÜRGÜK: bülbüle benzer bir kuş — II, 290
SEMÜZ: semiz — I, 285 bkz. semiz
SEN: sen — 1, 36, 43, 74, 76, 79, 87, 110, 126, 134, 207, 281, 339, 353. 365, 391, 403, 412, 462, 529; II, 40, 42, 69, 167, 185, 204, 347; III, 26, 124, 131, 138, 145, 147, 154, 173, 178, 179. 207, 208, 214, 222, 233, 234, 256, 349, 357, 367, 440-
SENKEÇ: fındık küçüklüğünde akı ve kırmızısı olan bır çeşit tatlı elma.I, 455 bkz. señeç
SENLEMEK: sen diye aytamak, küçük say ılmak III, 298
SENLETMEK: sen ile aytatmak — II, 346, 347
SEÑEÇ: fındık gibi küçük ve tatlı bir elma — III, 381 bkz. senkeç
SEÑEK: su içilen testi; ağaçtan oyulmuş su kabı, III, 367
SEÑIL: insanın yüzünde çıkan siyil, ergenselik; yüzde olan çi ğit hastalığı — I, 483
SEÑIR: dağ çıkıntısı, dağ burnu; herhangi bir duvarın ucu .III, 360, 362
SEÑREGÜ: her zaman burnundan sümük akan çocu ğa sövmede kullanılan kelime — III, 387
SEÑREGÜ: at engi hastalığına tutulmuş olup burnundan irln gibi sümük akan at — III, 387
SEP: gelinin malı olan çeyiz — I, 319
SEPTÜRMEK: çeyizlemek, çeyizle güveyin evine gönderme ği enrıretmek — II, 182
SERGEK: sarhoşun, sarhoşluk yüzünden iki tarafa sallan ınası — II, 289
SERGEKLEMEK: yalpalanmak, iki yana sallanmak II, 289
SERILMEK: sarsılmak, sendelemek, yalpa ile dü şeyazmak — 1. 196; II, 123
SERINMEK: sabretmek, II, 167; III, 233
SERIÑÜLEMEK: buz ve benzeri şeyler üstünden kaymak — III, 400, 410 bkz. sar ıñulamak
SERK: saksı ve saksı kırıkları — I, 353
SERKER: haydut, yol kesen — I, 457
SERMEK: sabretmek — II, 7, 38
SERMEK: kızmak, çıkışmak, sertelmek, sert ve kaba söz söylemek, II, 38, 39; III, 181 bkz. sar ılmak, sarmak, sürmek
SERMETMEK: bir şeyi sudan åyırıp çıkartmak, süzdürmek. II, 349 bkz. sarmak, sarmalmak, sarma şmak, sarmatmak
SERÜ: evlerde üzerine eşya konan raf — III, 221
SESINMEK: niyetlenmek, hazırlanmak; (at) bağından çözülmek üzere olmak — II, 152 bkz. se şilmek, seşlinmek, seşümek
SEŞILGEN: daima çözülen — I, 524, 525
SEŞILMEK: çözülmek, ayrılmak.II, 124; III, 102 bkz. sesinmek, se şlinmek, seşümek
SEŞLINMEK: çözülmek, bagından boşanmak. II, 247 bkz. sesinmek, seşilmek, seşümek
SEŞMEK: çözmek — II, 13, 14 bkz. şeşmek
SEŞTÜRMEK: çözdürmek, II, 184, 185, 187 bkz. şeştürmek
SEŞÜK: çözük, çözülmüş — I, 390
SEŞÜMEK: gevşemek, çözüleyazmak. III, 267 — bkz. sesinmek, se şilmek, 'seşlinmek,
SEVINÇ: sevinç, I, 12; III, 373, 374 bkz. sefinç
SEVINMEK: sevinmek. I, 12. 100, 142, 285, 419; II, 167, 268; III, 87, 159 bkz. sevünmek
SEVIŞMEK: sevişmek — II, 102
SEVMEK: sevmek — II, 15; III, 175, 385
SEVREMEK: seyremek — I, 103 bkz. savramak, savrımak
SEVRITMEK: eşyayı boşaltmak, işi bitirmek ve işten vaz geçmek II, 332, 333, 335
SEVTIIRMEK: sevdirmek.II, 185
SEVÜK: sevgili, seviIen. I, 94, 390
SEVÜKLÜK: sevgi- II, 172
SEVÜKSÜZ: sevgisiz — II, 250
SEVÜNMEK: sevinmek. II, 153 bkz.
SEVINMEK: sey ; ödenek — III, 126 bkz. sayış
SEZINMEK: sezinmek, sanmak — I, 419; II, 152
SEZIK: seziş, sezme — I, 408; II, 152
SEZIKMEK: sezmek — II, 117
SIBIZGU: düdük, boru — I, 217, 246, 489 bkz. s ıbuzgu
SIBUZGU: düdük, boru — I, 176 bkz. sıbızgu
SIÇGAK: sıçırgan, sık sık sıçan — I, 470
SIÇGAN: sıçan, fare — I, 75, 345, 409, 438; II, 263; III, 263, 267. 282, 412
SIÇGAN: yılı Türkler'in onikili yıllarından biri — I, 345, 438
SIÇITMAK: sıçırtmak — II, 300
SIÇMAK: sıçmak, I, 343; II, 4
SIÇTURMAK: sıçtırmak .II, 184
SIDIRGAK: çatal tırnaklı olan sığır, geyik gibi hayvanların tırnakları — I, 502
SIDRIM: sırım.I, 485 bkz. sıdrım
SIDRIM: ışlıg er işlediği işi bitiren, başkasına bırakmayan adann — I, 485
SIDRIŞMAK: sıyırmakta, kar kürümekte yardım etmek II, 211 bkz. sıdrışmak
SIDIG: kaftanın göğse kadar olan iki eteğinden biri.I, 374, 389 bkz. sidig
SIDIG: diş etleri arasındaki a(iklık — I, 374 bkz. sıgzag
SIDIRGAN: sıyırmak yaratilışında olan, daima sıyıran — I, 517
SIDIRMAK: sıyırmak — I, 517
SIDRILMAK: sıyrılıp kaçmak, kaymak; bütün kıvrıntı ve büküntüleriyle yola bak ılmak ve düşünülmek. II, 231, 232
SIDRIM: sıyrım; sırım — I, 517 bkz. sıdrım
SIDRIŞMAK: sıyırmakta ve kar kürümekte yardım etmek — II, 211 bkz. sıdrışmak-sıg ( — sig) isim sonuna getirilen benzetme eki, III, 128
SIGAN: saç sığanmış saç, kıvırcık olmayan saç — I, 403
SIGDATMAK: ağlatmak — II, 327 bkz. sıgtatmak, sıhtatmak
SIGINMAK: sığınmak — II, 152, 160
SIGIR: hanların halk ile beraber yaptığı sürgün avı- I, 364
SIGIR: sığır — I, 364; II, 79, 189 § suv
SIGIRI: ; manda — I, 368
SIGIRÇIK: sığırcık kuşu — I, 501 bkz. sıgırçuk
SIGIRÇUK: sığırcık kuşu — I, 505 bkz. sıgırçık
SIGIRLAMAK: sığırdan saymak, sığıra nispet etmek, III, 331
SIGIRLIG: sığırlı, sığır sahibi — I, 495
SIGIT: ağlama, ağlayı; — I, 356 bkz. sıhıt
SIGMAK: sığmak; tesir etmek, dokunmak, koymak — I, 183, 359, 397; II, 15
SIGRA: iki dağ arasındaki geniş dere — I, 422
SIGRUŞMAK: 51^5111-11^.II, 212
SIGTAMAK: ağlamak. III, 275, 355 bkz. sıhtamak
SIGTAŞMAK: ağlaşmak. II, 211 bkz. sıhtaşmak
SIGTATMAK: ağlatmak, II, 360 bkz. sıgdatmak, sıxtatmak
SIGTURMAK: sığdırmak — II, 185
SIGUN: yaban sığırı, dağ keçisi tekesi — I, 409
SIGUN: ot kökü insana benzeyen, çiftle; me kuvveti kalmayanlarca kullan ılıp erkeğl ve dişisi bulunan ve erkeği erkeğe, dişisi kadına verilen bir ot — I, 409
SIGURMAK: sığdırmak.II, 81
SIGZAG: dişlerin arasındaki açıklık, I, 464 bkz. sıdıg
SIGZALMAK: bir şeyi bir şeye sığdırmak, sıkıştırmak — II, 232, 233
SIGZAMAK: dişek ve hilâl ile diş kurcalamak; papuçta dikiş arasına parça koyarak sızgı yapmak, iki şeyin arasına bir şey sıkıştırıp koymak, III, 283
SIGZIG: mest ve ayakkabı gibi şeylerde iki dikiş arasına konulan sahtiyan — I, 464
SIGZIG: iki şeyi birleştiren kenet — I, 464
SIXIT: aglama — III, 275 bkz. sıgıt
SIXTAMAK: ağlamak.III, 275 bkz. sıgtamak
SIXTAŞMAK: aglaşmak — II, 211 bkz. sıgtaşmak
SIXTATMAK: aglatmak, II, 327 bkz. sıgdatmak, sıgtatmak
SIK: az, III, 130
SIKAMAK: el ile sığamak — III, 269
SIKILMAK: sıkılmak — II, 125
SIKIRKAN: büyük sıçan, geme, I, 521; II, 263 bkz. sak ırkan
SIKIRMAK: ıslık çalmak — II, 83
SIKIŞ: itişme, çarpışma — I, 368
SIKIŞMAK: sıkışmak, sıkmakta yardım ve yarış etmek — II, 104
SIKLIŞMAK: sıkışmak, sıkılmak., II, 216
SIKMAK: sıkmak — II, 18
SIKMAN: üzüm sıkma zarnanı — I, 444
SIKRIŞMAK: birlikte ıslık çalmak, II, 213
SIKTURMAK: sıktırmak, sıkılnmak, II, 186
SIMAK: kırmak; bozmak; yenmek, galebe etmek, I, 282, 382, 473; III, 249
SIMSIMRAK: bir çeşit yemek — III, 136
SIN: boy, bos — III, 138
SIN: mezar — III, 65, 138
SINALMAK: sınanmak — II, 126
SINAMAK: denemek, sınamak — I, 242; III, 273
SINATMAK: sınatmak, tecrübe 0111^0^II, 312, 313
SINÇGAN: mugaylan dikeni, Lycium europeum — III, 146
SINDU: makas — I, 418
SINLIG: boylu poslu — III, 138
SINMAK: kırılmak, bozulmak, incitmek I, 254; II, 19, 29; III, 365
SINUK: sınık, kırılmı; — III, 365 bkz.
SIÑUK: sııigar bir şeyin tarafı, yanı — III, 375
SIÑARLAMAK: yalnız ve yardımcısız bulduğu için zayıf görüp öç almak — III, 409
SIÑARSUK: iki kişi bir ata bindiğinde ikincinin oturduğu yer, III, 388
SIÑILAMAK: soğuktan zırıncımak, donacak halde soğumak; çınlamak — III, 405
SIÑUK: sınık, kırılmış — III, 365 bkz. sınuk
SIP: iki yaşına girmiş olan tay — I, 207, 319; III, 158
SIP: akur hayvan torbası — I, 487 § sıp akurı; hayvan torbası; ikl yaşındaki tayın yem yedigi yer — I, 487
SIR: kendisiyle Çin kâseleri dlâlan ıp üzerine nakış yapılan macun, sır — I, 324
SIR: ağustos böceginin, kalem ve kaleme benzer şeylerin çıkardığı sesi anlatan bir kelime. I, 324
SIR: etmek (agustos böcegi) ötmek — I, 324
SIRIÇGA: sırça — I, 489
SIRIÇGA: çekirge — I, 489 bkz. sarıçga
SIRIÇGA: er gevşek ve tembel adam, I, 489
SIRILMAK: bulaşmak, yapı; mak — II, 123, 124
SIRIMAK: pislemek, siymek; sık dlkişle dlkmek — III, 262
SIRIŞMAK: sık dikmekte yardım etmek — II, 96
SIRITMAK: sık diktirmek — II, 304
SIRLAMAK: sırlamak, sır vurmak — III, 296
SIRLANMAK: (işe) hazırlanmak; sırlanmak — II, 246, 247
SIRLATMAK: sırlatmak — II, 346
SIRLIG: sırlı, nakışlı.I, 324 § sırlıg ayak; sırlı kâse — I, 324
SIRMAK: eşek palanındaki teyeltl — I, 471
SIRT: kıl, kalın kıl; bayır, yokuş, sırt, küçük dere — I, 342
SIRTIG: herhangi bir sözün izeridir kl hepsl de ğil bir parçası anla; ılabilır — I, 463 sırtıg bulmak sözün izerini bulmak — I, 463
SIRTLAMAK: kuyruğu iple bükmek; küçük bir dereden yukar ı çıkmak.III, 444
SIRUK: sırık, çadır direği. I. 381
SIRUKLUK: sırıklık, I, 503, 505
SIŞ: şiş, tutmaç şişi.I, 331; II, 15, 174; III, 125bkz. şış
SIŞ: şişmiş olan her nesne, yumru — III, 125, 184 bkz. s ışılmak, siş
SIŞILMAK: kabına sığmayacak kadar su ile şişmek, II, 124 bkz. sış, siş
SITGALMAK: sığanmak, sığanılmak II, 233
SITGAMAK: sığamak — I, 325; 111. 288
SITGANMAK: sığanmak — II, 245, 246
SITGAŞMAK: sıgaşmak, sığamakta yardım ve yarış etmek — II, 214
SITURMAK: kestirmek, kıydırmak, kırdırmak. III, 187
SIYUMAK: yenmek, bozmak, yarmak.I, 123, 128
SIZGURMAK: sızdırmak, eritm — ek; arıklatmlak, zayıflatmak — II, 188
SIZITMAK: sızdırmak, I, 374; II, 305, 306
SIZLAG: soğuk su içmekten veya buz çiğnemekten dişlerin üşüyerek uyuşması, I, 464
SIZLAMAK: sızlamak, ağrımak. III, 297
SIZLATMAK: sızlatmak, soğuktan ağrı veya 'sızı duyurmak — II, 346
SIZLATSI(-SI): sónu sâkin kelimelerde izafet edat ı — III, 209, 210
SIZMAK: sızmak, erimek; (güneş) belirmek, ucu görünmek; arıklamak, zayıflamak — II, 9, 10; III, 182
SIBEK: değirmen taşının üzerinde döndüğü demir.I, 389
SIBEK: sübek, çocuğun içine işemesi için beşiğe konan kamış, I, 389
SIBIZ: kişi alık, dalgın adam, I, 406
SIDÜK: sidik — I, 389 bkz. sidük
SIDIG: kaftanın iki yanından, sağ ve sol taraflarından birisi, I, 389 bkz. sıdıg
SIDITMEK: işetmek — II, 302
SIDMEK: işemek, siymek, II, 295; III, 321, 440 bkz. sitmek
SIDTÜRMEK: işetmek, siydirmek — II, 183 bkz. sittürmek
SIDÜK: sidik, III, 321 bkz. sidük
SIGIL: siyil — I, 394
SIGRIG: dağda atlamakla geçilen yer — I, 478 bkz. sikrig
SIK: sik, I, 201, 334
SIKILMEK: sikilmek II, 126
SIKIŞ: sikiş, I, 369
SIKIŞMEK: sikişmek — II, 107
SIKITMEK: düzdürmek, siktirmek II, 309
SIKKEN: her zaman siken — I, 401
SIKMEK: sikmek — I, 401; II, 22
SIKRIG: dağda atlamakla geçilen yer — I, 478 bkz. sigrig
SIKTÜRMEK: siktirmek II, 186
SIL: her yemekten tiksinen, bogazs ız insan; az yem yiyen hayvan — III, 134
SILIG: temiz, ince, yakışıklı, tatlı dilli. I, 390
SILKMEK: silkmek, III, 422, 423
SILKINMEK: silkinmek; ürpermek — II, 246
SIN: sen — III, 138
SINÇÜ: somunla yufka arası bir çeşit ekmek, pide. I, 417
SIÑ: çınlama, vızlama sesi — III, 358
SIÑDÜRMEK: sindirmek, hazmettirmek; saklamak — III, 397 bkz. siñirmek, singürmek
SIÑ: etmek çınlamak, vızlamak — III, 358
SIÑEK: sinek, sivrlsinek, karaslnek. II, 13, 352; III, 100, 367
SIÑI: içe sinen, hazmolunan, III, 368
SIÑIL: kocanın kendinden küçük kız kardeşi I, 57; III, 7, 366
SIÑILLENMEK: kız kardeş edinmek.III, 408
SIÑIR: 51^1-.I, 520; III, 362
SIÑIRLEMEK: sinir sarmak — III, 409
SIÑIRLENMEK: sinirlenmek, siniri çoğalmak, sinir sarılmak.III, 407
SIÑIRMEK: sindirmek, emdirmek III, 392 bkz. siñdürmek, siñürmek
SIÑIŞMEK: çekilmek; başkasının parçaları arasına sinip sızmak (akarlar için) III, 394
SIÑMEK: sinmek, hazmedilmek; işlemek, girmek; saklanmak, sahibine sormadan bir yere girip sinmek III, 155. 391
SIÑÜRMEK: yutmak, hazmetmek. III, 392, 397bkz. siñdürmek, siñirmek
SIÑÜT: karşılığına bir şey verilmeyen ve geri gönderilmeyen arma ğan. III, 362 bkz. süñüt
SIPÜT: karabiber, kimyon gibi yemeğe katılan bir ot — I, 356
SIRKE: sirke, I, 191, 207, 209, 430; II, 30, 138, 295, 337; III, 121, 252, 284
SIRKE: bit yumurtası, sirke — I, 430
SIRKELEMEK: (bir şeye) sirke katmak; (baştan) sirke toplamak III, 353
SIRKELENMEK: sirkelenmek, (baş) bit yavrusu (sirke) ile dolmak — III, 202
SIŞ: şişmiş olan her nesne, yumru. bkz. sış, sışılmak
SITMEK: işemek II, 295 bkz. sidmek
SITTÜRMEK: işetmek, siydirmek — II, 183 bkz.sidtürmek
SIZ: siz, büyük ve sayılan kişilere "sen" yerinde aytanan söz, I, 25, 339, 365. 376, 407; II, 347; III, 124
SIZLEMEK: aytarken büyüklemek — III, 298
SIZLETMEK: siz diye aytatmak, hitap ettirmek II, 347
SOGAN: soğan, I, 409 bkz. sogun
SOGAN: yılan tulum gibi irl bir yılan — I, 409
SOGIMAK: soğumak. III, 268
SOGLIMAK: aramak için elini koynuna sokmak — III, 297 bkz. sogl ıtmak, sogratmak, sugratmak
SOGLITMAK: aramak için elini koynuna sokturmak II 346 bkz. sogl ımak, sogratmak, sugratmak
SOGMAK: elde etmek, edinmek — II, 15 bkz. sogratmak, sogurmak, sugratmak
SOGRAŞMAK: sormak, emmek, II, 212
SOGRATMAK: aratmak, aratarak her şeyi görmek — II, 332 bkz. soglımak, soglıtmak, sogmak, sogurmak, sugratmak ;
SOGUK: soguk — I, 503
SOGUKLANMAK: soguk bulmak veya soğuk saymak — II, 266, 267
SOGUKLUK: sogukluk için hazırlanmış — I, 503
SOGULGAN: daima çabuk soğulan, sızıp kaybolan. I, 520
SOGULMAK: (su) topraga sızıp kaybolmak, (su, süt) çekilmek, azalmak.II, 124, 125, 139, 163, 170
SOGUN: sogan. I, 409 bkz. sogan
SOGUNLUG: soğanlı, I, 499
SOGUNMAK: üşümek; sidikten ve benzerlerinden temizlenmek. II, 152
SOGUR: ada tavşanı, kelere benzer bir çeşit ada tavşanı.I, 363; II, 227 bkz. sugur
SOGURLUG: tavşanı çok ve bol olan — I, 494
SOGURMAK: elde etmek, edinmek — II, 15 bkz. sogmak, sogratmak, sugratmak
SOGUŞMAK: soğumağa yüz tutmak — II, 101
SOGUT: bumbar dolması, bumbar yemeği — I, 356 bkz. soktu
SOGUT: ekşi sütten yapılan peynir, I, 356
SOK: aç gözlü; alçak — III, 130 bkz. suk § sok er; aç gözlü; alçak adam — III, 130
SOKAR: boynuzsuz hayvan; başı saçsız adam, I, 411 § sokar koy; boynuzsuz koyun, I, 411
SOKIM: bir agaç parçasıdır ki çam kozası şeklinde kesilerek içi oyulur, üç taraf ından delinerek okun üzerine konur, I, 397
SOKKU: havan — III, 226 bkz. soku
SOKLUK: oburluk.I, 471
SOKLUNMAK: sokulmak — II, 247
SOKLUŞMAK: birbirine sokulmak ve yerleşmek II, 216
SOKMAK: sokmak, delmek, döverek inceltmek, toplamak I, 425; II, 18; III, 142 bkz. sukmak
SOKRU: izinsiz, gizlice. I, 422
SOKTU: sucuk; karaciğer, et ve baharat karıştirılarak doldurulan ve pi; irildikten sonra yenen bağırsak dolması — I, 416 bkz. sogut
SOKTURMAK: sokturmak; bir nesneyi dövdü rerek inceltt ırmek.II, 185, 186
SOKU: havan. III, 226 bkz. sokku
SOKULMAK: bir şeyin içine sokulmak; dövülerek inceltilmek II, 125
SOKUŞMAK: döverek inceltmekte yardım ve yarış etmek, II, 104
SOL: sol.I, 72; III, 134
SOLAMUK: solak, I, 487
SOLUŞMAK: solmak; yaş meyve veya sebze tazeliğini kaybetmek. II, 109
SON': som, içi dolu madenden olan şey — III, 138
SOÑ: bir adamın çolugu çocuğu; her şeyin ve her işin sonu, sonra — III, 357
SOÑDAMAK: arkasından kovalamak.III, 400, 401
SOÑKUR: sonkur kuşu, yırtıcı kuşlardan biri. II, 95; III, 381
SOÑRAMAK: kabulde tembellik etmek ve sözü ikircimlemek III, 402
SOÑUK: son, bir şeyin sonu — III, 107
SORGU: hacamat aygıtı, kendlsiyle kan alınacak ve emilecek aygıt ve şişe — I, 16, 425; II, 69
SORIŞMAK: yüzü ek; inıek — II, 96
SORITMAK: emdirmek; buruşturmak, sorutmak, II, 304
SORMAK: emmek, sormak — I, 16; II, 70; III, 181
SORMAK: (sorgu) sormak, aramak. III, 181
SORTURMAK: sordurmak (sorgu) sordurmak; emdirmek II, 184
SORUG: sorma, soru, arama; kaybolan şey, aranan şey, I, 374; II, 184
SORUGÇI: sorucu, kaybolan şeyi arayıcı — III, 242
SORUKMAK: kaybolan ; eyin arandıktan sonra haberi alınmak, aranıp sorularak salık almak — II, 115
SORUŞMAK: (suyu veya teri) sormak II, 96
SOVUŞGAN: solucan yüzünden olan sarılık has talıgı — I, 519
SOYMAK: soymak; deri yıizmek.III, 244
SOYSUKMAK: soyguna uğramak — I, 21 bkz. soyukmak
SOYUKMAK: malı soyulınak — III, 189 bkz. soysukmak
SOYULMAK: açılmak, dağılmak, (deri veya elbise) soyulmak. III, 190
SOYUŞMAK: bir şeyi soymakta yardım etmek, III, 188
SÖBI: uzun veya sivri nesne (yuvarlak olmayan). III, 217 bkz. sub ı
SÖGE: turmak sövmekte devam etmek, III, 230
SÖGMEK: söğmek, sövmek I, 27; III, 184 bkz. sökmek
SÖGTÜRMEK: sövdürmek.II, 186 bkz. söktürmek
SÖGÜK: küfür, sövme. I, 27
SÖGÜŞ: sövme, sövüşme — I, 368
SÖGÜŞ: kebap etmeye yarar oğlak veya kuzu — I, 369
SÖGÜŞMEK: sövüşmek II, 89, 107
SÖGÜT: sögüt ağacı — I, 319, 356; III, 134, 168. 369 bkz. söküt § keyik
SÖGÜT: ; yaban söğüdü, III, 168
SÖGÜTLENMEK: söğütlük olmak, II, 266
SÖGÜTLÜG: söğüt sahibi olan, I, 506
SÖGÜTLÜK: söğütlük, sögüt ağacı biten yer, I, 506, 510
SÖKE: diz üstü çökmek, III, 230
SÖKEL: hasta, II, 10, 40, 216, 394; III, 181, 286, 395
SÖKE: olturmak diz çökerek oturrT.ak. II, 21; III, 230
SÖKE: turmak diz üstü oturmak III, 230
SÖKLÜNÇÜ: kebap, II, 309; III, 242
SÖKLÜNMEK: kebap edilmek, kebap etmek, kendi kendine et kebap etmek II, 248, 254
SÖKMEK: sövmek — I, 27 bkz. sögmek
SÖKMEK: sökmek, yarmak, yırtmak; diz çökmek, I, 444; II, 21, 22
SÖKMEN: yiğitlere verilen ungun — I, 444
SÖKMENLENMEK: kahramanlaşmak, kendini kahraman saymak — II, 278
SÖKTI: kepek, I, 416
SÖKTÜRMEK: sövdürmek II, 186 bkz. sögtürmek
SÖKTÜRMEK: söktürmek. II, 186
SÖKÜLMEK: sökülmek, bozulmak. II, 125, 126
SÖKÜLMEK: kızartılmak, kebap 0(^010^II, 126
SÖKÜNMEK: diz çökmek; söker görünmek II, 154
SÖKÜŞMEK: sökmekte ve yıkmakta yardım ve yarış etmek — II, 90, 107
SÖKÜT: söğüt ağacı — I, 319, 356; III, 134, 168, 369 bkz. sögüt
SÖMRÜŞMEK: sömrüşmek ve bunda yarış et-mek, II, 213
SÖMÜRGEN: daima sömüren — I, 523, 525
SÖMÜRMEK: sömürmek, II, 85
SÖVLEMEK: söylemek, III, 278
SÖVLENMEK: fısıldamak, III, 278
SÖZ: söz, I, 35, 92, 96, 122, 156, 174, 197, 215, 216, 221, 223, 227, 228, 229, 230, 243, 246, 267, 268, 269, 270, 275, 277, 290, 305, 319, 374, 383, 428, 463, 464, 515, 525; II, 9, 15, 16, 17, 23, 73, 76, 84, 86, 112, 117, 118, 130, 133, 150, 218, 247, 312, 315, 325, 3
SÖZEÑRI: saçma sapan söyleyen — III, 389
SÖZKELI: söze, III, 145
SÖZKIYE: sözceğiz. III, 359
SÖZLEMEK: söylemek, konuşmak — I, 339, 402; III, 208, 296, 297
SÖZLENMEK: söylemek, sözü açıklamak — II, 247
SÖZLEŞMEK: söyleşmek, konuşnnak — II, 215; III, 104
SÖZLETMEK: söyletmek, II, 346
SUBI: uzun ve sivri nesne (yuvarlak olmayan) — III, 217 bkz. söbi
SUBILAMAK: enll şeyi söbü yapmak, ucunu sivriltmek, yanlar ını daraltmak — III, 323
SUBIMAK: uzamak, incelmek, söbüleşmek — III, 257
SUBITMAK: sivriltmek, söbütmek — II, 298
SUBURGAN: maşatlık — I, 516 bkz. subuzgan
SUBUZGAN: maşatlık .I, 516 bkz. suburgan
SUÇ: suç, cürüm, bir çeyin sapmasını bildirir.I, 321
SUÇGURMAK: sıçrayayazmak — II, 187
SUÇIMAK: sıçramak. III, 258, 279 § suçımak burkımak; sıçramak — III, 279
SUÇITMAK: sıçratmak — II, 300
SUÇ: kılmak sapmak, kesmemek, I, 321
SUÇ: kılmak işl üzerine almaktan çekinmek. I, 321
SUÇLUNMAK: sıyrılmak, bir şey yerlnden çekilip çıkarılmak II, 246
SUÇLUŞMAK: bir şeyi dışarı çekip çıkarmakta yardım ve yarış etmek — II, 215
SUÇULMAK: (çiçek) açılmak, çıkmak; (elbise) çıkarmak, soyunmak; (koyun) yıizülmek. II, 122
SUÇUŞMAK: sıçraşmak, kalkı; mak — II, 92
SUDMAK: tükurmek, II, 81, 295; III, 132, 321, 439 bkz. sagurmak, sutmak
SUDTURMAK: tükürtmek II, 183 bkz. sutturmak
SUDUK: tükrük, I, 381; III, 102, 321
SUF: su, III, 427, 431 bkz. suv
SUF: yün ipliklerinden elie örülen ku şak, III, 129
SUFSAMAK: fısıldamak, okuyup üflemek — III, 286 bkz. suf şamak, şuvşaşmak, şuvşatmak
SUFŞAMAK: fısıldamak, okuyup üflemek — III, 286 bkz. sufsamak, şuvşaşmak, şuvşatmak
SUGDIÇ: kışın dostlar arasında sıra ile yapılan şölen — I, 455
SUGRATMAK: aratmak, aratarak her şeyi görmek — II, 332 bkz. soglımak, soglıtmak, sogmak, sogratmak, sogurmak
SUGUR: kelere benzer bir çeşit ada tavşanı.I, 363 bkz. sogur
SUK: aç gözlü; alçak, III, 130 bkz. sok § suk er
SUKAK: sığın, geyik, be/az geyik — I, 214; II, 287
SUKAKLIG: geyikli, geyiği çok olan — I, 498
SUKARLAÇ: börk uzun külâh, börk, I, 493
SUK: erıñek işaret (şahadet) parnnağı — III, 130
SUKIMAK: parmağıyla gıdıklamak — III, 269
SUKINMAK: yıkanmak — II, 153, 154
SUKMAK: delmek — I, 425 bkz. sokmak
SUK: yalñus er kendine yardım eden bir kimsesi ve arkadaşı bulunmayan, yapyalnız adam — I, 333
SULAK: dalak — I, 411 bkz. talak
SULINDI: erkeğin arkaya doğru salıverdiği saç — I, 449 bkz. salındı
SULUK: sarık — III, 262 bkz. suvluk
SUMA: önce ıslatılıp sonra kurutularak öğüdülen ve bulamaç, ekmek gibi şeyler yapılan bugday, aynı suretle hazırlanıp şerbet hamurunda kullanılan arpa — III, 234
SUMAK: itaat etmek; bükülmek üzere sümek göndermek III, 248. 249
SUMLIM: Türkçe bilmeyen kimse.I, 486; II, 347
SUMLIMAK: Türkçe'den başka bir dille konuşmak, III, 298
SUMLIM: Tat hiç Türkçe bilmeyen Farslı — I, 486 sumlışmak yabancı dil konuşmak — II, 216 bkz. sumluşmak
SUMLITMAK: yabancı dil ile söyletmek, II, 347
SUMLUŞMAK: yabancı dil konuşmak.II, 216 bkz. sumlışmak
SUNDILAÇ: yund kuşu, çayır kuşu, I, 526, 529; III, 178
SUNDIRI: deniz — I, 492 bkz. sundurı
SUNDURI: deniz. I, 492 bkz. sundırı
SUNI: evin kirişleri .III, 236
SUN: kişi yumuşak huylu, yüreği selek adam — III, 138
SUNMAK: sunmak — II, 28
SUNU: çörek otu, Nigella sativa — III, 238
SUNUŞMAK: birbirine sunmak — II, 112
SUNZI: pire soyundan bir hayvan — I, 422
SURAMAK: kullanmak — I, 428
SURÇITMAK: sürçtürmek — II, 328 bkz. sürçitmek, silrçmek
SURKAÇ: lök agacı zamkı — I, 454 bkz. surkuç
SURKUÇ: lök ağacı zamkı, I, 454 bkz. surkaç
SURKUÇLAMAK: lök macunu ile sap peklştirmek — III, 350
SURKUÇLANMAK: lök macunu ile sıkiştırılmak, berkitilmek. II, 271
SURKUÇLANMAK: yerde yaban hindibasına ben-zer bir ot bitmek, karamuk otu bltmek — II, 271 bkz. sarkaçlanmak
SURPLAMAK: kur'a çekmek — III, 443, 444. 446 bkz. sürllemek
SUR: sur dudağın çıkardığı ses — III, 122
SUR: sur öpmek şarul şurul içmek — III, 122
SURUŞ: buğday başaklarındaki taneler sertleş-meden önce başak alevde ütülür, sonra dövülerek yenir, ütme, firik I, 368
SURUŞLAMAK: başak ütmek, başak kavurmak — III, 335
SUSGAK: susak, kendisiyle su ve benzeri ; eyler dald ırılarak alınan nesne — I, 470
SUSIK: kova — I, 382
SUTMAK: tükürmek — II, 295 bkz. sagurmak, sudlmak
SUTTURMAK: tukürtmek, II, 183 bkz. suğturmak
SUVIK: sıvık, cıvık, sulu, durultularak akar haline getirilen her şey; ağaç ve kuyruk gibi şeylerin upuzun ve çırıl çıplak kalmış hali — III, 164 bkz. suvuk, suv ıglanmak § suvık kudruk; katır kuyruğu gibi kılsız ve uzun kuyruk — III, 164
SUVUK:
SUV: su — I, 15, 20, 31, 73, 75, 79, 95, 140, 144, 155, 164, 168, 172, 177, 179. 186, 191, 194, 212, 218, 222. 246 258, 276, 294, 312, 314. 315, 325, 369, 374, 375, 379, 387, 389, 396, 401, 424. 440, 443, 449. 450, 459, 560, 492, 493, 520, 525, 528; II, 3, 4, 5
SUVALMAK: sulanmak, su verilmek, su saç ıltnak — II, 125, 162; III, 240
SUVALMAK: (çamur vb.) sıvanmak. II, 125
SUVARMAK: sulamak, suvarmak — I, 498
SUVAŞMAK: (çamur vb.) sıvamakta yardım veyarış etmek, II, 102
SUVGARDAÇI: sulayan, sulayıcı — II, 256
SUVGARGUÇI: sulayan, sulayıcı, su veren — II, 50, 256
SAVGARGULUK: sulamak hakkı olan — II, 256
SUVGARIGLI: sulayan — II, 257
SUVGARIGSAK: sulamak dileğind — e, azminde olan, II, 257
SUVGARIMSINMAK: sular görünmek, suvarır görünmek. II, 202, 261
SUVGARIŞMAK: sulamakta yardım etmek — II, 201
SUVGARMAK: sulamak, su vermek.II, 44, 188, 199, 255 bkz. suvrarmak
SUVGARTMAK: sulatmak, sulatmak için birini göndermek — II, 256
SUVGARUNMAK: sular görünmek II, 202
SUVIGLANMAK: sulu bulmak, II, 267 bkz. suvık, suvuk
SUVIŞMAK: sıvıklaşmak, cıvıkla; mak — II, 102
SUV: katlışmak su kollarının kavşıtında su birbirine karışmak — I, 460
SUVLAG: hayvan sulanacak yer, yalak, I, 464
SUVLAMAK: sulanmak, su içmek; sulandırmak, su koymak — III, 297 bkz.
MAK:
SUVLAÑ: dalı budağı olmayan ağaç; kıvırcık olmayıp düz olan saç, III, 386
SUVLANMAK: sulanmak, sulu olmak II, 247
SUVLATMAK: sulatmak — II, 346
SUVLUK: sarık, mendil ve benzerleri. — I, 201, 471; II, 96, 151, 215, 246, 304, 346; III, 296, 323 bkz. suluk
SUVRARMAK: sulatmak .II, 199, 200 bkz. suvgarmak
SUVSAMAK: susamak — I, 281; tII, 284
SUVSATMAK: susatmak — II, 336
SUV: sıgırı manda, dombay — I, 364, 368
SUVSIMAK: sùlanmak, sulu olmak — I, 282; III, 284
SUVSUŞ: buğdayın kuvveti gittikten sonra al ınan son suyu; üzerine su kat ılmış ayran, I, 460
SUV: tirkeşi dere kolları suyunun toplandığı yer — I, 460
SUVULMAK: bkz. suvlamak
SUYAGU: horozun ayağındaki mahmuz — III, 174
SUYRAN: minare ve buna benzer şeyler gibi uzun olan her nesne, I, 436
SÜ: asker I, 69, 144, 195, 249, 307, 321, 353, 371, 399, 443, 490, 516, 521; II, 5, 7, 19, 29, 190, 209, 231. 239, 245. 274, 312; III, 59, 77, 78, 81, 94, 104, 105, 114, 180, 192, 208, 249, 260, 292, 305, 339
SÜCINMEK: tadını bulmak, mahzuz olmak — II, 150 bkz. süçünmek
SÜÇIK: tatlı; içilecek şey, şarap — I, 154, 157, 211, 282, 338, 373, 408; III, 164, 166, 397, 427 bkz. süçük § kızıl
SÜÇIK: şarap — I, 408
SÜÇIMEK: tatlılanmak ve güzelleşmek III, 258
SÜÇIRMEK: tatlılaşmak, tatlanmak — II, 75
SÜÇIŞMEK: tatlılanmak, II, 92 bkz. süçüşmek
SÜÇITMEK: iyileştirmek, tatlılandırmak — II, 299, 300
SÜÇÜK: şarap — II, 190 bkz. süçlk
SÜÇÜNMEK: tadını bulmak, mahzuz olmak, II, 150 bkz. süçinmek
SÜÇÜŞMEK: tatlılanmakII, 92 bkz. süçişmek —
SÜGLIN: sülün, I, 444 bkz. süvlin
SÜGRÜG: kadının avret yeri — I, 478
SÜKEN: eşek yükünün bir tarafında olan sepet, sele gibi şeyler, seklem — I, 403
SÜKNEGÜ: et ile tirnak arasında çıkan sivilce I, 491
SILKNEMEK: siğile ilãç yapmak, sağaltmak — III, 301, 302
SÜKSÜK: dağdağan denilen bir agaç, Kaloxylon ammodendron — I, 486
SÜKÜL: siğil — III, 301 sül ette ve ağaçta olan yaşlık ve tazelik — I, 1, 356; III, 134, 369
SÜLEMEK: düşmana karşı asker göndermek, savaş yapmak, III, 271, 272
SÜLLÜG: çiğ, pişmemiş. III, 134
SÜMSÜÇIK: tap tatlı, pek tatlı nesne — I, 338
SÜÑIŞ: savaşta saldırma ve süngü durtme — III, 365 bkz. süñü ş
SÜÑÜ: süngü, mızrak, kargı — I, 349, 441, 497; II, 264; III, 337, 368
SÜÑÜK(G): kemik. I, 178, 235, 247, 380; II, 85, 224; III, 52, 297, 367
SÜÑÜKLENMEK: kemiklenmek, büyümek.III, 408
SÜÑÜLEMEK: süngülemek, süngü ile dürtmek III, 405, 406
SÜÑÜŞ: savaşta saldırma ve süngü dürtme — III, 365 bkz. süñi ş
SÜÑÜŞMEK: çarpmak, süngüleşmek, savaşta süngüleşmek — III, 393, 394
SÜÑÜT: karşılıgına bir şey verilmeyen ve geri gönderilmeyen arma ğan .III, 362 bkz. siñüt
SÜPRÜK: süprüntü; bir adama kızıldığında söğme olarak kullanılır — II, 231
SÜPRÜLMEK: süpürülmek. II, 231
SÜPRÜNDI: sıiprıintıi.I, 493
SÜPÜRGÜ: süpürge, I, 490
SÜPÜRMEK: süpürmek — II, 85
SÜRÇEK: gece toplantısı, müsamere — I, 478 bkz.sürçük
SÜRÇITMEK: sürçtürmek — II, 328 bkz. surçıtmak, sürçmek
SÜRÇMEK: sürçmek, ayak kaymak — III, 420 bkz.surç ıtmak, sürçitmek
SÜRÇÜK: gece toplantısı, müsamere — I, 478 bkz.sürçek
SÜRGÜCI: sürücü — II, 51
SÜRILEMEK: kur'a çekmek, III, 443, 444, 446 bkz.surplamak
SÜRK: soğuktan donma, katıla; ma, I, 353
SÜRKILEMEK: kovalamak, sürmek, kovalayıp sürerek üzerine saldırmak.III, 353 bkz. sürkülemek
SÜRKÜLEMEK: kovalamak, sürmek, kovalayıp sürerek üzerine saldırmak, III, 353 bkz. sürkilemek
SÜRMEK: sürmek, kovmak, sürgün etmek; devam etmek — II, 7, 39, 51, 90, 177; III, 217 bkz. sar ılmak, sarmak, sermek
SÜRSEMEK: sürmek istemek III, 284
SÜRTMEK: sürtmek; sürmek, III, 426, 427
SÜRTÜK: ezilen, sürüştürülen her şey — I, 477 § sürtük işler; sürüştüren, kendis!ne sürüştürülen kadın; sevici kadın — I, 477
SÜRTÜLMEK: sürtülmek, dövülmek; ezilmek II, 231; III, 303
SÜRTÜNMEK: sürtünmek, 3111-11^6^ II, 245
SÜRTÜRMEK: sürdürmek, sürttürmek — II, 184
SÜRTÜŞMEK: sürmek ve sürtmekte yardım ve yariş etmek — II, 210, 211
SÜRÜG: sürü, I, 389; III, 102
SÜRÜLGEN: her zaman, her yerden sürülen — I, 523, 525
SÜRÜLMEK: sürülmek; ezllmek, II, 123
SÜRÜNDI: er her yerden sürülen, sürüntü adam — I, 449
SÜRÜNMEK: kendini kaşımak; sert bir şey dövülerek ezilmek — II, 151
SÜRÜŞMEK: (aygır aşmak Istediğinde kısrağı) dişleyerek sürüklemek; itiçmek; borcu alacakla ödemek II, 96, 97
SÜSGEN: (süsegen) çok süsen — III, 364
SÜSGIRMEK: süsmek istemek, süsmeğe saldırmak — II, 189 bkz. süsgürmek
SÜŞGÜRMEK: süsmek istemek, süsmeğe saldırmak — II, 189 bkz. süsgirmek
SÜSMEK: süsmek — II, 293 süst(irmek süstürmek, tos yapt ırmak, II, 184 süslinmek (başını) vurur gibi görünmek — II, 152
SÜSILŞMEK: süsüşmek, II, 101
SÜT: süt — I, 157, 180, 181. 193, 218, 397. 398, 449, 468. 523; II, 13, 37. 43, 51, 61. 66, 72. 85, 101, 124, 139; III, 102, 120, 129, 167, 181, 195, 197. 198, 264
SÜTGERMEK: süt gibl sulu, duru yapmak, II, 189
SÜT: ötrüm mercimeğe benzer ishal veren bir ot — I, 107
SÜVÜN: sülün — I, 444, 447; III, 11 bkz. sügün
SÜVRI: sivri — I, 422
SÜVRITMEK: sivriltmek — II, 332
SÜZGÜN: rengi kara, dikenli bir dağ ağacı — I, 443
SÜZLÜNMEK: süzülmek — II, 247
SÜZLÜŞMEK: süzülmek — II, 215
SÜZME: keş denilen yağsız kuru peynlr, ayran süzmesi — I, 433
SÜZMEK: süzmek, I, 450; II, 9
SÜZTÜRMEK: süzdürmek — II, 184
SÜZUK: süzük, süzülmü; — I, 389
SÜZÜLMEK: süzülnnek — II, 124, 139
SÜZÜNDI: suv süzülmüş su — I, 449, 450
SÜZÜNMEK: süzülür glbi görünmek — 11. 151152
ŞA: alacalı bir kuş, III, 211 § erdemsiz şa
ŞAGILAMAK: çağlamak — III, 324 bkz. çagılamak, , jagılamak
ŞALAŞU: bir çeşit Çin dokuması — I, 446.
ŞAMUŞA: yenilen bir ot, poy otu — I, 446
ŞAP: şap vurmada çıkan ses, yemekte ağızda çıkan şapırtı, III, 145, 146
ŞAR: şar yağrnurun sağnak halinde yağmasından çıkan ses, herhangi bir akarın çıkardığı ses — I, 324 bkz. çar çar
ŞAT: cüret, cesaret — I, 320 —
ŞAV: üç'ta biten ve elbise temizlenen çöven gibi bir ot — III, 155
ŞEBENG: demirden yapılmış baston, cop — III, 354 bkz. şebing
ŞEBIÑ: küçük demir çomak, demir baston, III, 369 bkz. şebeñ
ŞEBÜK: çabuk — I, 147
ŞEKIRTÜK: fıstık, I, 507
ŞEL: şül udumsuz, yöntemsiz — I, 336
ŞENBUY: ba; ka bir davetten sonra geceleyin gidilen içki ziyaføti — lil, 239
ŞEP: ivmeyi, aceleyi anlatan bir edat — I, 319
ŞEP: kelmek çabuk gelmek, I, 319
ŞEŞMEK: çözmek — II, 293 bkz. seşmek
ŞEŞTILRMEK: çözdürmek — II, 187 bkz. se; tilrmek
ŞIN: taht; sedir, III, .140
ŞIŞ: şiş, tutmaç yedikleri ş1ş.II, 179, 282 bkz. sış
ŞI: Çin hakanlarının selâmlandığı bir kelime. III, 211
ŞÖPIK: meyve yenildlkten sonra atılan şey, çör çöp, I, 390 bkz. çöpik
ŞU: emir ve nehiyde sona gelerek pekitme bildiren "çu" yerine kullan ılan bir kelıme.III, 211 bkz. çu, çü, şü
ŞUGLU: tilki üzümü, Solanum nigrum — I, 431
ŞUTI: kırkayak, örümcek, çıyan glbi bir böcek, III, 218
ŞUVŞAŞMAK: gizli söz fısıldaşmak — II, 350 bkz. sufsamak, sufşamak, şuvşatmak
ŞUVŞATMAK: fısıldatmak, II, 337 bkz. sufsamak, suf şamak, ; uvşaşmak
ŞÜ: emir ve nehiyde sona gelerek pekitme bildiren "çü" yerine kullan ılan bir kellme — III, 211 bkz. çu, çü, şu
ŞÜK: susturma edati — I, 335
ŞÜK: turmak sükut etmek, I, 335
ŞÜNÜK: çınar ağacı — I, 390 bkz. çarun, çünük
ŞÜÑLE: Argu diyarında biten ve kökü yenen bir ot, III, 379
ŞÜT: soy, asıl — III, 120
ŞILTÜK: sığır boynuzundan yapılan divit — I, 390 şütük sakal köse sakal, I, 390