Türk Bitig: Allah yadı nurunu kime armağan eylese



Eski Türkçe Aslı (Latinize) Günümüze Aktarımı
HİKMET-114
Allah yâdı nurın kimge atâ kılsaAllah yadı nurunu kime armağan eylese
Nefs u heva menmenlikdin kalur ermişNefs, hevâ, ben-benlikten kalır imiş
Bende eger zâkir bolub Allah deseKul eğer zâkir olup Allah dese
Tutmış köngül zengârını açar ermişTutmuş gönül pasını giderir imiş
 
"Fezküruni ezkürkum" iştib nidâ"Fezküruni ezkürkum"işitip nida
Zikrin aytıb emrin tutub müşahedâZikrini söyleyip emrini tutup müşahede
Kirib gorga tartıb türlük mücahedâGirip kabre çekip türlü mücahede
Aşık canlar sır şarabın içer ermişAşık canlar sır şarabını içer imiş
 
Aşıklarğa bolub Haknıng inâyetiAşıklara olup Hakkın inayeti
Bâtın içre açulur keşf u kerâmetiBâtın içinde açılır keşif ve kerameti
Dillerige saçıb her dem Hak rahmetiDillerine saçıp her an Hakk rahmeti
Fenâ bolub mâ'sivadın keçer ermişFani olup masivâdan geçer imiş
 
"Keşfü'l esrâr" bolub bâtın közi açıbSırları keşfeder olup bâtın gözünü açıp
Hak âşıkı bu dünyanı taşlab kaçıbHakk aşıkı bu dünyayı terkedip kaçıp
Nefs u hevâ közin oyub resen kesibNefs-heva gözünü oyup boynunu kesip
Zail bolub şeytan andın kaçar ermişMahvolup şeytan ondan kaçar imiş
 
Bildi emdi Kul Hace Ahmed ışkdın anglabBildi şimdi Kul Hoca Ahmed aşkdan anlayıp
Candın keçib uşbu yolğa köngül bağlabCandan geçip bu yola gönül bağlayıp
Darığ ömrüm zayi ötti yatu yığlabEyvah ömrüm zayi geçti diye ağlayıp
Nedâmetning hevâsıdın uçar ermişPişmanlığın acısından uçar imiş